YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇENİN ÖĞRETİMİNDE ONOMATOPİLER (YANSIMALAR)

Yabancılara Türkçe Öğretimi Yedi İklim Türkçe seti A1, A2, B1, B2 ders kitaplarında yansımalara ne kadar yer verildiğini ve yansımaların öğretiminin ne şekilde yapıldığını araştırmak amaçlı yapılan bu çalışma, tarama modelinde desenlenmiştir. Veriler doküman incelemesi yöntemi ile toplanmıştır. Örneklem olarak seçilen kitaplar yansımalarla ilgili söz varlığının Diller İçin Avrupa Ortak Öneriler Çerçevesi’nin Ortak Öneri Tanımlaması bağlamında incelenmiş, adı geçen kitapların Türkçenin yansıma söz varlığı içerisinde çok bilindik sözcükleri barındırdığı görülmüştür. Sözcüklerin nicelik olarak dağılımı eşit oranda olmamakla birlikte her düzey için hazırlanmış olan ders kitaplarında yansıma sözlere yer verildiği görülmüştür. Bununla birlikte yansımaların yer aldığı metinlerde doğrudan doğruya bu türden bir söz varlığının öğretimi bağlamında yer verilmediği ancak sadece ‘Kelime Dünyası’ adlı bölümde yansıma örneklerine yer verilerek bu söz varlığına dikkat çekildiği yine sonuçlara yansımıştır.

Anahtar Kelimeler:

Yabancılara Türkçe Öğretimi, Kelime Öğretimi, Onomatopiler, Yansımalar, Ders Kitabı.

PDF

___

Akkaya, A. (2013). Yabancılara Türkçe öğretimi kapsamında fıkralar: Nasreddin hoca fıkraları. Milli Folklor, 25(100), 171-181.
Aksan, D. (2007). Her yönüyle dil. Ankara: TDK Yayınları.
Altınörs, A. (2003). Dil felsefesine giriş. İstanbul: İnkılap Yayınları.
Åsa Abelin (1999). Studies in sound symbolism. Doctoral Dissertation. Gothenburg Monographs in Linguistics. Göteburg University, Department of Linguistics, Sweden.
Ay, D. (2017). Ses sembolizmi ve ses-anlam uyumunun farklı bir sınıflandırma denemesi. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi. 57 (57), 17-27
Aydın, G. & Sarıman, G. (2014). Yabancılara Türkçe eğitiminde kelime öğretimi için web destekli e-öğrenme aracı. 7. Uluslararası Türkçenin Eğitimi-Öğretimi Kurultayı, 19-21 Haziran 2014, Muğla
Aytan, T. & Başal, A. (2016). Yabancılara Türkçe öğretiminde ulam temelli sözcük öğretiminin başarıya etkisi. EKEV Akademi, 20(65), 559-576
Banguoğlu, T. (2002). Türkçenin grameri. Ankara: TDK Yayınları.
Bayraktar, N. (2017). Dil bilimi. Ankara: Nobel Yayınları.
Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş., Demirel, F. & Çakmak, E. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem
Büyükikiz, K. K. & Hasırcı, O. S. (2013). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde sözcük öğretimi üzerine bir değerlendirme. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 10(21), 145-155.
Dallı, H. (2018). Türkçede söz diziminin yapı birimleri. İstanbul: Papatya Bilim Üniversite Yayıncılığı
Demirel, V. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlere kelime öğretiminde farklı keli- me gruplarının kullanımının etkisi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi. 2(4), 286-299.
Dilidüzgün, Ş. (2014). Türkçe öğretiminde sözcük öğretme yöntemlerinin yeterliliği. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 7 (17), 233-258.
Doğan, Y. (2014). Yabancılara Türkçe kelime öğretiminde market broşürlerinden yarar- lanma. Journal of Language and Linguistic Studies, 10(1), 89-98.
Eren, H. (1951-1953). Onomatopilere ait notlar. Türkiyat Mecmuası. C (X), 55-58.
Ergin, M. (2002). Türk Dili. İstanbul: Bayrak Yayınları.
Gencan, T. N. (1947). Yansımalı yahut ses kelimeler onomatopeler. Ergene. 4(5), 9-10
Gülseven, Ü. (2014). Yabancılara Türkçe öğretiminde filmlerin önemi ve kullanımı. 3rd International Conference On Language and Literature “Turkish in Europa”. Tirana/Albania
İmer, K., Kocaman, A. & Özsoy, S. (2011). Dilbilim sözlüğü. İstanbul: Boğaziçi Üniver- sitesi Yayınları.
İşcan,A. (2011).Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde filmlerin yeri ve önemi. Electronic Turkish Studies. 6(3), 939-948.
Karatay, H. (2007). Kelime öğretimi. GÜ Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 27, 141-153
Kerimoğlu, C. (2014). Genel dilbilime giriş. Ankara: Pegem Yayınları.
Kerimoğlu, C. (2016). Dilin köken arayışları I: Dilin kökeniyle ilgili akademik tartışmalar. Dil Araştırmaları. 18, 47-84
Koca, E. & Koca, A. (2011). Dil olgusu ve yeryüzündeki dillerin sınıflandırılması. Bişkek: Atatürk –Alatoo Üniversitesi Yayınları
Korkmaz, Z. (2009). Türkiye Türkçesi grameri-şekil bilgisi. Ankara: TDK Yayınları.
Korkmaz, Z. (2013). Gramer terimleri sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
Melanlıoğlu, D., Tayşi, E. K. & Özdemir, B. (2012). Yabancılara Türkçe öğretiminde karikatür kullanımı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 9(19), 241-256.
Schmitt, N. (2000). Vocabulary in language teaching. Cambridge: Cambridge University Press.
TELC (2013). Diller için Avrupa ortak öneriler çerçevesi öğrenim, öğretim ve değerlendirme. Ankara: MEB Yayınevi.
Topaloğlu, A. (2018). Karşılaştırmalı dil bilgisi terimleri sözlüğü. İstanbul: Dergâh ya- yınları.
Ünveren, D. (2017). Çevrimiçi öğrenme ortamlarında Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. 9. Uluslararası Türkçenin Eğitimi ve Öğretimi Kurultayı Bildirileri. An- kara: Pegem.
Yedi İklim Türkçe (2015). Yunus Emre Enstitüsü Türkçe öğretim seti ders kitabı, A1, A2, B1, B2. Ankara: Yunus Emre Enstitüsü.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları
Yılmaz, F. & Diril, A. (2015). Filmlerle yabancılara Türkçe öğretimi: Beyaz Melek film örneği. Asos Journal, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi. 3 (10), 223-240.
Zülfikar, H. (2018). Türkçede ses yansımalı kelimeler, inceleme-sözlük. Ankara: TDK Yayınları.