COĞRAFYA EĞİTİMİNDE MİTOLOJİNİN KULLANILMASI

Bu çalışmanın amacı; birçok film, dizi, çizgi roman, bilgisayar oyunu gibi alanlarda kullanılan ve insanların ilgisini çeken mitlerin, coğrafya eğitiminde kullanılmasını sağlamaktır. Bu sebeple; Türk, Yunan-Roma, Mısır ve İskandinav mitolojileri incelenmiş, araştırmanın amacına yönelik olarak coğrafya ile ilgisi olan mitik örnekler tespit edilmiş ve bu örneklerin kullanılması ile coğrafya derslerinin daha etkin ve ilgi çekici bir şekilde yürütülebileceği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi kullanılmıştır. Mitlerin, coğrafya eğitiminde kullanılmasını destelemek amacıyla da ileride yapılacak çalışmalar için öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Coğrafya, Mitoloji, Eğitim, Öğretim

USING MYTHOLOGY IN GEOGRAPHY EDUCATION

The purpose of this study is to integrate myths into geography education, which are used in many areas such as movies, series, comic books and computer games, and which attract people’s attention. For this reason, Turkish, Greco-Roman, Egyptian, and Scandinavian mythologies were analyzed and mythical examples related to geography were determined to realize the purpose of this research study. Furthermore, it was attempted to show that geography lessons can be carried out more effectively and interestingly by using these examples. Document analysis, a qualitative research method, was used in the present study. In order to encourage the use of myths in geography education, suggestions are made for future studies.

Keywords:

Geography, Mythology, Education, Teaching,

PDF

___

Alizade, R. (2013). Türk mitolojisi ve eğitim. International Journal of Social Science, 6(2), 31-45.
Atac, H. (2015). Aurora nedir? http://fizikakademisi.com/2015/09/19/aurora-nedir/ sayfasından erişilmiştir.
Avcı, M. (1993). Türkiye’nin flora bölgeleri ve “Anadolu diagonali”ne coğrafi bir yaklaşım. Türk Coğrafya Dergisi, 28, 225-248.
Can, Ş. (1994). Klasik Yunan mitolojisi. İstanbul: İnkılap.
Cotterel, A. & Storm, R. (2012). Büyük dünya mitoloji ansiklopedisi. İstanbul: Alfa.
Çobanoğlu, Ö. (2013). Türk mitolojisinin Orta Asya kökenleri. Ö. Ceylan, A. Koç (Ed.). Türk edebiyatının mitolojik kaynakları içinde. (s.32-58). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Çoruhlu, Y. (1998). Türk mitolojisinin abc’si. İstanbul: Kabalcı.
D’Andria, F. (2017). Pamukkale Hierapolis. http://www.pamukkale.gov.tr/tr/Antik-Kentler/Pamukkale-Hierapolis sayfasından erişilmiştir.
Daniels, M. (2014). Bir nefeste dünya mitolojisi, (P. Üstel, Çev.). İstanbul: Maya.
Derin, S. (2014). Göktürk kitabelerinde Türk dini inancının izleri. Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(9), 465-474.
Ergun, P. (2004). Türk kültüründe ağaç kültü. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı.
Estin, C. & Laporte, H. (2002). Yunan ve Roma mitolojisi. (M. Eran, Çev.). Ankara: Semih.
Madge, J. (1965). The tools of science an analitical description of social science techniques. Anchor.
Moore, K. (2000). Öğretim becerileri. (N. Kaya, Çev.). Ankara: Nobel.
Ocak, A.Y. (1983). Bektaşî menakıblarında İslâm öncesi inanç motifleri. İstanbul: Enderun.
Oğuz, S. (2008). Efsaneni söyle felaketini öğren. http://www.milliyet.com.tr/efsaneni-soyle-felaketini-ogren-magazin-519237/ sayfasından erişilmiştir.
Ögel, B. (1995). Türk mitolojisi Cilt 2. Ankara: Türk Tarih Kurumu.
Sarıgül, T. (2016). Tsunaminin erken tahmini için yeni yöntem. http://bilimgenc.tubitak.gov.tr/ makale/tsunamilerin-erken-tahmini-icin-yeni-yontem sayfasından erişilmiştir.
Şahin, D. (2011). 50 soruda yaşamın tarihi. İstanbul: Kayhan.
Taşkın, S. (2017). Zeus sunağı. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/26/1255/14449.pdf sayfasından erişilmiştir.
Turoğlu, H. (2003, Temmuz). Coğrafyacı ve coğrafya eğitimi. Türk Coğrafya Kurumu, Coğrafya Kurultayı Bildiriler Kitabı, 52-58.
Üçışık, S. (2002). 21. yüzyılda çağdaş coğrafya bilimi ve temel unsurları. Marmara Coğrafya Dergisi, 5(8), 117-133.