Kawa Modeli’nin Kullanımına İlişkin Olumlu ve Olumsuz Özelliklerin İncelenmesi

Amaç: Ergoterapi modelleri çoğunlukla Batılı terapistler tarafından geliştirilmesi, Batı kültür normlarına uygun olması ve bu nedenle de Asya, Afrika ve Doğu ülkelerindeki hastaların şartları için her zaman geçerli olmaması nedeniyle eleştirilmektedir. Modellerin klinik ve kültürel açıdan uygunluğunun, gelişmekte olan ülkelerde araştırılması önerilmektedir. Bu çalışmanın amacı Doğu felsefesine göre geliştirilen Kawa Modeli’nin uygulama sırasında olumlu ve olumsuz özelliklerini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırma nitel desende oluşturuldu ve yürütüldü. Çalışmaya Hacettepe Üniversitesi’nde staj yapmakta olan 20 son sınıf ergoterapi öğrencisi katıldı. Her katılımcı tarafından birer hasta Kawa Modeli kullanılarak incelendi. Katılımcıların modeli kullanma ile ilgili deneyimlerini değerlendirmek için katılımcılarla yarı yapılandırılmış görüşme yapıldı. Görüşme sonuçları analiz edildi. Sonuçlar: Modelin olumlu özellikleri kişiyi detaylı olarak analiz etmesi ve müdahale planına yardımcı olması idi. Olumsuz özellikler olarak modeli hastalara açıklamanın zorluğu, ergoterapi öğrencilerinin yeterli deneyime sahip olmamaları ve modelin yapısı olarak ortaya konuldu. Tartışma: Katılımcıların modeli uygulamaya karşı ön yargı ve güvensizliklerinin olması çalışma için bir limitasyon oluşturdu. Olumlu özellikler göz önüne alındığında modelin pratikte kullanımının teşvik edilmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Kawa modeli, Nitel araştırma, Eğitim, Ergoterapi, Teorik modeller

Investigation of the Positive and Negative Characteristics in Using the Kawa Model

Purpose: The occupational therapy models are often criticized for being mostly developed by Western Therapists, being in compliance with Western cultural norms, unsuitability for clients in Asia, Africa and Western countries. The clinical and cultural utility of the models are advised to be explored in developing countries. The purpose of this study is to examine the positive and negative features while using the Kawa Model. Material and Methods: The study was designed and conducted in qualitative design. A total of 20 senior class occupational therapy students at Hacettepe University participated to the study. One client was examined by each participant using the Kawa Model. Semi-structured interview was done to analyze experiences while using the Kawa Model. Data collected from interview was analyzed. Results: Positive features of the model were analyzing the person in detail and guiding the intervention plan. Negative traits were presented as the lack of experience, the difficulty of explaining the model and the structure of the model. Discussion: Participants' prejudices and insecurities against implementing the model constituted a limitation for the study. It is suggested that studies should be carried out to encourage the use of the model in practice.

Keywords:

KawaModel, Education, Occupational therapy, Qualitative research,

PDF

___

Ashby, S., & Chandler, B. (2010). An exploratory study of the occupation-focused models included in occupational therapy professional education programmes. Br J Occup Ther, 73(12), 616-624.
Batıhan, S., & Kayıhan, H. (2016). Serebral palsili bir çocukta PEO temelli ergoterapi müdahale programının aktivite performansı ve yaşam kalitesine etkisi: Olgu çalışması. Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 4(1), 35-41.
Baum, C. M, & Law, M. (1997). Occupational therapy practice: Focusing on occupational performance. Am J Occup Ther, 51(4), 277-288.
Carmody, S, Nolan, R, Ni Chonchuir, N, Curry, M, Halligan, C, & Robinson, K. (2007). The guiding nature of the kawa (river) model in Ireland: creating both opportunities and challenges for occupational therapists. Occup Ther Int, 14(4), 221-236.
Davies, S. (2006). Models and theories. Reel K, & Feaver S. (Eds.), Rehabilitation the Use of Theories and Models in Practice, (pp. 47-62). London: Elsevier.
Duncan, E. (2006). Foundations for Practice in Occupational Therapy (Fourth edition). London: Churchill Livingstone.
Gillen, A.,& Greber, C. (2014). Occupation-focused practice: Challenges and choices. Br J Occup Ther, 77(1), 39-41.
Hammell, K. W. (2009). Sacred texts: A sceptical exploration of the assumptions underpinning theories of occupation. Can J Occup Ther, 76(1), 6-13.
Hocking, C., Pierce, D., Shordike, A., Wright-St. Clair, V., Bunrayong, W., Vittayakorn, S., & Rattakorn, P. (2008). The promise of internationally collaborative research for studying occupation: The example of the older women's food preparation study. OTJR: Occupation, Participation and Health, 28(4), 180-190.
Hopkins, M. (2005). The relevance of culture to occupational therapy. Irish Journal of Occupational Therapy, 34(1), 22.
Iwama, M. (2003). Towards culturally relevant epistemologies in occupational therapy. Am J Occup Ther,57(5), 582-588.
Iwama, M. (2005b). The Kawa (River) Model; nature, life ﬂow and the power of culturally relevant occupational therapy. Kronenberg, F, Algado, S. A, & Pollard, M. (Eds.), Occupational Therapy Without Borders – Learning from the Spirit of Survivors, (pp. 213-227). Edinburgh: Churchill Livingstone.
Iwama M. (2006). The Kawa Model: Culturally Relevant Occupational Therapy. Edinburgh, UK: Churchill Livingstone Elsevier. Iwama, M., Thomson, N., & Macdonald, R. (2009). The Kawa model: The power of culturally responsive occupational therapy. Disabil Rehabil, 31(14), 1125–1135.
Kantartzis S, & Molineux M. (2011). The influence of western society’s construction of a healthy daily life on the conceptualization of occupation. Journal of Occupational Science, 18(1), 62-80.
Kashefimehr, B. (2014). Otizm spektrum bozukluğu olan çocuklarda Moho Modeline göre duyu algı bütünleme tedavisinin incelenmesi (Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ergoterapi Programı, Ankara.
Lakoff, G, & Johnson, M. (2008). Metaphors we live by. University of Chicago press.
Lape, J. E., & Scaife, B. D. (2017). Use of the KAWA Model for Teambuilding with Rehabilitative Professionals: An Exploratory Study. Internet Journal of Allied Health Sciences and Practice, 15(1), 10.
Nelson, A. (2007). Seeing white: a critical exploration of occupational therapy with Indigenous Australian people. Occup Ther Int, 14(4), 237-255.
Öz Z., & Akı E. (2016). Parkinsonlu bireylerde müzik eşliğinde ritmik hareket tedavisinin günlük yaşam aktivitelerindeki bağımsızlık ve aktivite performansına etkisi. Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 4(1), 43-50.
Paxson, D, Winston, K, Tobey, T, Johnston, S., & Iwama, M. (2012). The Kawa Model: therapists' experiences in mental health practice. Occupational Therapy in Mental Health, 28(4), 340-355.
Salar, S., Günal, A., Pekçetin, S., Huri, M., Mehr, B. K., Katırcıbaşı, G., & Uyanık, M. (2016). Yaşlılarda aktivite, çevre ve yaşam memnuniyeti ilişkisi. Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 4(2), 89-96.
Salar, S. (2018). Şiddet görmüş kadınlarda ergoterapinin aktivite ve rol yeterliliğine etkisi. (Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ergoterapi Programı, Ankara.
Şen, E. B., & Öksüz, Ç. (2016). Ankara’daki engelsiz parkların engelli çocukların kullanımına uygunluğunun değerlendirilmesi. Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi, 4(1), 15-25.
Tripathi, N. S., Sweetman, M. M., & Zapf, S. A. (2017). Use of the Kawa Model for occupation-based culturally responsive occupational therapy in India. Indian Journal of Occupational Therapy, 49(4), 148-153.
Turpin, M., & Nelson, A. (2007). The Kawa model: Culturally relevant occupational therapy. Aust Occup Ther J, 54(4), 323-324.
Youngstrom, M. J., Brayman, S. J, Anthony, P., Brinson, M., Brownrigg, S., Clark, G. F., & et al. (2002). Occupational therapy practice Framework: Domain and process. Am J Occup Ther, 56, 609–639.