Amaç: Bu çalışma demanslı hastaya bakım veren aile bireylerinin aktivite performans alanlarının bakım veren rolü nedeni ile nasıl etkilendiğini ergoterapi bakış açısıyla incelemek için yapıldı. Gereç ve yöntem: Bu çalışma Ocak- Nisan 2014 tarihleri arasında bir üniversitesi hastanesinin Geriatri Polikliniği tarafından takip edilen demans tanısı olan ve olmayan evde yaşayan yaşlı kişilerin bakım verenleriyle yapıldı. Katılımcılar, basit rastgele örnekleme yöntemi ile seçildi. Demanslı yaşlı kişiye bakım veren 20 kişiyle çalışma, sağlıklı yaşlı kişiye bakım veren 30 kişi ile kontrol grubu oluşturuldu. Çalışmamızda sosyodemografik özellikler anket formu, Kanada Aktivite Performans Ölçümü kullanıldı. Sonuçlar: Çalışma grubundaki kişilerin yaş ortalaması 59,8 ±8,69 yıl, kontrol grubundaki kişilerin ise 56,13 ±5,06 yıl bulundu. Çalışma grubundaki bakım verenler tarafından en çok problem yaşanan serbest zaman aktiviteleri kendine zaman ayırmak (35), doktora gitmek (25), alışverişe gitmek (%20), yürüyüş yapmak (%10); üretici aktivite ise yemek yapmaktır (5). Kontrol grubunda ise serbest zaman aktivitesi çocuklarıyla vakit geçirmek (%30), toruna bakmak (%13,3), arkadaşlarıyla vakit geçirmek (%10); üretici aktivite ise yemek yapmaktır (%10). Her iki grup da problem yaşanan kendine bakım aktivitesi bildirmedi. Tartışma: Bakım verenlerin yaşamlarının olumsuz etkilenimini azaltmak için, bakım verenlerin kendine bakım, üretici ve serbest zamandaki aktivitelerini dengeli şekilde oluşturmalarını sağlayacak kişi merkezli ergoterapi müdahale programlarının oluşturulmasının önemli olduğu düşünülmektedir

Objective: This study was designed to examine the change of activity performance areas due to being primer family caregiver of a geriatric individual with dementia from occupational therapy perspective. Materials and Method: This study was performed in Hacettepe University Geriatrics Unit between January 2014 and April 2014 on caregivers of geriatric individuals with and without dementia who live at home. Caregivers (n:20) of individuals with dementia as the study group and without damentia (n:30) as the control group were selected by simple random sampling method. Socio-demographic characteristics questionnaire and Canada Activity Performance Measurement was used. Results: Study group’s mean age was 59.8 ±8.69 years, while 56.13 ±5.06 years in control group. Problems experienced in study group in recreational activities were taking time for own (35%), going doctor (25%), shopping (20%), walking (10%) and cooking (5%) in productivity area while spending time with children (30%), looking grandchildren (13.3%), spending time with friends (10%) in recreational area; and cooking (10%) in productivity area of control group. Self-care activities were the common problem performance area. conclusion: Client-centered occupational therapy programmes which include activity participation to self care, productivity and recreational activites is important to reduce the negative influences of being a caregiver of an individual with dementia