MORAL SERMAYEYE İLİŞKİN KAVRAM ANALİZİ

Son yıllarda açık birer sistem olarak toplumun vazgeçilmez bir parçası olan eğitim örgütlerinde örgütsel etkililiği artıracak yollar aranmakta, bunun için ekonomik olmayan sermaye türlerine ilgi her geçen gün artmaktadır. Bourdieu’nun sermayeler üzerindeki çalışmalarıyla gündeme gelen Sosyal ve Kültürel Sermaye türlerine zamanla yenileri eklenmiş, Entelektüel Sermaye ve Pozitif Psikolojik Sermaye gibi alanlarda da araştırmalar yapılmıştır. Ekonomik olmayan sermaye türlerinden biri de Moral Sermayedir. Kısaca ahlaki kuralları kullanarak insanların iyi ile kötüyü ayırt edebilmelerini sağlamayı hedefleyen bir sermaye türü olan Moral Sermaye hoşgörü, merhamet, sadakat, affetme, barış, kardeşlik, adalet, dürüstlük gibi moral değerlerin hâkim kılındığı okulların oluşturulmasında kritik önem taşımaktadır. Literatür tarama yöntemi kullanılarak hazırlanan bu araştırma ile Moral Sermayenin oluşumu, kapsamı, geçirdiği tarihsel süreç ve eğitim örgütleri için öneminin açıklanması amaçlanmaktadır.Moral Sermaye, Moral Kültür, Eğitim, Örgüt, Yönetim.

Anahtar Kelimeler:

Moral Sermaye, Moral Kültür, Eğitim, Örgüt, Yönetim.

PDF

___

Akbaba-Altun, S. (2003). Eğitim yönetimi ve değerler. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(1), 7-18.
Albayrak, U. (2015). Müzik beğenisinde kültürel sermaye ve kültürel elitizm (Kıbrıs örne- ği). Doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Avcı, Y., Yaşar, M. (2014). Kültürel sermaye ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması, International Journal of Social Science Research, 3 (4), 65-75.
Aydın, İ. (2014). Eğitim ve öğretimde etik. (8. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncı- lık.
Baer, J. A. (2005). “Ethics / morality distinction” ethics. (ed. by J. K. Roth). Salem Press, California, (2. Edit), 479.
Bauman, Z. (2016). Postmodern etik. (çev. Alev Türker). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bordieu, P. (1986). The form of capital in handbook of theory and resarch for the sociology education, ed: J.G.Richardson, New York: Greenwood Press.
Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Bronfenbrenner, U. (1992). Ecological system theory, six theories of child development, ed: R. Vasta, London: Jessica Kingsley.
Brooking, A. (1996). Intellectuel capital, London: Thomson Business Pres.
Cevizci, A. (2008). Etiğe giriş, İstanbul: Paradigma Yayınları.
Cevizci, A. (2015). Etik ahlak felsefesi, İstanbul: Say Yayınları. Çelik, V. (2014). Okullarda moral sermayenin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 39 (174), 67-74.
Drucker, P. (1997). 21. yüzyılda yönetim tartışmaları. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
Ekinci, Y. (1990). Ahilik ve meslek eğitimi. İstanbul: MEB Yayınları.
Hugo V. (2006). Sefiller. (çev. Ali Çankırılı). İstanbul: Antik Dünya Klasikleri.
Gable, Shelly & Jonathan Haidt. (2009). What (and why) is positive psychology?, Review of General Psychology, 9(2), 103-110.
Karakuş, M. (2008). Eğitim örgütlerinde entelektüel sermayenin yönetimi. Milli Eğitim Dergisi, 178, 334-349.
Lesser, E.L. (2000). Knowledge and social capital, Massachusetts: Butterxorth- Heinemann.
Linley, Alex ve diğ. (2006). Positive psychology: past, present and (possible) future , The Journal of Positive Psychology, 1(1), 3-16.
Luthans, F., Youssef, C. M., & Avolio, B. J. (2006). Psychological capital: developing the human competitive edge. Oxford University Press.
Mengüşoğlu, T. (2014). Felsefeye giriş. İstanbul: Doğu Batı Yayınları.
Kane, J. (2001). The politics of moral capital, New York: Cambridge University Press.
Ratnapala, S. (2003). Moral capital and commercial society, The Independent Review, (39) 2, 231-233.
Sanchez M. P., Chaminade C. ve Olea M. (2000). Management of intangibles: an attempt to built a theory. Journal of Intellectual Capital, 1, 312- 327.
Sergiovanni, T. J. (1992). Moral leadership. San Francisco: Jossey-Bass.
Sison, A.J.G. (2003). The moral capital of leaders. Northampton, MA: Edward Elgar.
Stewart, T. A. (1997). Entelektüel sermaye. (çev: Nurettin Hüseyin). İstanbul: Mess.
Swartz, S. (2009). The moral ecology of south Africa’s township youth. New York: Palgrave Macmillan.
Swartz, S. (2010). Moral ecology and moral capital: tools towards a sociology of moral education from a South African etnography. Journal of Moral Education, 305- 327.
TDK, (2017). Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Temple, J. (2000). Growth effect of education on social capital in the OECD countries, OECD Working Paper, 36.
Töremen, F., Ersözlü, A. (2010). Sosyal sermaye ve yönetimi. İstanbul: İdeal Yayınları.
Tösten, R., Özgan, H. (2014). Pozitif psikolojik sermaye ölçeği: geçerlilik ve güvenirlik çalışması. EKEV Akademi Dergisi, 18(59), 429-442.
Valvarde, M. (1990). Moral capital. Canadian Journal of Law and Society, 213-232.
Wright, T. A. (2003). Positive organizational behavior: An idea whose time has truly come. Journal Of Organizational Behavior, 24 (4), 437-442.