ÇEVRİMİÇİ ORTAMLARDA TOPLULUK HİSSİ ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇE’YE UYARLANMASI GÜVENİRLİK VE GEÇERLİK ÇALIŞMASI

Bu çalışmada, Çevrimiçi Ortamlarda Topluluk Hissi Ölçeği’nin Türkçe’ye uyarlamasının yapılması ve güvenirlik ve geçerlik açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Özgün formu İngilizce olan ölçek “Öğretim Elemanı Etkileşimi, Nezaket ve Saygı, Öğrenme-Öğretme Stilleri Uygunluğu, Öğrenci İşbirliği” olmak üzere dört faktör ve 16 maddeden oluşmaktadır. Uyarlama sürecinin ilk aşamasında 3 dil uzmanı, ölçek maddelerinin İngilizce’den Türkçe’ye çevirisini yapmışlardır. Çeviri tamamlandıktan sonra elde edilen ölçekteki ifadeler, ölçeğin özgün formuyla eşdeğerliğini belirlemek ve kapsam geçerliğini sağlamak amacıyla 3 alan uzmanı tarafından incelenmiştir. Ölçeğin güvenirliğini belirlemek üzere incelenen Cronbach Alfa değerinin 0.84 olduğu görülmüştür. Çevrimiçi Ortamlarda Topluluk Hissi Ölçeği’nin yapı geçerliliğini test edilmesi amacıyla çevrimiçi öğrenme deneyimine sahip katılımcılardan toplanan veriler üzerinde Kaiser-Meyer-Oklin (KMO) ve Bartlett testleri yapılmıştır. KMO değerinin 0.828; Bartlett değerlerinin χ2=1342.786; p<.001 olduğu görülmüştür. Bu değerler sonucunda verilerin açımlayıcı faktör analizi yapılabilmesi için uygun olduğu belirlenmiştir. Yapılan açımlayıcı faktör analizi sonucunda ölçeğin, özdeğeri 1'den büyük ve toplam varyansın % 68.5'ini açıklayan 14 maddeye ve dört faktöre sahip olduğunu görülmüştür. Sonuç olarak uyarlanan ölçeğin çevrimiçi ortamlarda topluluk hissini ölçmede güvenilirliğe ve geçerliğe sahip olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Çevrimiçi ortam, topluluk hissi, güvenirlik, geçerlik

PDF

___

Alaulamie, L. (2014). Teaching presence, social presence, and cognitive presence as predictors of students. The Patton College of Education of Ohio University, Doctorate thesis.
Ally, M. (2004). Foundations of educational theory for online learning. Edmonton. AU Press.
Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 32(32), 470-483.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik (SPSS ve LISREL uygulamaları). Ankara: Pegem Akademi.
Field, A. (2009). Discovering statistics using SPSS. Sage Publications. Third Edition.
Gunawardena, C. N., & Zittle, F. J. (1997). Social presence as a predictor of satisfaction within a computer‐mediated conferencing environment. American Journal of Distance. 8-26.
Gökçearslan, Ş. (2013). Çevrimiçi Öğrenme Topluluğu Hissi Ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Kütüphaneciliği, 154-165.
Gümüş, S. (2007). Çevrimiçi işbirliği ekiplerinde öğrenenlerin sorun çözerek öğrenmeyle ilgili tutum ve görüşleri. Anadolu Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi.
Horzum, M. B. (2014). Karma öğrenme öğrencilerinin transaksiyonel uzaklık algıları ve öğrenme yaklaşımlarına yönelik boylamsal ve kesitsel bir araştırma. Eğitim ve Bilim, 39(174).
Ilgaz, H. ve Aşkar, P. (2009). Çevrimiçi uzaktan eğitim ortamında topluluk hissi ölçeği geliştirme çalışması. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education. 27-34.
İşman, A. (2011). Uzaktan Eğitim. (Geliştirilmiş baskı) Ankara: Pegem Akademi.
Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5. Baskı). Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Kang, M., Liew, B. T., Kim, J., & Jung, H. (2011). Learning presence as a predictor of achievement and satisfaction in an online learning environment. http://editlib.org/p/38290/ Erişim tarihi: 18.10.2015
Korkmaz, Ö., Şahin, A. ve Yeşil, R. (2011). Study of validity and reliability of scale of attitude towards scientific research. Elementary Education Online, 10(3), 961-973.
Korkmaz, Ö., Usta, E. ve Kurt, İ. (2014). Sanal Ortam Yalnızlık Ölçeği (SOYÖ) geçerlik ve güvenirlik çalişmasi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(29-2).
Marathe, J. (1999). Creating community online. Durlacher Research Ltd, 281-300.
McMillan, D., & Chavis , D. (1986). Sense of community: A definition and theory. Journal of Community Psychology. 14, 6-23.
Morgan, C. K., & Tam, M. (1999). Unravelling the complexities of distance education student attrition. Distance education, 20(1), 96-108.
Özkök, A. (2009). Çevrim-içi öğrenme ortamlarında disiplinlerarası yaklaşım. IX. Akademik Bilişim Konferansı. Kütahya. Dumlupınar Üniversitesi.
Öztürk, E. ve Deryakulu, D. (2011). Çevrimiçi öğrenme topluluklarında iletişim aracı türünün bilişsel ve toplumsal buradalık üzerindeki etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 41, 349-359.
Phirangee, K. (2016). Exploring the Role of Community in Online Learning. University of Toronto, Doctorate thesis.
Randolph, J. J., & Crawford, L. M. (2013). Factorial validity and reliability of the sense of community in online courses scale. Journal of Interactive Online Learning, 12(2), 53-69.
Randolph, J. J., & Kangas, M. (2008). A scale for measuring sense of community in online courses: Preliminary psychometric results, predictors of course satisfaction, and predictors of sense of community. Tuovi, 6, 94-118.
Richardson, J., & Swan, K. (2003). Examınıng social presence in online courses in relation to students' perceived learning and satisfaction. JALN, 7(1), 68-88.
Rovai, A. P. (2002). Building sense of community at a distance. The International Review of Research in Open and Distributed Learning, 3(1), 1-16.
Varol, A. ve Türel, Y. K. (2003). Çevrimiçi uzaktan eğitimde iletişim modülü. The Turkish Online Journal of Educational Technology. 2(1), 34-42.
Wang, S. K. (2008). The effects of a synchronous communication tool (yahoo messenger) on online learners’ sense of community and their multimedia authoring skills. Journal of Interactive Online Learning. 7(1), 59-74.