Osmanlı edebiyatındaki hâmîlik sistemi, başta padişahlar olmak üzere devlette üst düzey görevlerde yer alan kişilerin sanatkârları maddi ve manevi destekleriyle koruma altına almaları şeklinde uygulanmıştır. Bu uygulama, bir müddet sonra bir gelenek hâline gelmiş ve yüzyıllarca varlığını devam ettirmiştir. Divan şairleri de hem maddi bir gelir elde etmek hem de toplum içerisinde saygın bir konuma ulaşabilmek amacıyla hâmîlerle yakın temas kurma gayreti içinde olmuşlardır. Osmanlı padişahlarının şiirle ilgilendikleri, hatta bir kısmının divan tertip edecek kadar çok sayıda şiir kaleme aldığı bilinmektedir. Padişahlar, şiir ve sanata olan ilgilerinin bir neticesi olarak şairleri ve sanatkârları da himaye etmişlerdir. Kendisi de bir şair olan, Adlî mahlasıyla şiirler kaleme alan II. Bayezid, saltanatı yıllarında birçok âlim, şair ve sanatkârı himayesi altına almış ve onlara maddi yardımlarda bulunmuştur. II. Bayezid dönemi şairlerinden olan Gaybî, padişahın himâyesi altına girebilmek, ondan destek görebilmek için Terbiyet-nâme adlı bir eser kaleme almıştır. Hayatı hakkında kaynaklarda bilgi bulunmayan şairin tespit edilebilen tek eseri, Terbiyet-nâme’dir. Bu çalışmada, öncelikle Osmanlı edebiyatında hâmîlik geleneği ile ilgili birtakım bilgiler sunulmuştur. Ardından, II. Bayezid dönemi şairlerinden olan Gaybî ile ilgili bazı tespitlerde bululnulmuş ve eldeki tek eseri Terbiyet-nâme, şekil ve içerik yönünden ele alınarak eserin transkripsiyonlu metni verilmiştir.