Doğu Karadeniz bölgesindeki ilk yerleşim merkezlerinden birisi olan Trabzon, M.Ö.VII. yüzyıldan itibaren bir Grek ticaret kolonisi haline gelmiş, zamanla Pers ve Roma hakimiyeti dönemini yaşadıktan sonra XI. yüzyılın sonlarına kadar Bizans’ın elinde kalmıştır. 1075 yılında, şehri ele geçirmiş bulunan Türkleri buradan çıkaran Theodore Gabras, Sinop’a kadar uzanan bölgede kendi hakimiyetini tesis etme yoluna giderken yöredeki Türk beyliklerinden de yardım görecektir. XII. yüzyılın ortalarına doğru tekrar Bizans’ın eline geçen Trabzon, Haçlılar İstanbul’a girdiği sırada Gürcistan’a kaçan Komnenoslar tarafından zaptedilerek XIII. yüzyılın ilk çeyreğinde yeni bir devletin merkezi haline getirilecektir. Daha sonra Türkler, Bizanshlar ve Gürcüler arasında vuku bulan Karadeniz bölgesine hakim olma mücadelesinde önemli bir yer işgal edecek olan bu siyasi teşekkül, yani Trabzon Rum devleti çok yönlü bir dış politika izlemek suretiyle XV. yüzyılın ortalarına kadar varlığını sürdürmeyi başaracaktır. 

Trabzon, being one of the first settlements in the Eastem Black Sea Coast, has become a tradecolony of Greece at the beginning of the 7th century B.C. before which it had been under the domination of Byzantine Empire, and eventually of the Turkish Beyliks. In 1075 A.C. Theodore Gabras evacuated the city from the Turks getting the support of some Turkish Beyliks in the area. Tovvards the middle of the 12th century the city was invaded again by the Byzantines. In the fırst quarter of the 13th century it became the Capital of a new State founded by the Komnenos vvhich had formally been escaped the Georgia while the Crusades invading İstanbul. Trabzon, as a Greek State, had played an important role during the fıght for the sovereignty of Black Sea Area among Turks Byzantians and Georgians; and due to its clever politics it survived until the middle of the 15th century.