İlköğretim Okulu Öğrencilerinin Okula, Aileye ve Sosyal Çevreye İlişkin Değer Yargıları

Bu araştırmanın amacı ilköğretim okulu öğrencilerinin okula, aileye ve sosyal çevreye ilişkin değer yargılarını belirlemektir. Araştırma nitel araştırma desenlerinden olgubilim deseninde yapılandırılmıştır. Verilerin elde edilmesinde yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmış olup; katılımcıların belirlenmesinde maksimum çeşitlilik örnekleme yöntemi tercih edilmiştir. Araştırmada üç farklı il ele alınarak, toplamda yirmi dört öğrenciyle görüşme yapılmıştır. Sonuçlara göre birinci kademe öğrencilerinin değer yargılarının oluşmasında aile ve öğretmen belirleyiciyken; ikinci kademede arkadaş çevresi daha etkilidir. Dürüstlük, güven, paylaşımlar ve sevgi; okul, aile ve sosyal çevre için ortak değerlerdir. Teşvik konusunda ailede babalar daha etkiliyken; okul müdürüne yönelik görüşler, şehirlere göre değişmektedir. Ayrıca öğrenciler genel olarak sosyal adaletten ve genel iyiden yanadır

Anahtar Kelimeler:

Değerler, Değerler Eğitimi, Değer Yargısı

The aim of this research is to determine the values of primary school students on family, school and social surroundings. Research is conducted in qualitative research. This study was conducted in the 2010-2011 academic year, with 24 students from Istanbul, Eskişehir and Afyon. The students responded open-ended questions, prepared by experts, based on the selected values from Scwartz’s Value Inventory. Results were analyzed with descriptive analysis. As a result; when first grade students’ values are forming, families and schools are influential. Friends, however, are a main factor for shaping the second grade students’ values. Honesty, trust, sharings and love, school, social ambiance are common values. When supporting children, families are more influential and more effective, but perceptions for principals’ support vary according to cities. Students value social justice and general common good

Keywords:

Values, Values Education, Value Judgement,

PDF

___

Abrams, M., Gerard, D. ve Timms ,N. (1985). Values and social change in Britain. London: Mc Millan.
Barker, D., Halman, L., ve Vloet, A.(1992). The European Values Study. 1981- 1990, Aberdeen, Gordon Cook Fo undation for European Values Group.
Birch, S. H., ve Ladd, G. W. (1997). The teacher-child relationship and children’s early school adjustment. Journal of School Psychology, 35, 61-79.
Bozkurt, E. (1989). Üniversite Öğrencilerinin Atılganlık Düzeyini Etkileyen Sosyo-Ekonomik Faktörler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. On Dokuz Mayıs Üniversitesi: Samsun.
Dewey, J. (2007). Deneyim ve eğitim. (Ed:Gülfidan Can, Göknur Kaplan, Çev:Sinan Akılı). Ankara: ODTÜ Yayıncılık.
Erçetin, Ş. ve Demirbulak, D. (2002). Views of the school adminstrators about the readiness level of the schools to the change in the fourth year of the eight-year compulsory education in Turkey. Educational Research Quarterly, 26(2), 3-3.
Erdem, A. R.,(1998). Nasıl insan modeli yetiştirelim. Ankara: Anı Yayıncılık. Ankara:Nobel Yayın
Ekşi, H. ve Katılmış, A.(2011). Karakter eğitimi el kitabı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Fromm, E. (2005). Kendini savunan insan. (Çev: Devrim Doğan Yüzer). İzmir: İlya Yayınevi.
Furrer, C. ve Skinner, E. (2003). Sense of relatedness as a factor in children’s academic engagement and performance. Journal of Educational Psychology, 95(1), 148- 162.
Haldane, J. (2004). Values,education and the human world essays on education, culture,politics, religion and science. London: Imprint Academic.
Halstead, J. M. ve Taylor, J. M. (1996). Values in education and education in values. London: The Falmer Press.
Haydon, G. (1997). Teaching about values: A new approach. Wiltshire: Redwood Books.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1989). Türkiye’de Çocuğun Durumu. 1990’ların Çocuk Politikası Kongresi: Ankara.
Kazancı, O.(1989). Eğitim psikolojisi: Kuram ve ilkelerden uygulamaya. Ankara: Kazancı Hukuk Yayınları.
Miles,M.B. ve Huberman, A.M. (1994). Qualitative data analysis (thousand oaks, ca:sage)
O’Connor, E. ve McCartney, K. (2007). Examining teacher-child relationships and achievement as part of an ecological model of development. American Educational Research Journal, 44(2), 340-340-369
Özgüven, İ. E.(2007). Psikolojik testler. Ankara: PDREM Yayınları.
Turan S. ve Aktan D.(2008). Okul hayatında var olan ve olması düşünülen sosyal değerler. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(2), 227-259
Özkan,N. (2010). Orta Öğretimde Öğrenci Başarısında Ailenin Rolü. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 12 (2) , 262-271
Pianta, R. C. ve Stuhlman, M. W. (2004). Teacher-child relationships and children’s success in the first years of school. School Psychology Review, 33(3), 444-458.
Pianta, R. C. (1999). Enhancing relationships: Between children and teachers. Washington, DC: American Psychological Association.
Pianta, R. C. Nimetz, S. ve Bennett, E. (1997). Mother-child relationships, teacher-child relationships, and school outcomes in preschool and kindergarten. Early Childhood Research Quarterly, 12, 263-280.
Raths, L.E., Harmin,M. Ve Simon,S.B., (1966)”Values and teaching:Working with values in the classroom, Colombus, Oh: Charless e. Merill.
Rokeach, M. (1979). Understanding human values: individual and societal. New York-USA: The Free Press..
Russell, B. (2004). Eğitim Üzerine. (Çev:Nail Bezel).İstanbul:Say Yayınları
Sadık, F. ve Doğanay, A. (2008). Problem davranışlarla baş etme sürecinde öğretmen, öğrenci ve veli beklentileri. Milli Eğitim Dergisi, 178
Schwartz, S.H. (1992). Universals in the content and structure of values: theoretical advances and empirical tests in 20 countries. Advances in Experimental Social Psychology, (25), 1–65.
Sevinç,M. (2006). Evrensel ve yerel değerlerin eğitime yansımaları. Küreselleşme Ahlak ve Değerler. (Editörler:Yurdagül Mehmedoğlu ve Ali Ulvi Mehmedoğlu). İstnbul:Litera Yayıncılık.
Şişman, M., Turan, S.(2002). Eğitimde Toplam Kalite Yönetimi. Ankara:PegemA
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.