İLKÖĞRETİM OKULU YÖNETİCİSİNİN BİR ÖĞRETİM LİDERİ OLARAK YENİ ÖĞRETİM PROGRAMLARININ GELİŞTİRİLMESİ VE UYGULANMASINDAKİ YETERLİLİĞİ

Bu araştırmada, “Bir öğretim lideri olarak ilköğretim okulu yöneticisinin yeni ilköğretim programlarının geliştirilmesi ve uygulanmasındaki yeterlilik düzeyi nedir?”şeklinde geliştirilen probleme çözümler aranmıştır. Geliştirilen ölçek Kayseri örnekleminden 235 öğretmen, yönetici ve denetmene uygulanmış sağlanan verilere göre sonuçlara ulaşılmıştır. Gerekli süreç yeterince yaşanmadığından yeni öğretim programları hakkında ilköğretim okulu yöneticilerinin yeterli bilgiye sahip olamadıkları, programla ilgili araç gereçlerin inceleme ve seçimine aktif olarak katılamadıkları ve öğretmenlerin bilgi ve deneyimlerini birbirleriyle paylaşabilecekleri ortamları sunamadıkları anlaşılmıştır. Okul yöneticilerinin eğitim programlarını geliştirme ve uygulama yeterliklerinden okulun amaçlarını öğretmenlerle paylaşabilme, okulun eğitim-öğretim çalışmalarıyla ilgili yıllık faaliyet planları hazırlama, programların uygulanmasında öğretmenlerin belirlediği aylık ve yıllık hedeflerin değerlendirmelerini yapabilme yeterliklerinin bulunduğu ancak bunların geliştirilmesi gerekliliği paylaşılmıştır. Bir öğretim lideri olarak okul yöneticileri, dönem başı toplantılarında dönem içi etkinlikleri öğretmenlerle birlikte planlamakta, programın anlaşılması ve program amaçlarına ulaşılması için gerekli kaynakları sağlamaya ve sınıf içi öğretim zamanının etkili kullanılması yönünde öğretmenlere rehberlik etmeye çalışmaktadırlar. Okul yöneticilerinin yeni öğretim programları hakkında daha yeterli bilgiye ve öğretmenlerin bilgi ve deneyimlerini birbirleriyle paylaşabilecekleri daha işlevsel ortamlar hazırlama yeterliliğine sahip olmaları beklenmektedir. Yöneticilerin okuldaki zamanlarının çoğunu öğretimsel etkinliklerle geçirme ve programları uygulamada ortaya çıkabilecek sorunlara çözümler üretme yeterliklerinin geliştirilmesi de önem taşımaktadır. Yeni ilköğretim programlarının program geliştirme anlayışıyla sürekli değerlendirilmesi de önem taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Öğretim liderliği, öğretim programı, yöneticinin geliştirme ve uygulama yeterliliği

PDF

___

Akçay, Ahmet (2003). “Okul Müdürleri Öğretmenleri Etkileyebiliyor mu?” Milli Eğitim Dergisi, Sayı 157.
Andrews, R. L. And R.Soder (1987). “Principal Leadership and Student Behavior”, Educational Leadership, 6: 9-11.
Aydın, Mehmet (1991). Eğitim Yönetimi. Ankara: Hatipoğlu Yayınları.
Aydın, Ayhan (1995). Sınıf Yönetimi. Ankara: Tekağaç Eylül Yayınları, 47.
Balcı, Ali (1993).Etkili Okul; Kuram, Uygulama ve Araştırma.Ankara: Yavuz Dağıtım.
Blase, Joseph and Jo Blase (2000). Effektive Instructional Leadership, Teachers’ Perspectives on How Principals Promote Teaching and Learning in Schools”, Journal of Educational Administration, 38 (2):130141.
Can, Niyazi (2004). “Örgütsel Değişim Sürecinde Liderlik ve Eğitim Kurumlarında Öğretim Liderliği”, Polis Aktüel. 2(2) (Mayıs 2004): 36- 39.
Casse, P. (1994). “Liderlik Öğrenilebilir”. Stratejik Yönetim ve Liderlik. İstanbul:İz Yayıncılık.
Chell, Jan (2003). “Introducing Principals to the Role of Instructional
Leadership”, A summary of a Master’s Project). SSTA Research
Centre Report. File:// A:/ Introducing Principals to the Role of
Instructional Leadership.htm (Erişim Tarihi:07.11.2003.
Çelik, Vehbi (1998). “Eğitimde Dönüşümcü Liderlik”, Kuram ve Uygulamada
Eğitim Yönetimi, 4(16), (Güz 1998): 423-442. (2003). Sınıf Yönetimi.
Ankara: Nobel Yayınları No.350.
Eren, E.(1991).Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: İşletme İktisadı Enstitüsü Yayınları.
Ertürk, Selahattin (1975). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
Flath, B. (1989). The Principal as Instructional Leader. ATA Magazines, 69 (3):19-22, 47-49.
Hoppins, Ray (2003). “The Changing Roles of the School Principal”. Med. Program Synthesis, http://www.telusplanet.net/public/shoppins/synthesis.html
Joyce, B., M. Weil, (1996). Models of Teaching, 5th ed., Allyn and Bacon, Boston, MA,
Karslı, Mehmet Durdu (2004). “Sınıfta Öğrenme Zamanının Yönetimi”, Sınıf Yönetimi (Ed. M. Şişman ve S. Turan). Ankara: Öğreti Pegem A Yayıncılık.
Krug, S. (1992). “Instructional Leadership: A Constructivist Perspective”, Educational Administration Quarterly, 28 (3):430-443.
Monk, D.H., & Plecki, M.L. (1999). “Generating and Managing Resources for School Improvement. Handbook of Research on Educational Administration. San Francisco: Jossey-Bass Publishers, pp. 489-508.
Morgan, G. (1989). “Empowering Human Resources”. Human Resource Management in Education. Bristol: Open University Press 12 Cofferidge Close Stony Stratford Milton Keynes MKII IBY:32-37. Mudrack, Peter E. (1997). “The Structure of Perceptions of Tıme”.Educational And Psychological Measurement, 57 (2):222-240.
Sarıtaş, Mustafa (2005). “Öğretmen Veli Görüşmelerinin Yönetimi”, Sınıf Yönetimi (Ed. M. Şişman ve S. Turan). Ankara: Öğreti Pegem A Yayıncılık.
Schmuck, R. And P. Runkel (1994). Handbook of Organization Development in Schools, 4th ed., Waveland Pres, Prospect Heights, IL.
Senemoğlu, Nuray (1997). Gelişim Öğrenme ve Öğretim. Kuramdan Uygulamaya. Ankara: Ertem Matbaacılık.
Smith, W. And R.Andrews (1989). Instructional Leadership: How Principals Make a Difference. Alexandria, Va.; Association for Supervision and Curriculum Development (ASCD) Press.
Şişman, Mehmet (2002). Öğretim Liderliği. Ankara: Pegem A Yayınları.
Whitaker, Beth (1997). “Instructional Leadership and Principal Visibility”, Clearing File://A:/EBSCOhost_dosyalar/fulltext.htm, (04.12.2001).
January/Fabruary 97, 70 (3):155,
Wildiy, H. & Dimmock, C. (1993). Instructional Leadership in Primary and Secondary EducationalAdministration, 31(21):43-61. in Western Australia. Journal of