Bu yazı, erkeklerinin göçmen olduğu, aslen Müslüman geleneklerin hâkim olduğu ülkelerden geldiği ve şu an İtalyan kadınlarla evli olduğu çiftlerin yaşam hikâyelerine dayanmaktadır. Kamusal söylemlerde farklılık vurgusunun sıkça yapıldığı bu tür karşıcins çiftler bize duygusal tercihleri içermesi dolayısıyla içevliliği yıkan, erkek göçünün tipik olmayan bir formuna odaklanabilme olanağı sağlar. Göç, bellek ve ebeveynlik temaları arasındaki uzlaşma yeni bir karmaşa içerisinde çerçevelendirilir. Öte yandan erkekler kendilerini Müslüman erkeği dini tutuculuk, cinsiyetçilik ve kadın üzerinde tahakkümle ilişkilendiren egemen kamusal söylemlerden uzak tutmaya çalışır. Diğer taraftan geride bıraktıkları ailelerine ve vatandaşlarına sınırı geçip -coğrafi olarak- göçle veya - sembolik olarak- İtalyan bir kadınla evlenerek onlara ihanet etmediklerini kanıtlamalıdır. Bu yazı erkek partnerlerin biyografik gidişatlarındaki bu alışılmamışlığın altını, onların erkekliği yönetme biçimlerini inceleyerek çizecek ve iki anlamlı gündelik senaryoya odaklanacaktır: Çiftlerin memleketlerini partnerleriyle birlikte ziyareti ve göç bağlamında vatandaşlarıyla olan ilişkileri. Böylece erkeklik, kendi inşasına karışan toplumsal aktörler tarafından performe edilen ilişkisel bir süreç içerisinde görülmektedir. Bu da erkekliğin yeni yollarını ortaya çıkarmaktadır: aile bağlamı içerisinde bir denge kurma çabası sebebiyle stratejik ve aynı zamanda yeni arkadaşlık ağları kurabilmek için esnek.

This paper is based on the life stories of couples, of which the man is an immigrant, originally from countries with Muslim traditions, now married to an Italian woman. Such mixed couples, over-exposed to the public discourse on difference, give us a privileged focus on an atypical form of male migration, which breaks the endogamic rule due to a sentimental choice. The reconciliation among themes of migration, memory and parenting is framed within a further complexity. On one hand, the men try to distance themselves from the hegemonic public discourse which associates Muslim men with religious fundamentalism, sexism, and control over women; on the other hand, they must demonstrate to their families of origin and to co-nationals that they have not betrayed their culture by crossing boundaries - either geographically, through migration, or symbolically, through their union with Italian women. Focusing on two meaningful everyday scenarios, this paper highlights one of the peculiarities of the biographical trajectory of male partners, analysing their management of masculinity: the visit of couples to their partners’ country of origin and their relationship with conationals within the context of migration. Masculinity thus appears in relational processes performed by the social actors involved in its construction. New paths of masculinity emerge: strategic, in their attempt to find a new balance within the family context, and at the same time flexible, to create new kinds of friendship network