Derya YARIMKAYA, Yasin ÜNSAL, Ufuk TÖMAN

KUVVET VE HAREKET KONUSUNUN ÖĞRETİMİNDE AKRAN ÖĞRETİMİ TEKNİĞİ KULLANIMININ 9. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN FİZİK DERSİNE YÖNELİK TUTUMLARI ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Bu çalışmanın amacı, akran öğretimi tekniğinin 9. sınıf öğrencilerinin fizik dersine yönelik tutumları üzerinde etkisinin olup olmadığının incelenmesidir. Çalışma, tek grup ön test - son test deneysel modelde tasarlanmıştır. Çalışmaya, Ankara ili Keçiören ilçesindeki özel bir ortaöğretim kurumunun 9/A ve 9/B sınıflarında öğrenim gören 42 öğrenci (kız: 24, erkek: 18) katılmıştır. Sınıflarda yer alan öğrenciler arasından her bir sınıf için 5’er öğrenci, “Öğreten Akran” olarak belirlenmiştir. Öğreten akran olarak belirlenen öğrenciler ile çalışma öncesi, 40’ar dakikalık 3 oturum şeklinde akran eğitimi süreci gerçekleştirilmiştir. Akran eğitimi sürecinin ardından, her iki sınıfta da 10 hafta boyunca “Kuvvet ve Hareket” ünitesi akran öğretimi tekniği ile yürütülmüştür. Çalışma verileri, Ortaöğretim Öğrencilerine Yönelik Güncel Fizik Tutum Ölçeği aracılığıyla elde edilmiştir. Yapılan çalışma sonucunda, akran öğretimi tekniğinin çalışmaya katılan 9.sınıf öğrencilerinin fizik dersine yönelik tutum düzeyleri üzerinde olumlu yönde etkisinin olduğu ortaya konulmuştur. Bu kapsamda, akran öğretimi tekniği 9.sınıf öğrencilerinin fizik dersine yönelik tutum düzeylerinin arttırılmasında alternatif bir yaklaşım olarak düşünülebilir.

Anahtar Kelimeler:

Fizik Eğitimi, Tutum, Akran Öğretimi

THE EFFECT OF THE PEER INSTRUCTION TECHNIQUE IN TEACHING FORCE AND MOVEMENT TOPIC ON THE 9th GRADE STUDENTS' ATTITUDES TOWARDS THE PHYSICS COURSE

This study aimed to examine whether the peer instruction technique has effects on the attitudes of the 9th grade students towards the physics course. To this end, the study employed a single group pretest-posttest experimental model. A total of 42 students (24 female and 18 male) attending 9/A and 9/B groups at a private secondary education institution in Keçiören, a town in Ankara, participated in the study. Among the students in the classroom, 5 students for each class were identified as ''Teaching Peer''. Before the experiment, three 40-minute sessions of peer education training process were conducted with the students who had been determined as the teaching peers. After the peer education training process, the unit of 'Force and Motion' was taught with the peer instruction technique in both groups for 10 weeks. The data for this study were obtained through the Current Physics Attitude Scale for Secondary School Students. As a result of the study, it was revealed that peer instruction technique positively influenced the attitude levels of the 9th grade students participating in the study towards the physics course. In this context, the peer instruction technique can be considered as an alternative approach to increase the attitude levels of the 9th grade students towards the physics course.

Keywords:

Physics education, Attitude, Peer instruction,

PDF

___

Adıyaman, M. & Sert, H. (2017). Attitudes of high school students towards physics. Journal of Current Researches on Educational Studies, 7(1), 117-134.
Altınok, H. & Açıkgöz, K.Ü. (2006). İşbirlikli ve bireysel kavram haritalamanın fen bilgisi dersine yönelik tutum üzerindeki etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 21-29.
Atasoy, Ş., Ergin, S. & Şen, A.İ. (2014). The effects of peer instruction method on attitudes of 9th grade students towards physics course. Eurasian Journal of Physics and Chemistry Education, 6(1), 88-98.
Aydede, M.N. & Matyar, F. (2008). Aktif öğrenme yaklaşımının öğrencilerin fen bilgisi dersine yönelik tutumları üzerine. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(3), 17-28.
Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak-Kılıç, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
Card, N.A. (2012). Applied meta-analysis for social science research. New York: Guilford.
Cohen, L., Manion, L. & Morrison, K. (2007). Research methods in education. London: Routledge.
Crouch, C.H. & Mazur, E. (2001). Peer instruction: Ten years of experience and results. American Journal of Physics, 69(9), 970-977.
Çirkinoğlu-Şekercioğlu, A.G. (2011). Akran öğretimi yönteminin öğretmen adaylarının elektrostatik konusundaki kavramsal anlamalarına ve tutumlarına etkisi. Doktora Tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
Demirci, N. & Çirkinoğlu-Şekercioğlu, A.G. (2009). Akran öğretimi yönteminin üniversite öğrencilerinin elektrostatik konusundaki başarılarına etkisi ve yönteme yönelik tutumları. e-Journal of New World Sciences Academy, 4(1), 241-256.
Emrahoğlu, N. & Mengi, F. (2012). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin fen ve teknoloji konularını günlük hayat problemlerinin çözümüne transfer düzeyinin incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(1), 213-228.
Eryılmaz, H. (2004). The effect of peer instruction on high school students' achievement and attitudes toward physics. Doktora Tezi, Middle East Technical University Graduate School of Natural and Applied Sciences, Ankara.
Gebbels, S., Evans, S.M., & Murphy, L.A. (2010). Making science special for pupils with learning difficulties. British Journal of Special Education, 37(3), 139-147.
Gök, T. (2012). The impact of peer instruction on college students' beliefs about physics and conceptual understanding of electricity and magnetism. International Journal of Science and Mathematics Education, 10(2), 417-436.
Green, P.J. (2003). Peer instruction for astronomy. New Jersey: Pearson.
Gülçek, N. (2015). Öğretmen adaylarının ideal gazlar konusundaki fen başarısına akran öğretiminin etkisi. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
Hewitt, P.G. (2005). Conceptual physics. New Jersey: Pearson.
Hussain, S., Anwar, S. & Majoka, M. (2011). Effect of peer group activity-based learning on students’ academic achievement in physics at secondary level. International Journal of Academic Research, 3(1), 940-944.
Kessels, U., Rau, M. & Hannover, B. (2006). What goes well with physics? Measuring and altering the image of science. British Journal of Educational Psychology, 76(4), 761-780.
Koca, S.A. & Şen, A. İ. (2006). Ortaöğretim öğrencilerinin matematik ve fen derslerine yönelik olumsuz tutumlarının nedenleri. Eurasian Journal of Educational Research, 23, 137-147.
Kocakülah, A. & Savaş, E. (2013). Akran öğretimi destekli bilimsel süreç becerileri laboratuvar yaklaşımının öğretmen adaylarının bazı bilimsel süreç becerilerine etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 7(2), 51-77.
Lasry, N., Mazur, E. & Watkins, J. (2008). Peer instruction: From Harvard to the two-year college. American Journal of Physics, 76(11), 1066-1069.
Mazlum, E. & Yiğit, N. (2017). Işık konusundaki kavram bilgisi göstergelerinin ve öğretim kanallarının akran öğretimi uygulamalarıyla incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(2), 295-311.
Milli Eğitim Bakanlığı [MEB] (2013). İlköğretim kurumları (ilkokullar ve ortaokullar) fen bilimleri dersi 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar öğretim programı. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
Mkpanang, J. T. (2016). Effects of classwide and reciprocal peer tutoring strategies on students’ mathematical problem-solving achievement in electricity concepts in physics. International Journal of Education, Learning and Development, 4(3), 37-44.
Naseerali, M. (2013). Effectiveness of structured peer tutoring on the achievement in physics at secondary level. Innovative Thoughts International Research Journal, 1(2), 1-7.
Okur-Akçay, N. (2012). Kuvvet ve hareket konusunun öğretilmesinde işbirlikli öğrenme yöntemlerinden grup araştırması, okuma-yazma-sunma ve birlikte öğrenmenin etkisi. Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Oon, P.T. & Subramaniam, R. (2011). On the declining interest in physics among students-from the perspective of teachers. International Journal of Science Education, 33(5), 727-746.
Örnek, F., Robinson, W.R. & Haugan, M.P. (2008). What makes physics difficult? International Journal of Environmental & Science Education, 3(1), 30-34.
Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (Çev. M. Bütün-Selçuk & B. Demir). Ankara: Pegem.
Secomb, J.A. (2008). Systematic review of peer teaching and learning in clinical education. Journal of Clinical Nursing, 17(6), 703-716.
Şahin, E. (2012). 7E ve yaratıcı drama destekli 7E modellerinin fizik öğretmen adaylarının manyetik alan konusunda başarı ve tutumlarına etkileri. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Şahin, E. & Yağbasan, R. (2012). Determining which introductory physics topics pre-service physics teachers have difficulty understanding and what accounts for these difficulties. European Journal of Physics, 33(2), 315-325.
Şimşek, Ö. & Yayla, K. (2016). Akran öğretimi yönteminin, öğrencilerin manyetizma konusundaki akademik başarı ve tartışma istekliliklerine etkisi. Journal of Instructional Technologies & Teacher Education, 5(3), 135-143.
Şimşek, Ö. & Yeşiloğlu, Ö. (2014). Akran öğretimi yönteminin elektrik kavramlarının öğrenimi ve bilimsel süreç becerilerinin kazanımı üzerine etkisi. Bayburt Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 72-94.
Taşdemir, A. & Demirbaş, M. (2010). İlköğretim öğrencilerinin fen ve teknoloji dersinde gördükleri konulardaki kavramları günlük yaşamla ilişkilendirme düzeyleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 124-148
Tekbıyık, A. & Akdeniz, A.R. (2010a). Ortaöğretim öğrencilerine yönelik güncel fizik tutum ölçeği: Geliştirilmesi, geçerlik ve güvenirliği. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 7(4), 135-144.
Tekbıyık, A. & Akdeniz, A.R. (2010b). An investigation on the comparison of context based and traditional physics problems. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 4(1), 123-140.
Terzi, A. & Şeker, H. (2006). Öğrencilerin fizik dersine olan ilgi ve beklentileri. VII. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Tokgöz, S. S. (2007). The effect of peer instruction on sixth grade students’ science achievement and attitudes. Doktora Tezi. Middle East Technical University Graduate School of Natural and Applied Sciences, Ankara.
Whitelegg, E. & Parry, M. (1999). Real-life contexts for learning physics: Meanings, issues, and practice. Physics Education, 34(2), 68-72.
Yanpar-Yelken, T. & Ulusoy, A. B. (2013). Fizik dersine karşı öğrenci endişelerinin belirlenmesi: Mersin TED Koleji örneği. Journal of Educational Sciences, 1(1), 17-32.
Yayla, K. & Yayla, T. (2015). Mıknatıslar ve akımın manyetik etkisi konusunun öğrenilmesinde akran öğretimi yönteminin etkililiğinin araştırılması. 2. Ulusal Fizik Eğitimi Kongresi Bildirileri, 163.
Yeşiloğlu, Ö. (2015). Lise düzeyinde elektrikle ilgili kavramların öğretimi üzerine akran öğretimi (peer instruction) yönteminin etkisi. Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Yeşiloğlu, Ö. & Şimşek, Ö. (2017). Lise düzeyinde elektrikle ilgili kavramların öğretimi üzerine akran öğretimi yönteminin etkisi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(44), 396-407.
Zhang, P., Ding, L. & Mazur, E. (2017). Peer instruction in introductory physics: A method to bring about positive changes in students’ attitudes and beliefs. Physical Review Physics Education Research, 13(1), 010104.
Zhu, E. (2007). Teaching with clickers. University of Michigan: Center for Research on Learning and Teaching Occasional Papers, 22, 1-8.