İslâm medeniyetinin yetiştirdiği bilimsel şahsiyetler arasında İbn-i Haldûn’un önemli bir yeri vardır. Tarih felsefesinde ve sosyolojide büyük bir üne sahip olan İbn-i Haldûn, araştırmaları arasına eğitim ve öğretimi de almış, Mukaddime adlı eserinde eğitim ve öğretimle ilgili gözlem ve yorumlarına geniş bir biçimde yer vermiştir. Eğitim ve öğretimle ilgili birçok konuda çağının ilerisinde modern yaklaşımlar dile getiren İbn-i Haldûn’un bu alandaki görüşleri arasında “insan unsurunun ön planda olması ve insana bir değer olarak yaklaşılması” dikkat çekmektedir. Onun insana değer veren hümanistik bir eğitim anlayışına sahip olduğunu gösteren pek çok görüşleri vardır. Bunların başlıcaları: öğrenci merkezli öğretim yapılmasını ön görmesi, eğitimi sadece sosyo – ekonomik bir zorunluluk olarak değil de aynı zamanda psiko-sosyal bir gerçeklik ve bireysel mutluluk kaynağı olarak kabul etmesi, bireylerin zekâ bakımından ırksal veya bölgesel üstünlüklere sahip olmasının gerçek dışılığını savunması, öğretimde sertliğe ve ölçüsüz cezaya karşı çıkması gibi görüşlerdir