Remzi SAĞ, Şehmus Gökhan TAŞDELER, Özlem BOZDAL

Sınıf Öğretmenlerine Göre Oyunların Çocukların Gelişimi Açısından Etkilerinin İncelenmesi

Son zamanlarda gelişmiş ülkelerdeki eğitim sistemi incelendiğinde oyun kavramının önemli bir yere sahip olduğu görülmektedir. Bilim adamlarının birçoğuna göre çocuğu tanımak ve gözlemlemenin en iyi yolu oyundur. Çocuklar oyun oynadığı esnada birçok beceri kazanırlar. Çocuk oyun vasıtasıyla yetişkinliğe geçiş dönemindeki becerilerini izleyerek pratik hale getirir ve mükemmelleştirir. Bu çalışmanın amacı sınıf öğretmenlerine göre oyunların çocukların gelişimi açısından etkilerinin incelenmesidir. Araştırma grubu incelendiğinde gönüllülük esasına dayalı olarak Gaziantep İl Milli Eğitim Müdürlüğünde görev yapan 10 sınıf öğretmeni ile yüz yüze görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden olan mülakat yöntemi kullanılarak, elde edilen veriler, içerik analizi yöntemi ile çözümlenmiştir. Araştırmada sonuç olarak, sınıf öğretmenleri çocukların kendilerini tanıması, öğrenmenin ilk evresi ve birçok açıdan gelişimlerine katkı sağladığı için oyun kavramının önemli olduğunu vurgulamışlardır. Özellikle çocukların gelişim açısından oyunun gerçek dünyası ve mutlulukları olduğu görülürken, eğlence ve motivasyon kaynakları olduğu ön plana çıkmıştır. Ayrıca katılımcıların genel anlamda oyunla öğretim yöntemini kullandıkları ve oyunun öğrenme süreci üzerinde büyük oranda etkisinin olduğu ifade edilmiştir. Bunun yanında sınıf öğretmenleri oyunla öğretim yöntemi ile birlikte; öğrenmenin daha kolay ve çabuk olduğunu, öğrenmenin eğlenceli ve zevkli gerçekleştiğini, çocuğun gelişimi açısından faydalı olduğunu belirtmişlerdir. Aynı zamanda oyunla öğretim yönteminin; derse olan ilgiyi arttırdığı, çocuğun okulu ve arkadaşlarını sevmesine imkân sağladığı, çocuğun dil gelişimi ve konuşma becerisini geliştirdiği tespit edilirken, çocuklarda; dikkat becerisini arttırdığı, algılama becerisi kazandırdığı, hayal gücünü geliştirdiği ve kuralları öğrenmesine katkı sağladığı sonucuna ulaşılmıştır. When the education system in developed countries is examined recently, it is seen that the concept of game has an important place. According to many scientists, the best way to get to know and observe the child is through play. Children gain many skills while playing. Through play, the child monitors and perfects his/her skills in transition to adulthood. The aim of this study is to examine the effects of games on the development of children according to classroom teachers. When the research group was examined, face-to-face interview technique was used with 10 classroom teachers working in Gaziantep Provincial Directorate of National Education on a voluntary basis. In the research, using the interview method, which is one of the qualitative research methods, the data obtained were analyzed by the content analysis method. As a result of the research, classroom teachers emphasized that the concept of play is important because it contributes to children's self-knowledge, the first stage of learning and their development in many ways. While it is seen that the game is the real world and happiness of children especially in terms of development, it has come to the fore as a source of entertainment and motivation. In addition, it was stated that the participants generally used the method of teaching with games and that the game had a great effect on the learning process. In addition, classroom teachers, together with the game teaching method; They stated that learning is easier and faster, learning is fun and enjoyable, and it is beneficial for the development of the child. At the same time, the method of teaching with games; It has been determined that it increases the interest in the lesson, allows the child to love the school and his friends, and improves the language development and speaking skills of the child. It has been concluded that it increases attention skills, gains perception skills, develops imagination and contributes to learning the rules.

Anahtar Kelimeler:

Sınıf Öğretmeni, Oyun, Çocuk, Gelişim, Classroom Teacher, Game, Child, Development

Investıgatıon Of The Effects Of Games On The Development Of Chıldren Accordıng To Class Teachers

Keywords:

Sınıf Öğretmeni, Oyun, Çocuk, Gelişim, Classroom Teacher, Game, Child, Development,

PDF

___

Abakay, U., Alıncak, F., Akyel, Y., & Yetiş, Ü. (2015). Ortaokul beden eğitimi ve spor dersine yönelik öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi. Route Educational and Social Sci-ence Journal, 2(4), 1-9.
Aksoy, A.B., & Dere Çiftçi, H. (2014). Erken çocukluk döneminde oyun. Pegem.
Alıncak, F. (2016). Attitudes of secondary school students including physical activity invol-ving playing games. European Journal Of Physical Education And Sport Science, 2(3), 1-14.
Alıncak, F., & Tuzcuoğulları, T. (2016). The Evaluatıon of vıolent content games for chıldren's development. European Journal of Physical Education and Sport Science, 2(5), 61-67.
Aral, N. (2000). Çocuk gelişiminde oyunun önemi. Çağdaş Eğitim, 2000(265), 15-17.
Ayan, S., Alıncak F., & Tuzcuoğulları, Ö. T. (2015) Gaziantep’te Oynanan bazı yöresel oyunların hentbol branşının teknik çalışmasına yönelik eğitsel oyunlar olarak değerlendirilmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4, 252-257.
Ayan, S., Soylu, Y., Bozdal, Ö., & Alıncak, F. (2017). Investigation of emotional intelligence level of university students. Europan Journal of Physical Education and Sport Science, 3(5), 0-0.
Ayan, S. (2016). Oyunla renklendir hayatı. Vize Yayıncılık.
Ayan, S., & Dündar, H. (2009). Eğitimde okul öncesi yaratıcılığın ve oyunun önemi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 63 -74.
Barnett, L. A. (2013). Children’s perceptions of their play: scale development and validation. Child Development Research, 0, 0-0. http://www.hindawi.com/journals/cdr/2013/284741.
Biriktir, A. (2008). İlköğretim 5. sınıf matematik dersi geometri konularının verilmesinde oyun yönteminin erişiye etkisi [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Selçuk Üniversitesi, Konya, Türkiye.
Bozan, N. (2014). Okul öncesi eğitimde oyunun öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), 2157-2166.
Demirci, N., & Demirci, T.P. (2006). İlköğretim I. kademe sınıf öğretmenlerinin oyunla eğitimin önemine ilişkin görüşlerinin değerlendirilmes [Sözlü bildiri]. 9. Uluslar Arası Spor Bil. Kongresi, Muğla, Türkiye.
Egemen, A., Yılmaz, Ö., & Akil, İ. (2004). Oyun, oyuncak ve çocuk. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 5(2),39–42. Erkal, M.E., (1998). Sosyolojik açıdan spor. Der Yayınları.
Gay, L., Mills, G., & Airasian, P. (2006). Educational research: competencies for analysis and application. Prentice Hall.
Glenn, N. M., Knight, C. J., Holt, N. L., & Spence, J. C. (2012). Meanings of play among children. Childhood, 20(2), 185-199.
Gökçearslan, Ş., & Durakoğlu, A. (2014). Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(1):419-435.
Güneş, F. (2007). Ses temelli cümle yöntemi ve zihinsel yapılandırma. Nobel Yayınları.
Huizinga, J. (1995). Oyunun toplumsal işlevi üzerine bir deneme. (M.A. Kılıçbay, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
İvrendi, A., Kalburan C.N., Sandseter, E.B., Storli, R., & Sivertsen, A. H. (2020). Social acceptence of children with and without special needs in inclusive preschools: A longitidunal study. Journal of Early Childhood Studies, 4(2), 363–385.
Janssen, I., & Leblanc, A.G. (2010). Systematic review of the health benefşts of physical activity and fitness in school- aged children and youth. International Journal of Behaviroal Nutrition and Physical Activity, 7(40), 1-16.
Kaytez, N., & Durualp, E. (2014). Türkiye’de okul öncesinde oyun ile ilgili yapılan lisansüstü tezlerin incelenmesi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 110-122.
MEB (2009). Çocuk Gelişimi Ve Eğitimi Oyun Etkinliği-I, Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi, MEB.
MEB (2012). Oyun ve fiziki etkinlikler dersi öğretim program (ilkokul 1-4. sınıflar). MEB.
Milli Eğitim Bakanlığı (2013). Okul öncesi eğitim programı. MEB.
Öğülmüş, S. (Ed.) (2009). İlköğretim hayat bilgisi öğretimi ve öğretmen el kitabı. Pegem.
Ören, FŞ., & Avcı, D. E. (2004). Eğitimsel oyunla öğretimin fen bilgisi dersi “Güneş sistemi ve gezegenler” konusunda akademik başarı üzerine etkisi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 67-76.
Öztemiz, S., & Önal, H. (2013). İlkokul öğrencilerinin oyun tekniği ile okuma alışkanlığı kazanmasına yönelik öğretmen görüşleri: Ankara Beytepe İlkokulu örneği. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 65-79.
Öztürk, A. (2010). Okul öncesi eğitimde oyun. Eğiten Kitap.
Özyürek, A., & Çavuş, Z. S. (2016). İlkokul öğretmenlerinin oyunu öğretim yöntemi olarak kullanma durumlarının incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), 2157–2166.
Poyraz, H. & Dere, H. (2003). Okul öncesi eğitiminin ilke ve yöntemleri. Anı Yayıncılık.
Ramazan, O. (2013). Oyun etkinlikleri II. çocuk ve oyun. Atatürk Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayını.
Sautot, J.P. (2006). Jouer à l'école, socialisation, culture, apprentissage, Canopé, IUFM de Lyon et M.D.J. Grenoble.
Say, S., & Bağ. H. (2017). The evaluation of the effect of a newly designed computer game on 7th grade students’ motivation towards science and aggression. Eurasia Journal of Mathematics Science and Technology Education, 13(8), 5379–5393.
Uğurel, I., & Moralı, S. (2008). Matematik ve oyun etkileşimi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 75-98.
Vural, M., Karademir, T., & Kayabaşı, A. (2019). Ortaöğretim öğrencilerinin şiddet eğilim durumlarının belirlenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 4(2), 243-255.
Vural, M., Özdal, M., & Öztütüncü, S. (2017). The effect of 4-week two different strength training programs on body composition. European Journal of Physical Education and Sport Science, 0, 0-0.
Yavaşoğlu, G. (2005). Çocuk-mekan-oyun ilişkisinin ilköğretim binalarında incelenmesi [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. MSGSÜ, İstanbul, Türkiye.
Yıkılmaz, A. (2018). Evaluatıon Of primary school teacher xxs game and physıcal actıvıtıes classroom expectatıons. European Journal of Physical Education and Sport Science, 5(2), 190–202.
Yıkılmaz, A., & Kurşun, S. (2018). Okul Öncesi öğretmen adaylarının oyun kavramına ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(78), 610–620.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayınevi.