Abdullah DIGÜZEL

KIZ ÇOCUKLARININ OKULLULAŞMA ENGELLERİ VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ ŞANLIURFA ÖRNEĞİ

Bu araştırmanın amacı, kız çocuklarının okullaşma engellerini belirlemek ve bu engelleri kaldıracak çözüm önerileri geliştirmektir. Araştırmada veriler, nitel araştırma yöntemiyle yarı yapılandırılmış görüşme formuyla toplanmıştır. Araştırmada, durum çalışması desenlerinden birisi olan “iç içe geçmiş tek durum” deseni kullanılmıştır. Ulaşılan sonuçlara göre, özellikle kız çocuklarının okullulaşma oranının düşük olmasının temel nedeninin sosyo-kültürel ve ailevi nedenler olduğu, okulda devamsızlık yapmalarının temel nedeninin ekonomik olduğu, okulu terk etmelerinin temel nedeninin ise sosyo-kültürel ve ekonomik nedenler olduğu belirlenmiştir. Özellikle kız çocuklarının okullulaştırma oranını artırmak amacıyla yapılan önerilerin başında ailelerin ikna edilmesi gelirken, bunu ailelere ekonomik destek sağlama gelmektedir. Öğrencilerin okuldaki devamsızlıklarını azaltmak için aile ve okula yönelik öneriler yapılırken, çocukların okul terkini önlemek amacıyla yapılan önerilerin başında ise ailevi, kişisel ve okula yönelik öneriler gelmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Okullulaşma oranı, okullulaşma engelleri, kız çocukları.

PDF

___

Aydın, G. ve Aksoy, H.H. (2004). Kız çocuklarının eğitimi. Eğitim bilimleri enstitüsü eğitim yönetimi teftişi ekonomisi ve planlaması eğitimde reform dersi ödevi.
Bowling, A. (2002). Research methods in health: ınvestigating health and health services. Philadelphia, PA: McGraw-Hill House.
Devlet Planlama Teşkilatı. (2008). İlçelerin sosyo ekonomik gelişmişlik sıralaması araştırması. Fielding, N. (1996). Qualitative interviewing. K.Punch (Ed.), Introduction to Social Research, (pp.166-167). London: Sage.
İlhan, A. (1994). Van’da kadın sorunları ve bu sorunların eğitim açısından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Van: Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Gürol, A. ve Dilli, C. (Eylül, 2007). Zorunlu eğitim çağında bulunan kız çocuklarının okula gitmeme nedenleri (Şırnak ili örneği) XVI. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Tokat: Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat.
Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemleri. PegemA Yayınları. KSSGM. (2001). Kadınlara karşi her türlü ayrimciliğin önlenmesi sözleşmesi ihtiyari protocol. Ankara
MEB. (2012). Eğitim istatistikleri. Web: gb.meb.gov.tr/istatistik/meb_istatistikleri_orgun_ egitim_2011_2012.pdf. Erişim tarihi, Mayıs,2012 MEB. (2011). http://haydikizlarokula.meb.gov.tr/organizasyon.php. Erişim tarihi. 10.05.2013.
Merter, F. (2007). Kızların okullaşması açısından bazı Avrupa birliği topluluğu üyesi ülkeler ve Asya ülkelerinin karşılaştırılması. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16, .221-244.
Minichiello, V., Aroni, R., Timewell, E. & Alexander, L. (1990). In-dept ınterviewing: researching people. K K.Punch (Ed.), Introduction to Social Research, (pp.166- 167). London: Sage.
UNICEF. (2010). Dünya çocuklarının durumu. http://www.unicef.org/turkey/dn/_ge29. html Erişim tarihi. 10.05.2013.
Tunç, A.İ. (2009). Kız çocuklarının okula gitmeme nedenleri Van ili örneği. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, VI(1), 237-269.
TÜİK. (2011). İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr. Erişim Tarihi, 17.06 2012.
Şanlıurfa İl Milli Eğitim Müdürlüğü. (2012). İstatistik Birimi, 2012. Eğitim istatistikleri.
Şanlıurfa’nın Nüfusu. (2012). http://sanliurfa.com/haber44278-sanliurfanin-yeni-nufusu. htm. Erişim Tarihi, 10.05 2013.
Şanlıurfa Ticaret ve Sanayi Odası. (2012). http://www.sutso.org.tr/dosyalar/ Erişim Tarihi, 17.06 2012.
Şanlıurfa Belediyesi. (2012). http://www.sanliurfa.bel.tr/ Erişim Tarihi, 17.06 2012. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (Beşinci Baskı). Ankara: Seçkin Basımevi.
Yin, R. K. (2003). Case study research. design and methods (3rd ed.). Thousand Oaks, CA.: Sage.
Not: Bu çalışma, Avrupa Birliği ve Türkiye Cumhuriyeti tarafından finanse edilen “Özellikle Kız Çocuklarının Okullulaşma Oranının Artırılması Projesi” kapsamında Şanlıurfa’da gerçekleştirilmiştir.