Mimarlık Son Sınıf Öğrencilerinin Alan Seçimlerine Yönelik Bir Değerlendirme

Mimarlık meslek pratiği 21. yüzyılda heterojen, çok katmanlı ve sürekli dönüşen bir karaktere sahiptir. Bu heterojen karakter mimarlık mesleğinde uzmanlaşma olgusunu önemli hâle getirmektedir. Öğrencilerin mimarlık mesleğindeki farklı alanlara ilişkin ilgi ve bilgilerinin değerlendirildiği bu araştırma, Gazi Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümünde bulunan 69 son sınıf lisans öğrencisi kapsamında gerçekleştirilmiştir. Araştırma verilerinin toplanmasında anket tekniğinden ve yarı yapılandırılmış mülakat yönteminden yararlanılmıştır. Anket verilerin analizinde frekans ve yüzdeler kullanılırken; görüşmeler doğrultusunda elde edilen bilgiler ise betimsel analiz yöntemi ile değerlendirilmiştir. Çalışmada alan seçimine etkisi olduğu düşünülen alt başlıklara yönelik veriler oluşturulmuş ve bu verilerin güncel mimarlık eğitiminin uzmanlaşılmak istenilen alan seçimine yönelik etkisi araştırılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin, alan seçimleri ile bu alanlara ilişkin bilgi düzeyleri arasında büro ve kamu alanlarında uyumlu sonuçlar elde edilmiş, buna karşın şantiye ve akademi alan tercihlerinde bilgi düzeyi ve alan tercihi ilişkisinin kurulmadığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Mesleki uzmanlaşma, Mimarlıkta mesleki pratiği, Mimarlık eğitimi

The Field Preference of Senior Architecture Students

Architectural professional practice has a heterogeneous, multilayered and continuously transforming character in the 21st century. This heterogeneous character makes the specialization more important than ever. This research, in which students' knowledge and skills levels related to the fields of architecture are determined, was carried out within the scope of 69 senior undergraduate students in the Department of Architecture of Gazi University. Survey technique and semi-structured interview method were used to collect data. In the analysis of collected survey data, frequencies and percentages were used; information obtained in accordance with the interviews was evaluated by descriptive analysis method. In the study, data for sub-headings that are thought to have an effect on the selection of the field were designed and the effect of current architectural education on the selected field was investigated. As a result of the study, it was seen that the students' level of knowledge about the field preference and their knowledge about these fields were consistent in their preferences of office and public fields, but the relationship between level of knowledge and field preference was not established in their preferences of construction site and academic field.

Keywords:

Professional specialization, Professional practice in architecture, Architectural education,

PDF

___

Aycı, H., & İlerisoy, Z. Y. (2018). Mimarlık eğitimi meslek pratiğinin simulasyonu olmalı mı?: Akademi, büro ve şantiye alanlarında yarı yapılandırılmış mülakat yöntemi ile bir değerlendirme. Online Journal of Art and Design, 6 (5), 293-314.
Brady, D. A. (1996). The education of an architect: Continutiy and change. Journal of Architecture Education, 50(1), 32-49.
Brown, R. & Yates, S.M. (1996). Between myth and reality: The architect’s self ımage. N. Çağlar (Ed.). Re-Integrating Theory & Design in Architectural Education içinde, Ankara: Nurol.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Erbil, Y. (2009). Geçmişten günümüze mimar profilinde meydana gelen değişim-dönüşüm ve mimarlık eğitimine yansımaları. e-Journal of New World Sciences Academy, 4(1), 58-67.
Freely, J. & Burelli, A. R. (1992). Sinan- Architect of Suleyman the Magnificent and the Ottoman Golden Age. London: Thames and Hudson.
Ghonim, M. & Eweda, N. (2018). Investigating elective courses in architectural education. Frontiers of Architectural Research, 2-22.
Güzer, A. (2018, Kasım 11). Bireysel görüşme.
Habraken, N. J. (1996). What use theory? Quwstions of purpose and practice. N. Çağlar (Ed.). Re-Integrating Theory & Design in Architectural Education içinde, Ankara: Nurol.
Johnson B. T., & Gunderson D. E. (2010). Educating students concerning recent trends in AEC: A survey of ASC member programs Associated Schools of Construction Annual International Conference. Boston: Wentworth institute of Technology.
King, R. (2010). Brunelleschi’nin kubbesi: Floransa’daki büyük katedralin hikayesi. İstanbul: Yem.
Kurt, H. (2004). Mesleki eğitimde işletmelerin ve eğitim kurumlarının yaşadığı sorunlar ve çözüm önerileri. Mercek, 9(35), 65-69.
Levitt, R. (2007). CEM research for the next 50 years: maximizing economic, environmental, societal value of the built environment. ASCE Journal of construction engineering and management, 133(9), 619-628.
McGrawHill (2009). Smart Market Report. The business value of building information modeling: getting building information modeling to the bottom line.
Neciboğlu, G. (2013). 16. Yüzyıl bağlamında Sinan, Sinan Çağı Osmanlı İmparatorluğu’nda mimari kültür. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
Oluwatayo, A. & Amole, D. (2013). Ownership, Structure and Performance of Architectural Firms. Frontiers of Architectural Research, 2, 94-106.
Özbay, H. (2018, Ekim 24). Bireysel görüşme.
Özmen, F. (2007). Quality by/in/for Deign; A systematic approach towards an architectonic education. Design Train Congress Trailer I, Amsterdam, 35-45.
Tafuri, M. (1969). Towards a critique of modern ideology, Architecture Theory Since 1968, M. Hays (Ed.), Architecture Theory Since 1968 içinde. Boston: MIT.
Tanyeli, U. (2017). Mesleği Yeniden tarif etmek: Metropolleşen dünyada mimarın rolleri, yıkarak yapmak: Anarşist bir mimarlık kuramı için altlık. İstanbul: Metiş.
UIA (2004). UIA Belgeleri. Ankara: TMMOB Mimarlar Odası.
Ünlü, A. (2006). Mimarlık ve Eğitim Kurultayı’nın Ardından: Mimarlıkta Uzmanlaşma, Mimarlık, 328.
Vitruvius (1960). The ten books on architecture. (M. H. Morgan, Çev.). New York: Dover.