Kendini Gizleme ve Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkide Heyecan Arayışının Aracılık ve Moderatör Rolü

Araştırmanın temel amacı, yaşam doyumu ile kendini gizleme arasındaki ilişkide, heyecan arayışının aracılık ve moderatör rolünün incelenmesidir. Araştırmanın verileri, Yaşam Doyumu Ölçeği, Kendini Gizleme Ölçeği ve Kısa Heyecan Arayışı Ölçeği kullanılarak, yaşları 13-15 arasında değişen 403 ergenden toplanmıştır. Araştırma sonuçları yaşam doyumunun kendini gizleme ile negatif, heyecan arayışı ile pozitif yönde ilişkili olduğunu göstermektedir. Aşamalı regresyon analizi sonucu heyecan arayışının, yaşam doyumu ile kendini gizleme arasındaki ilişkide, baskıcı ve moderatör etkiye sahip olduğu, aracı etkiye sahip olmadığı görülmüştür. Ayrıca, aracılık analizinde heyecan arayışının, kendini gizlemenin yaşam doyumu üzerindeki negatif etkisini arttırdığı bulunmuştur.

___

  • Başbay, M. (2008). Yenilenmiş taksonomiye göre düzenlenmiş öğretim tasarımı dersinde projeye dayalı öğretimin öğrenme ürünlerine etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Birenbaum, M. ve Rosenau, S. (2006). Assessment preferences, learning orientations, and learning strategies of pre-service and in-service teachers. Journal of Education for Teaching, 32(2), 213-225.
  • Boekaerts, M. (1992). The adaptable learning process: initiating and maintaining behavioural change. Applied Psychology: An International Review, 41, 377-397.
  • Boekaerts, M. (1997). Self-regulated learning: A new concept embraced by researchers, policy makers, educators, teacher and students. Learning and Instruction, 7(2), 161-186.
  • Boekaerts, M. ve Corno, L. (2005). Self-regulation in the classroom: A perspective on assessment and intervention. Applied Psychology: An International Review, 54(2), 199-231.
  • Butler, D. ve Winne, P. (1995). Feedback and self-regulated learning: A theoretical synthesis. Review of Educational Research, 65, 245-281.
  • Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Özkahveci, Ö. ve Demirel, F. (2004). Güdülenme ve öğrenme stratejileri ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4(2), 208-239.
  • Çakıroğlu, A. (2007). Üstbilişsel strateji kullanımının okuduğunu anlama başarı düzeyi düşük öğrencilerde erişi artırımına etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ankara.
  • Canca, D. (2005). Cinsiyete göre üniversite öğrencilerinin kullandıkları bilişsel ve bilişüstü öz düzenleme stratejileri ile akademik başarıları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Cekolin, C. H. (2001). The effect of self-regulated learning strategy instruction on strategy use and academic achievement (Yayınlanmamış doktora tezi). University of South Alabama. Chung, M. (2000). The development of self-regulated learning. Asia Pacific Education Review, 1(1), 55- 66.
  • Çalışkan, M. ve Sünbül, A. M. (2011). Öğrenme Stratejileri Öğretiminin Yürütücü Biliş Bilgisine, Yürütücü Biliş Becerilerini Kullanmaya ve Başarıya Etkisi (İlköğretim 6. Sınıf Türkçe Dersi Örneği). Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(1), 133-153.
  • Dembo, M. H. (2001). Learning to teach is not enough - Future teachers also need to learn how to learn. Teacher Education Quarterly, 28(4), 28-35.
  • Demircioğlu, H. (2008). Matematik öğretmen adaylarının üstbilişsel davranışlarının gelişimine yönelik tasarlanan eğitim durumlarının etkililiği (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Duncan, T. G. ve McKeachie, W. J. (2005). The making of the motivated strategies for learning questionnaire. Educational Psychologist, 40(2), 117-128.
  • Hall, K., Myers, J. ve Bowman, H. (1999). Tasks, texts and contexts: A study of reading and metacognition in English and Irish primary classrooms. Educational Studies, 25(3), 311-325.
  • Hofer, B. K., Yu, S. L. ve Pintrich, P. R. (1998). Teaching college students to be self-regulated learners. D. H. Schunk ve B. J. Zimmerman (Ed.), Self-regulated learning: From teaching to self-reflective practice içinde (s. 57-85). New York, NY: The Guilford Press.
  • Kim, Y. R. (2013). Building a theoretical model of metacognitive processes in complex modeling activities: A window into the development of students' metacognitive abilities (Yayınlanmamış doktora tezi). University of Minnesota.
  • Kitsantas, A. ve Baylor, A. L. (2001). The impact of the instructional planning self-reflective tool on preservice teacher performance, disposition, and self-efficacy beliefs regarding systematic instructional planning. Educational Technology Research and Development, 49(4), 97-106.
  • Kremer-Hayon, L. ve Tillema, H. H. (1999). Self-regulated learning in the context of teacher education. Teaching and Teacher Education, 15(5), 507-522.
  • Kumlu, G. (2012). Alternatif kavramlara sahip fen ve teknoloji öğretmen adaylarında fen metinlerini okurlarken aktif hale gelen bilişsel ve üstbilişsel stratejiler (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Künsting, J., Kempf, J. ve Wirth, J. (2013). Enhancing scientific discovery learning through metacognitive support. Contemporary Educational Psychology, 38(4), 349-360.
  • Ley, K. ve Young, D. B. (1998). Self-regulation behaviors in underprepared (developmental) and regular admission college students. Contemporary Educational Psychology, 23, 42-64.
  • Ley, K. ve Young, D. B. (2001). Instructional principles for self-regulation. Educational Technology, Research and Development, 49(2), 93-103.
  • Ningfeng, Z., Wardeska, J. G., McGuire, S. Y. ve Cook, E. (2014). Metacognition: An Effective Tool to Promote Success in College Science Learning. Journal of College Science Teaching, 43(4), 48-54.
  • Osman, M. E. ve Hannafin, M. J. (1992). Metacognitive research and theory: Analysis and implications for instructional design. Educational Technology Research and Development, 40(2), 83-99.
  • Özkaya, A. (2013). Üstbilişsel ve internet tabanlı üstbilişsel öğretim yöntemlerinin öğrencilerin hücre bölünmesi ve kalıtım konusundaki başarılarına, tutumlarına ve üstbilişsel düşünme düzeylerine etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Özturan Sağırlı, M. ve Azapağası, E. (2009). Üniversite öğrencilerinin öğrenmede öz-düzenlemeyi öğrenme becerilerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(2), 129- 161.
  • Paris, S. G. ve Paris, A. H. (2001). Classroom applications of research on self-regulated learning. Educational Psychologist, 36(2), 89-101.
  • Perry, N. E., Hutchinson, L. ve Thauberger, C. (2008). Talking about teaching self-regulated learning: Scaffolding student teachers’ development and use of practices that promote self-regulated learning. International Journal of Educational Research, 47, 97-108.
  • Pilten, P. (2008). Üstbiliş stratejileri öğretiminin ilköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin matematiksel muhakeme becerilerine etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Pintrich, P. R. (1995). Understanding self-regulated learning. New Directions for Teaching and Learning, 63, 3-12.
  • Pintrich, P. R. ve Groot, E. V. D. (1990). Motivational and self-regulated learning components of classroom academic performance. Journal of Educational Psychology, 82(1), 33-40.
  • Pintrich, P. R., Smith, D. A. F., Garcia, T. ve McKeachie, W. J. (1991). A manual for the use of the motivated strategies for learning. Michigan: School of Education Building, The University of Michigan. ERIC very tabanından erişildi (ED338122).
  • Pintrich, P. R., Smith, D. A. F., Garcia, T. ve McKeachie, W. J. (1993). Reliability and predictive validity of the Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ). Educational and Psychological Measurement, 53(3), 801-813.
  • Pressley, M. & Harris, K. R. (2006). Cognitive strategy instruction: From basic research to classroom instruction. P. A. Alexander ve P. H. Winne (Ed.), Handbook of educational psychology (2. bs.). içinde (s. 265-286).
  • Mahwah, NJ: Erlbaum. Ragosta, P. (2010). The effectiveness of intervention programs to help college students acquire self-regulated learning strategies: A meta-analysis (Doctor of philosophy thesis). The City University of New York, New York. Randi, J. (2004). Teachers as self-regulated learners. Teachers College Record, 106(9), 1825-1853.
  • Randi, J. ve Corno, L. (2000). Teacher innovations in self-regulated learning. M. Boekaerts, P. R. Pintrich ve M. Zeidner, (Ed). Handbook of self-regulation içinde (s. 651-685). San Diego, CA: Academic Press.
  • Sarıbaş, D. (2009). Öz-düzenlemeye dayalı öğrenme stratejilerini geliştirmeye yönelik laboratuar ortamının kavramsal anlama, bilimsel işlem becerisi ve kimyaya karşı tutum üzerindeki etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Şimşek, A. (2006). Bilişsel stratejilerin öğretimi. A. Şimşek (Ed.). İçerik türlerine dayalı öğretim içinde (s. 181-208). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, Smith, P. L. ve Ragan, T. J. (2005). Instructional design (3. bs.). Wiley-Jossey Education: Hoboken, New Jersey.
  • Sönmez Ektem, I. (2007). İlköğretim 5. sınıf matematik dersinde uygulanan yürütücü biliş stratejilerinin öğrenci erişi ve tutumlarına etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
  • Tillema, H. H. ve Kremer-Hayon, L. (2002). “Practising what we preach” - Teacher educators’ dilemmas in promoting self-regulated learning: A cross case comparison. Teaching and Teacher Education, 18, 593-607.
  • Thompson, R. (2007). Metacogniton: An intervention for academically unprepared college students (Yayınlanmamış doktora tezi). Capella University. Uygun, M. (2012). Öz düzenleme stratejisi gelişimi öğretiminin yazılı anlatıma, yazmaya yönelik öz düzenleme becerisine, kalıcılığa ve tutuma etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Van Eekelen, I., Boshuizen, H. ve Vermunt, J. (2005). Self-regulation in higher education teacher learning. Higher Education, 50, 447-471.
  • Weinstein, C. E., Husman, J. ve Dierking, D. R. (2000). Self-regulation interventions with a focus on learning strategies. M. Boekaerts, P. R. Pintrich ve M. Zeidner (Ed.), Handbook of self-regulated learning içinde (s. 728-749). San Diego: Academic.
  • Winne, P. H. ve Hadwin, A. F. (1998). Studying as self-regulated learning. D. J. Hacker, J. Dunlosky ve A. C. Graesser (Ed.), Metacognition in educational theory and practice içinde (s. 277-304). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (5. bs). Ankara, Seçkin Yayıncılık.
  • Yin, R. K. (1984). Case study research: Design and methods. Newbury Park, CA: Sage. Zimmerman, B. J. (1989). A social cognitive view of self-regulated academic learning. Journal of Educational Psychology, 81(3), 329-339.
  • Zimmerman, B. J. ve Martinez-Pons, M. (1990). Student differences in self-regulated learning: Relating grade, sex and giftedness to self-efficacy and strategy-use. Journal of Educational Psychology, 82(1), 51-59.
  • Zimmerman, B. J. ve Bandura, A. (1994). Impact of self-regulatory influences on writing course attainment. American Educational Research Journal, 31, 845-862.
Eğitim ve Bilim-Cover
  • ISSN: 1300-1337
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Yayıncı: Türk Eğitim Derneği (TED) İktisadi İşletmesi