TÜRKİYE’DEKİ KARMA EĞİTİM UYGULAMASINA YÖNELİK ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİ
Bu araştırmanın amacı, Ankara ilindeki devlet ortaokulu ve liselerinde çalışan, sendikalmücadele ve eğitim yaklaşımları açısından farklı kutupları temsil ettiği düşünülensendikalardan Eğitim Sen ve Eğitim Bir Sen’e üye öğretmenlerin Türkiye’deki karma eğitimuygulamasına yönelik görüşlerinin ortaya çıkarılmasını sağlamaktır. Bu çerçevede öncelikleöğretmenlerin kendi eğitim yaşantılarındaki karma eğitim deneyimleri ile öğretmenlerin eğitimanlayışlarında cinsiyetlerin yeri ele alınmıştır. Yine öğretmenlerin karma eğitim hakkındakigörüşleri, bu görüşleri hangi faktörlere bağladıkları ve karma eğitim ile toplumsal cinsiyeteşitliği arasındaki ilişkiyi nasıl açıkladıkları incelenmiştir. Bu nitel araştırmada veriler yarıyapılandırılmış görüşmeler aracılığı toplanmıştır. Ses kaydı yapılan görüşmeler betimsel verianalizi kullanılarak değerlendirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubu, Ankara ilinin Mamak,Yenimahalle, Çankaya, Etimesgut ve Sincan ilçelerinde çalışan ve amaçlı örneklem yoluylabelirlenen 15 öğretmenden oluşmaktadır. Ulaşılan bulgulara göre, görüşülen öğretmenlerinhiç biri kendi öğrenim hayatında karma eğitim uygulamasından kaynaklı sorun yaşamamıştır.Araştırma, karma eğitimi savunan öğretmenlerin, toplumsal cinsiyet eşitliği açısındankarma eğitim uygulamasını çok değerli bulduklarını tespit etmiştir. Bu öğretmenler, karmaolmayan bir eğitimin bireysel ve toplumsal sorunlara yol açacağına inanmaktadırlar. EğitimSen üyesi öğretmenler cinsiyetlerin ayrıştırılmasına yol açan eğitim uygulamalarına dirençgösterme eğilimindedirler. Araştırmada ulaşılan bulgular, karma eğitim karşıtı görüş bildirenöğretmenlerin görüşlerinde bir ortaklaşmanın olmadığını ortaya koymuştur. Bununla birliktebu öğretmenlerin cinsiyet ayrışmasına dayalı görüşlerinin ağırlıklı olarak dinsel, kültürel veideolojik temellere dayandığı tespit edilmiştir. Kız ve erkek öğrencilerin özellikle ergenlikdöneminde bir arada öğrenim görmesine olumsuz yaklaşmaktadırlar. Araştırma Eğitim Bir Senüyesi öğretmenlerin toplumsal cinsiyet eşitliği kavramına mesafeli durduklarını belirlemiştir.
Teacher Opinions On The Implementatıon Of Coeducation In Turkey
The purpose of this study is to reveal the opinions of the secondary public school teachers from two different trade unions, Eğitim Sen and Eğitim Bir Sen, which are thought to represent two different poles on coeducation. In this context, the teachers’ own coeducation experiences and their pedagogical approaches in terms of gender are evaluated. In addition, teachers’ opinions on coeducation, the factors to make those opinions and their approaches to the relationship between coeducation and gender equality are examined. The study is a qualitative research in which the data is collected by semi-structured interviews. The interviews are taped and descriptively analysed. The study group is made up of teachers that are found through a purposeful sampling in Mamak, Yenimahalle, Çankaya, Etimesgut and Sincan in Ankara. Findings show that none of the teachers had negative experiences regarding coeducation in their own school lives. The teachers to support coeducation state that it’s important in terms of gender equality. These teachers believe that single-sex education may cause individual and social problems. Members of Eğitim Sen are resilient against single-sex educational implementations. Findings also demonstrate that there isn’t a common opinion within the teachers who are against coeducation. These teachers situate their opinions upon different religious, cultural and ideological grounds. They particularly have negative opinions on coeducation for adolescents. The study indicates that members of Eğitim Bir Sen don’t lean towards the concept of gender equality.
___
- Aksoy, H. H. (2018). Türkiye’de Meslek Liselerine Sunulan Eğitime İlişkin Eleştirel Bir Betimleme. Eleştirel Pedagoji Dergisi, Sayı 56, ss.4-10.
- Akyüz, Y. (2001). Türk Eğitim Tarihi. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
- Akyüz, Y. (2013). Türk Eğitim Tarihi M.Ö. 1000-M.S. 2013. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
- Althusser, L. (2008). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. (3. Basım). İstanbul: İthaki Yayınları.
- Apple, Michael W. (2006). Eğitim ve İktidar. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
- Çakır, S. (2013). Osmanlı Kadın Hareketi. İstanbul: Metis Yayınları.
- Demokratik Eğitim Kurultayı (2005). Öğretmen Yetiştirme ve Öğretmenlerin Mesleki Gelişimi. Ankara: Eğitim Sen Yayınları. ss.277-304
- Demirdirek, A. (1993). Osmanlı Kadınlarının Hayat Hakkı Arayışlarının Bir Hikayesi. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
- Drouin-Hans, A.M. (1999). Comme nos voix, chabadabada… Les cahiers pédagogiques, 372, 14-16.
- Eğitim Bir Sen (2014). 19. Milli Eğitim Şûrası Gündem Maddelerine İlişkin Görüş ve Öneriler. Erişim tarihi: 15 Aralık 2014. www.egitimbirsen.org.tr
- Erdem, Tümer Y. (2013). II. Meşrutiyet’ten Cumhuriyet’e Kızların Eğitimi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
- Ewing, Thomas, E. (2010). Bir Devrimci Strateji Olarak Cinsiyet Eşitliği Rus Ve Sovyet Okullarında Karma Eğitim. Ewing, E. Thomas. (Editör). Pedagoji ve Devrim. Ankara: Dipnot Yayınları, ss. 69-101’deki makale.
- Güven, İ. (2001). “Tanzimat’dan Cumhuriyete Kadın Eğitimi Düşüncesinin Gelişimi (Osmanlı Düşünürlerinin Kadın Eğitimine Bakışları)”. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt 34, Sayı 1-2, 61-70.
- Hakkı, İ. (2014). Marifetname. İstanbul: Merve Yayınları.
- Karamuk, Z. (1973). Cumhuriyetin 50. Yılında Milli Eğitimimiz. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi
- Kamer, Tunay, S. (2015). II. Meşrutiyet Dönemi Karma Eğitime İlişkin Fikirler Ve Tartışmalar. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt:23, No:2, 401-412
- Kamer, Tunay, S. (2017). Karma Eğitime İlişkin İhsan Sungu’nun Görüşleri ve Çeviri Yazıları Üzerine Değerlendirme. Erişim tarihi: 10 Haziran 2017. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/314396
- Kavaklı, Erkan, A. (2002). Karma Eğitim Yüzyılın Pedagojik Yanlışı. İstanbul: Nesil Yayınları.
- Koçer, H. Ali (1972). Türkiye’de Kadın Eğitimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt 5, Sayı 1, 81-124
- Köse, R. M. (2001). Basil Bernstein: Kültürel Üretim ve Yeniden Üretim Sürecinde Eğitim, Dil ve Dil Biçimsel Farklılıklar Üzerine. ODTÜ Gelişme Dergisi, 28 (3-4), 361-382
- Kurnaz, Ş. (1992). Cumhuriyet Öncesinde Türk Kadını 1839-1923. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
- Kurul N. (2018). Daha Seçkinci Bir Eğitime Doğru Gidiliyor. Erişim tarihi: 20 Eylül 2018. https://www.evrensel.net/haber/361531/nejla-kurul-dahaseckinci-ve-hiyerarsik-bir-egitime-dogru-gidiliyor
- Mayeur, F. (2008). L’Education des filles en France au XIX siecles. Paris: Perrin.
- MEB (2018). “Milli Eğitim Şuraları” Erişim tarihi: 18 Şubat 2018. (http:// ttkb.meb.gov.tr/www/milli-egitim-suralari/dosya/12)
- MEB (2017). Milli Eğitim Temel Kanunu. Erişim tarihi: 15 Aralık 2017 (http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.1739.pdf)
- Mistral, L. (2010). La Fabrique de filles. Paris: Syros. Neill, A. S. (1990). Bir Eğitim Mucizesi Summerhill Okulu. İstanbul: Yaprak Yayınları.
- Özkan, S. (2010). Türk Eğitim Tarihi. (4. Basım). Ankara: Nobel Yayınları.
- Özkazanç, A., Sayılan, F., Akşit, E. E. (2018). “Toplumsal Cinsiyet ve Mesleki Eğitim: Mesleki Teknik Lise Kız Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma” Fe Dergi 10, no. 2, 150-164.
- Özsoy, S. (2006). Eğitim Hakkı Kendi Dilini Bulamamış Bir Söylem. Eğitim Bilim Toplum Cilt 2, Sayı 6. ss. 58-83
- Resmi Gazete (2018). Milli Eğitim Bakanlığı Kurum Açma, Kapatma Ve Ad Verme Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik. Erişim Tarihi: 10 Eylül 2018. http://www.resmigazete.gov.tr/ eskiler/2018/09/20180910-1.htm
- Sakaoğlu, N. (1991). Osmanlı Eğitim Tarihi. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Salmoni, Barak A. (2010) Pedagojik Devrimin Sınırları Mısır Eğitim Söyleminde Kadınların Eğitimi Ve Toplumsal Rolleri, 1922-1952. Ewing, E. Thomas. (Editör). Pedagoji ve Devrim. Ankara: Dipnot Yayınları, ss. 103-145’deki makale.
- Sayılan, F. (2017). Yeniden Üretim. Eleştirel Pedagoji Dergisi, Yıl 9, Sayı 53-54, 135-137
- Sennett. R. (2017). Saygı Eşit Olmayan Bir Dünyada. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Smyth, E. (2012).Tek Cinsiyetli Eğitim. Eğitime Bakış, Yıl: 8, Sayı: 22, 9-19
- Somel, Akşin, S. (2010). Osmanlı’da Eğitimin Modernleşmesi (1839-1908) İslamlaşma, Otokrasi ve Disiplin. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Soydan, T. (2017). Türkiye’de Karma Eğitim Tartışmaları: Eleştiriler ve Yanıtlar. Öğretmen Dünyası Dergisi, Yıl: 38, Sayı: 447, ss.11-15
- Tanilli, S. (1996). Nasıl Bir Eğitim İstiyoruz? İstanbul: Cem Yayınevi.
- Tekeli, İ., İlkin, S. (1999). Osmanlı İmparatorluğu’nda Eğitim ve Bilgi Üretim Sisteminin Oluşumu ve Dönüşümü. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
- Timur, T. (1994). Osmanlı Toplumsal Düzeni. (5.Basım). Ankara: İmge Yayınevi.
- Türk, E. (1999). Milli Eğitim Bakanlığında Yapısal Değişmeler Türk Eğitim Sistemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Unat, Reşit, F. (1964). Türkiye Eğitim Sisteminin Gelişmesine Tarihi Bir Bakış. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınevi.
- UNICEF (2004). Çocuk Haklarına Dair Sözleşme. Erişim tarihi: 20 Nisan 2017
- https://www.unicefturk.org/public/uploads/files/UNICEF_ CocukHaklarinaDairSozlesme.pdf.
- Ünal, I. (2010). Çokkültürlülüğü Hak Temelinde Anla(mlandır)mak: Eğitimde Çokkültürlülük İçin Bir Çerçeve. Uluslararası Katılımlı Anadilinde Eğitim Sempozyumu 2, 30-31 Mayıs 2009. Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
- Ünal, I., Özsoy, S., Yıldız, A., Güngör, S., Aylar, E., Çankaya, D. (2010). Eğitimde Toplumsal Ayrışma. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları No:276.
- Yurt Gazetesi (2017). Türkan Saylan yıllar önce FETÖ gerçeğini ve darbeyi madde madde anlatmış. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2017 http://www. yurtgazetesi.com.tr/gundem/turkan-saylan-yillar-once-feto-gercegini-vedarbeyi-madde-madde-h38164.html
- ISSN: 1303-9202
- Başlangıç: 2003
- Yayıncı: EĞİTİM VE BİLİM EMEKÇİLERİ SENDİKASI