ÖZETAvrupa Birliği ülkelerinde sosyal koruma harcamalarının yoksulluğun azaltılması üzerindeki etkisinin araştırıldığı bu çalışmada yoksulluk oranları toplam yoksulluk, kadın yoksulluğu, 65 ve üzeri yaştaki bireylerde yoksulluk ve işsiz bireylerde yoksulluk özelinde ele alınmıştır. Çalışma sonuçları bir bütün olarak değerlendirildiğinde sosyal koruma harcamalarının GSYH içindeki payı arttıkça yoksulluk oranlarının ters yönde etkilendiği bulgusuna ulaşılmıştır. Bu ters yönlü ilişki, 65 ve üstü yaştaki bireyler ile işsiz bireylerdeki yoksulluk oranlarında daha güçlüdür. Bununla birlikte Almanya, Slovenya, Danimarka, İngiltere ve İtalya’nın göreli olarak daha fazla sosyal koruma harcaması yapmış olmalarına rağmen 65 ve üstü yaştaki bireyler ile işsiz bireylerdeki yoksulluk oranlarını düşürmede başarısız oldukları görülmektedir. Elde edilen bu sonuç, bu ülkelerde izlenen sosyo-ekonomik politikaların ve gerçekleşen sosyal fonksiyonlarının amaçlarına tam olarak hizmet etmediğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Yoksulluk, Sosyal Koruma Harcamaları, Yoksullukla Mücadele, Avrupa BirliğiJel Kodları: I38, E62,H20,H24

This study examines the effect of the social protection expenditures in the European Union countries on the reduction of poverty and it deals with the total poverty, female poverty, poverty of individuals who are 65 and older, and poverty of unemployed individuals. When we evaluated the results of the study as a whole, we found that the poverty ratios were inversely affected as the ratio of the social protection expenditures to the gross domestic product GDP increased. This inverse relation is stronger among individuals who are 65 and older and among unemployed individuals. On the other hand, Germany, Slovenia, Denmark, England and Italy were found to be unsuccessful to reduce the poverty ratios among individuals who are 65 and older and among unemployed individuals although they had relatively more social protection expenditures. This result indicates that the socio-economic policies followed in these countries and the actual social functions do not fully serve their purposes