MİZAH TARZLARI VE PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİ: AKSARAY BÜRO ÇALIŞANLARI ÜZERİNE BİR UYGULAMA

Mizah, komiklik, eğlenme, komik olma ayni zamanda farkli açidan eleştirme araci olarak kullanilan bir davraniş şekli olarak bilinmektedir. Katilimci mizah, kendini geliştirici mizah, saldirgan mizah ve kendini yikici mizah olarak dört farkli çeşidi bulunmaktadir. Problem çözme ise kişilerin çevresindeki problemlerin farkina varmasi ile başlayan ve çözüm bulununcaya kadar devam eden bir süreçtir. Bu süreçte kişi yaşantisindaki engelleri ortadan kaldirarak mesleki ve kişisel yaşaminda amacina ulaşmaya çalişir. Problem çözme süreci uygun metotla, esnek ve etkili bir şekilde yapilmalidir. Önemli olan problemlerden kaçmayi değil de onlarla mücadele etmeyi ve yeni çözümler bulmayi hedeflemektir. Yapilan çalişmada, kamu ve özel sektörde çalişan ofis personelinin mizah tarzlari ve problem çözme becerileri ile demografik özellikler arasindaki ilişki araştirilmiştir. Çalişmada daha öncesinden hazirlanmiş ve ölçeklendirilmiş mizah tarzlari ve problem çözme becerileri ölçekleri kullanilmiştir. Araştirma tesadüfi olmayan örnekleme yöntemi kullanilarak kamu ve özel sektörde çalişan büro personellerinden veriler alinmiş ve analiz edilmiştir. Analiz sonucunda büro personellerinin mizah tarzlari ve problem çözme becerileri algilarinin demografik özelliklere göre farklilaştiği sonucuna varilmiştir.

THE STYLES OF HUMOUR AND THE SKILLS OF SOLVING PROBLEMS: AN APPLICATION ON AKSARAY OFFICE EMPLOYEES

The humor is known a pattern of behavior which is used as an instrument for funniness, amusement, being funny as well as being an instrument to criticize from different point of view. There are four different types of humor such as participant humor, self-developing humor, aggressive humor and self-destroying humor. Problem solving is a process which begins when the individuals realize the problems around themselves and continues until a solution is found for them. During this process, the individual tries to achieve the goals in his vocational and personal life through eliminating the obstacles. The problem solving process should be executed through a convenient method and in a flexible and effective manner. More importantly, it is to aim struggling with problems and find new solutions rather than avoiding them. In the conducted study, the relationship between the humor styles and problem solving abilities of the office staff working in public and private sector and their demographic characteristics was analyzed. The scales of humor styles and problem solving abilities which were previously prepared and scaled were employed in the study. Non-random sample method was employed in the research and data was obtained and analyzed from the office staff who works in public and private enterprises. In consequence of the analysis, it was concluded that the humor style of the office staff and their perceptions for problem solving abilities differentiated according to their demographic characteristics.

PDF

___

Apaydın, M. (2007). Tanzimat'tan Sonra Mizah ve Hiciv. Türk Edebiyatı Tarihi, İstanbul: Kültür Bakanlığı, Cilt: 3, 323-340.
Altınkurt, Y., ve Yılmaz, K. (2011). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Mizah Tarzları. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 2, 1-8.
Başaran, İ. (1996). Eğitim Yönetimi.: Ankara, Pegem Yayınevi.
Cavanaugh, R. (2002). "An Analysis Of The Relationship Beetween" Humor Styles And Perceived, Unpublished Doctoral Dissertation. Quality Of Life Among University Faculty UMI Dissertation Information Service, Southern Illinois University Carbondale
Cüceloğlu, D. (2009). Yeniden İnsan İnsana (39 b.). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Çırak, Y. (2010). Öğrenmenin Doğası ve Temel Kavramları. A. Kaya içinde, Eğitim Psikolojisi (4 b., s. 219-246). Ankara: Pegem Akademi.
Eşigül, E. (2002). Cumhuriyet Dönemi Mizahı Üzerinde Değerlendirmeli Bir Bibliyografya Çalışması. Ege Üniversitesi, 1-154.
Fırlar, F.B., ve Çelik, M. (2010). Gazete Reklamlarında Mizah: Türk Mizah Reklamlarına İlişkin Tarihsel Bir Analiz. Uluslararası Sosyal Araştırma Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 12, 164-177.
Gelbal, S. (1991). Problem Çözme. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 6.167-173.
Güney, S. (2009). Sosyal Psikoloji. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Güvenç, A. Ö. (2011). Dede Korkut Kitabı'nda Mizah. Türkiye Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 46, 157-180.
Kahraman, F. (2008). Ergenlerde Arkadaşlık İlişkisi İle Mizah Duygusu Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Karip, E. (2010). Çatışma Yönetiimi (4 b.). Ankara: Pegem Akademi.
Kaya, Y. (1979). Eğitim Yönetimi - Kuram ve Türkiye'deki Uygulama, Türkiye Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları, Ankara
Koç, B., Terzi, Y., ve Gül, A. (2015). Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerileri İle Kişilerarası Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 369-390.
Koçer, H., Eskidemir, S., ve Özbek, T. (2012). 6 Yaş Çocuklarının Mizahi Tepkilerinin Paul E. Mcghee'nin Mizah Gelişim Evrelerine Göre incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları, Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 4, 82-93.
Köknel, Ö. (2005). İnsanı Anlamak. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
Köroğlu, E. (2011). Bilişsel-Davranışsal Psikoterapiler (2 b.). Ankara: HYB Yayıncılık.
Liu, K. W. (2012). Humor Styles, Self-Esteem and Subjective Happiness. Discovery-SS Student E-Journal 1 , 21-41.
Lynch, O. H. (2002). Humorous Communication: Finding a Place for Humor in Communication research. Communication theory, cilt: 12, sayı: 4, 423-445.
Mannıng, K. (2002), Lighten Up! An Analysis Of The Role Of Humor As An Instructional Practice In The Urban And Culturally Dıverse. Middle SchoolClassroom, Unpublished Doctoral Dissertation, UMI Dissertation Information Service, Cleveland State University,
Martin, R.A., Kuiper, N. A., Olinger, J.L., ve Dance, K. A. (1993). Humor, Coping With Stress, Self-Concept and Psychological Well-Being. Humar: International Journal Of Humor Researcah, Cilt 6, Sayı 1, 89-104.
Martin,R.A., Puhlik-Doris, G.Larsen ve diğerleri. (2003). Individual Differences In Uses Of Humor And Their Relation To Psychological Wellbeing: Development Of The Humor Styles Questionnaire. Journal of Research in Personality, 37/1, 48-75.
Maslow, A. H., (1970). Motivation and Personality. Hatper end Row Publishers Second Edition, USA.
Nesin, A. (2001). Cumhuriyet Dönemi Türk Mizahı. İstanbul: Adam Yayınları.
Oruç, Ş. (2010). Sosyal Bilgiler Öğretiminde Mizah Kullanımının Öğrencilerin Akademik Başarıların ve Tutumlarına Etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3, 56-73.
Otrar, M., ve Fındıklı, E. B. (2014). Okul Yöneticilerinin Mizah Tarzları İle Yaşam Doyumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Eğitim Bilimleri Dergisi, 39, 145-157.
Öngören, F. (1998). Türk Mizah. İstanbul: İş Bankası Yayınları.
Özdemir, S., Sezgin, F., Kaya, Z. ve Recepoğlu, E., (2011). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Stresle Başa Çıkma Tarzları İle Kullandıkları Mizah Tarzları Arasındaki İlişki, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, Cilt: 17, Sayı: 3, 405-428.
Sanders, B. (2001). Kahramanın Zaferi. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Smith W J, Harrington K. V., ve Neck C. P (2000) Resolving Conflict With Humour In a Diversity Context Jorurnal Of Managerial Psychology; 15(6): 606-625.
Soyaldın, S. Z. (2007). Ortaöğretim Öğrencilerinin Öfke ve İfade Tarzları İle Mizah Tarzları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
Susa, A. (2002). Humor Type, Orgnizational Climate And Outcomes; The Shortest Distance Between An Organizations Enöironment And The Bottom Line is Laughter. Unpublished Doctoral Dissertation, UMI Dissertation Information Service, University Of Nebraska.
Şenol, B. (2013). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Yaratıcılık Davranışları ve Mizah Anlayışları. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Taşçı, S. (2005). Hemşirelikte Problem Çözme Süreci. Sağlık Bilimleri Dergisi, Ek Sayı: Hemşirelik Özel Sayısı, 73-78.
Traş, Z., Arslan, Ç., ve Taş, A. M. (2011). Öğretmen Adaylarında Mizah Tarzları, Problem Çözme ve Benlik Saygısının İncelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Cilt: 8, Sayı: 2, 716-732.
Tutar, H., Altınöz, M., ve Aygen, S. (2005). Sekreterlik Bilgisi. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Uçkun, S., ve Barış Demir, A. Y. (2015). Büro Yönetimi ve Yönetici Asistanlığı Programı Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin İncelenmesi. Electronic Journal of Vocational Colleges, 376-386.
Ülgen, G. (2004). Kavram Geliştirme (4 b.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
W., D. L. (1992). The Situational Mumor Response Questionnaire (SHRQ) as a Test of Sense of Humor: A Validity Study in the Field of Humor Appereciation. Personality and Individual Differences, X, 13, 1149-1152.
Yardımcı, İ. (2010). Mizah Kavramı ve Sanattaki Yeri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1, 1-41.
Yaşar, F. Ö. (2010). Mizahta Uyumsuzluk Kuramı Bağlamında Tekerlemeler, Journal of Word of Turks, Cilt: 2, Sayı: 1,49-57.
Yerlikaya, E. E. (2009). Üniversite Öğrencilerinin Mizah Tarzları İle Algılanan Stres, Kaygı ve Depresyon Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Adana.
Yerlikaya, E. E. (2003). Mizah Tarzları Ölçeği (The Humor Styles Questionnaire) Uyarlama Çalışması. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Yerlikaya, N. (2007). Lise Öğrencilerinin Mizah Tarzları ile Stresle Başa Çıkma Tarzları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Yılmaz, K. (2011). Okul Yöneticilerinin Mizah Tarzlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. İnönü Üniversitesi eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 1, 31-44