Nermin KARABACAK, Mehmet KÜÇÜK, İsa KORKMAZ

Yükseköğretimde Performansa Dayalı Akademik Teşvik Uygulamasının İncelenmesi*

Yükseköğretimde performansa dayalı akademik teşvik uygulaması akademisyenlerin ekonomik olarak durumlarını iyileştirmek ve aynı zamanda bilimsel çalışmalarında motivasyonlarını artırmak için planlanmış bir uygulamadır. Fakat uygulamının yeni olmasından dolayı performansa dayalı akademik teşvik değerlendirilmesinde komisyonların karar verme süreçlerinde sorunlar yaşanmaktadır. Bu araştırmanın amacı, Karadeniz Bölge Üniversitelerinde akademik teşvik komisyonlarında görev yapan akademisyenlerin deneyimleri temelinde akademik teşvik uygulamasını incelemektir. Araştırma, durum çalışması deseninde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada Devlet Üniversiteleri Sıralamasında Karadeniz Bölge Üniversiteleri arasında üst, orta ve alt sıralamada yer alan üniversitelerden biri seçilmiştir. Bu kurumların akademik teşvik alt-üst komisyonlarında görev yapan üyeleri de araştırmanın katılımcıları olarak belirlenmiştir.Araştırma verileri yarı-yapılandırılmış görüşmelerle toplanmıştır. Araştırma sonucu, teşvik yönetmeliğinde değerlendirme ölçütlerinin açık olmayışına bağlı teşvik komisyonlarında çatışmalar yaşandığını ve teşvik başvurusunda bulunanların komisyon üyelerine etik dışı davranışlarda bulunulduğunu, akademik faaliyet türlerinin değerlendirilmesinde farklı sorunlar yaşandığını ortaya koymaktadır. Bu bağlamda uygulamasının amacına ulaşması için teşvik yönetmeliğinin güncelleştirilerek değerlendirme ölçütlerinin netleştirilmesi oldukça önemlidir.

PDF

___

Archer, L., Hutchings, M.,&Ross, A. (2003). Higher education and social class. London: Routletge Farmer.
Archer, L., Hutchings, M., Leathwood, C., &Ross, A. (2003). Widening participation in higher education implications for policy and practice. In L. Archer, M. Hutchings, and A. Ross (Eds.), Higher education and social class(pp. 193-220). London: RoutletgeFarmer.
Arkan, A. (2017). Dezavantajlı okullar ve sosyal adalet.Erişim Adresi: https://www.setav.org/dezavantajli-okullar-ve-sosyal-adalet/
Banks, J. A.,Cookson, P., Gay, G., Hawley, W. D., Irvine, J. J., Nieto, S., Schofield, J. W. & Stephan, W. G. (2001). Diversity within unity: Essential principles for teaching and learning in a multicultural society. Phi Delta Kappan, 83(3), 196-203.
Baldwin, A.L. (1948). Child development. Socialization and the parent child relationship, 19(1), 127-136.
Bates R. (2006). Educational administration and social justice. Education, Citizenship and Social Justice, 1(2), 141-156.
Berber, Ş. (1990), Sosyo-ekonomik faktörlerin ve ana-baba tutumlarının okul başarısına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Chiu, M. M., and Walker, A. (2007). Leadership for social justice in Hong Kong schools. Jurnal of Educational Administration, 45(6), 724-739. doi: 10.1108/09578230710829900Çelik, V. (2013). Eğitimsel liderlik, 7. Baskı, (s: 230-245). Ankara: Pegem Yayınları.
ERG. (2014). Sosyal adalet ve sürdürülebilir kalkınma için eğitimde eşitlik şart.Erişim Adresi: http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/Sosyal-Adalet-ve-S%C3%BCrd%C3%BCr%C3%BClebilir-Kalk%C4%B1nma-i%C3%A7in-E%C4%9Fitimde-E%C5%9Fitlik-%C5%9Eart.pdf
ERG. (2019). Eğitimin yönetişimi ve finansmanı. Erişim adresi: https://www.egitimreformugirisimi.org/yayin/egitim-izleme-raporu-2019-egitimin-yonetisimi-ve-finansmani/
Erkan, S., & Kırca, A. (2010). Okul öncesi eğitimin ilköğretim birinci sınıf öğrencilerinin okula hazır bulunuşluklarına etkisinin incelenmesi.Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,38(38), 94-106.
Ferreira, F. H. G. ve Gignoux, J. (2010). Eğitimde fırsat eşitsizliği: Türkiye örneği (Çalışma Raporu Sayı: 4). http://siteresources.worldbank.org/INTTURKEYINTURKISH/147254-1269017398324/22764932/EgitimdeFirsatEsitsizligi.pdf adresinden edinilmiştir.
Finn, J. D. (1993). School Engagement & Students at Risk Erişim Adresi: https://eric.ed.gov/?id=ED362322
Furman, G. C. & Shields, C. M. (2003). How can educational leaders promote and support social justice and democratic community in schools? Paper presented at Annual Meeting of the American Educational Research Association, Chicago, USA.
Girgin, G. (2010). Öğretmenlerde tükenmişliğe etki eden faktörlerin araştirilmasi.Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi,9(32), 31-48.
Goldfarb, K. P., & Grinberg, J. (2002).Leadership for Social Justice: Authentic Participation in the Case of a Community Center in Caracas, Venezuela Journal of School Leadership, 12(2), 157–173.
Gökçedağ, S. (2001). Lise öğrencilerinin okul başarısı ve kaygı düzeyi üzerinde anne-baba tutumlarının etkilerinin belirlenip karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Grıffıths, M. (1998). Towards a theoretical framework for understanding social justice in educational practice”. Educational Philosophy and Theory, 30(2), 177-192.
Gürgen, B. (2017).Okullarda sosyal adalet algısının incelenmesi.Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Jean-Marie, G. (2008). Leadership for social justice: an agenda for 21st century schools. The Educational Forum, 72, 340-354.
Karacan, H., Bağlıbel, M. ve Bindak, R. (2015). Okullarda sosyal adalet ölçeğinin geliştirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(31), 54-68. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/183435 adresinden edinilmiştir.
Kondakçı, Y., Kurtay, M. Z., Oldaç, Y. İ. ve Şenay, H. H. (2016). Türkiye’de okul müdürlerinin sosyal adalet rolleri. Eğitim Yönetimi Araştırmaları içinde Publisher: Pegem Akademi, Editors: K. Beycioğlu, N. Özer, D. Koşar, İ. Şahin, pp.353-361.
Köse, E. K. (2014). Dezavantajlı okullarda öğretmenlerin örgütsel bağlılıkları ile örgütsel sessizlikleri arasındaki ilişkiler. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 28-36.
Köse, E. K. (2019). Dezavantajlı bölge okullarında öğrenim gören risk altındaki öğrencilerin okul bağlılıklarını etkileyen faktörler.Eğitim ve Bilim,44(199).
McWhirter, E. H. (1997). Perceived barriers to education and career: Ethnic and gender differences. Journal of Vocational Behavior, 50, 124-140. Retrieved from https://pdfs.semanticscholar.org/e5ab/8ccf44a1fcaa9980436566ea47b1b88dfe5 d.pdf
MEB. (2018). Güçlü yarınlar için 2023 eğitim vizyonu. Erişim Adresi: https://2023vizyonu.meb.gov.tr/
Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma.Desen ve Uygulama İçin Bir Rehber.(Çev. Editörü: Selahattin Turan).Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Mickelson, R. A. (2016). School Integration and K-12 Outcomes: An Updated Quick Synthesis of the Social Science Evidence. Research Brief No. 5. Updated.National Coalition on School Diversity
Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. London: Sage.
Özcan, H. (1996). İlkokul öğrencilerinin özgüvenleri, akademik başarıları ve anne baba tutumları arasındaki ilişkiler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Özcan, K., Balyer, A. ve Yıldız, A. (2018). Ekonomik olarak dezavantajlı bölgelerde görev yapan ortaokul müdürlerinin liderlik davranışları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 532-547.
Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods (2nd ed.). Thousand Oaks, CA, US: Sage Publications.
Polat, S. (2007). Eğitim politikalarının sosyal adalet açısından sonuçları konusunda yönetici ve öğretmen görüşleri. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Sarıtaş, E., Şahin, Ü., & Çatalbaş, G. (2016). İlkokullarda yabancı uyruklu öğrencilerle karşılaşılan sorunlar.Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (Ek1), 208-229.
Sönmez, V., & Alacapınar, F. G. (2017).Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Şirin, R. S. (2016). Yol ayrımındaki Türkiye ya özgürlük ya sefalet. İstanbul: Doğan Egmont Yayıncılık.
Taşkın-Alp, Y. (2016). Öğrenciler ve eğitime erişim. http://www.egitimreformugirisimi.org/wpcontent/uploads/2017/03/EIR2015-16_ArkaPlanRaporu_OgrencilerveEgitimeErisim_YTA_0.pdf adresinden edinilmiştir.
Theoharis, G. (2008). Woven in deeply: Identity and leadership of urban social justice principals. Education and Urban Society, 41 (1), 3-25.
Tedmem. (2017).2017 eğitim değerlendirme raporu. Erişim adresi: https://tedmem.org/yayin/2017-egitim-degerlendirme-raporu
Tedmem. (2018). Okullar dezavantajlı öğrenciler için fark yaratabilir mi? Mem Değerlendirme Notları, Erişim Adresi: https://tedmem.org/mem-notlari/degerlendirme/okullar-dezavantajli-ogrenciler-icin-fark-yaratabilir-mi
Tedmem. (2019). 2018 eğitim değerlendirme raporu (TEDMEM Değerlendirme Dizisi 5). Ankara: Türk Eğitim Derneği.
Tomul, E. (2009). İlköğretim okullarındaki sosyal adalet uygulamalarınailişkin yönetici görüşleri.Eğitim ve Bilim,34(152)
Ural, A. (2012). Türk asıllı göçmenlerin Hollanda’daki temel eğitim uygulamalarına yönelik ayrımcılık algıları.Eğitim ve Bilim,37(165)
Ünsal-Özberk, E. B., Yılmaz-Fındık, L. ve Özberk, E. H. (2018). Dezavantajlı yüksek başarılı öğrencilerin okul ve öğrenci düzeyinde matematik başarılarını etkileyen değişkenlerin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 43(194), 111-129.
Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi.Eğitim ve Bilim,23(112).
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, K. (2012). PISA 2006 verilerine göre Türkiye’deeğitimin kalitesini belirleyen temel faktörler.Türk Eğitim Bilimleri Dergisi,10(2), 229-255