Konvansiyonel ve Organik Tarım Koşullarında Bazı Soya Çeşitlerinin Performansları

B u araştırmada, bazı soya çeşitlerinin ana ürün olarak konvansiyonel ve organik tarım koşullarına uyum yetenekleri, verim ve verim öğeleri çerçevesinde incelenmiştir. Çalışmada gerçekleştirilen tarla denemeleri İzmir-Bornova koşullarında, 2007-2008 yıllarında, beş farklı soya çeşidi ile yürütülmüştür. Konvansiyonel ve organik koşullarda yetiştirilen bitkilerde bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, dal sayısı, bitkide bakla sayısı, baklada tane sayısı, yüz tane ağırlığı ve tane verimi değerleri tespit edilerek karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. İki yıl ve çeşit ortalamaları üzerinden konvansiyonel koşullarda 294.4 kg/da verim elde edilirken, organik tarım koşullarında 226.8 kg/da elde edilmiştir. Çeşit bazında ise Nova çeşidinin konvansiyonel koşullara ve başta Umut olmak üzere S4240 çeşidinin de organik koşullara daha elverişli olduğu belirlenmiştir

Anahtar Kelimeler:

-

Performance of some soybean cultivars under conventional and organic agriculture conditions

Keywords:

-,

PDF

___

Aksoy, U. ve A. Altındişli 1998. Ekolojik (Organik, Biyolojik) Tarım. Ekolojik Tarım Organizasyonu Derneği (ETO) Yayınları, Bornova-İzmir
Anonim, 2006. TR3 Ege Bölgesi Tarım Master Planı. T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı, Ankara.
Anonim, 2009a. FAO (Food and Agriculture Organization of The United Nations) İstatistikleri, Web sayfası: http://faostat.fao.org/site/567/default.aspx#ancor Erişim tarihi: 20.03.2009.
Anonim, 2009b. Türkiye İstatistik Kurumu Bitkisel Üretim İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr/bitkiselapp/ bitkisel.zul Erişim tarihi: 20.03.2009
Anonim, 2009c. Bitkisel Yağ Sanayicileri Derneği Türkiye İstatistikleri Erişim tarihi 23.01.2009 http://bysd.org.tr/ index.php?area=1&p=static&page=istatistikler
Arıoğlu, H. H.A. Yılmaz ve N. Çulluoğlu. 1994. Bazı soya çeşitlerinin Kahramanmaraş bölgesinde ana ürün olarak yetişebilme olanaklarının belirlenmesi üzerinde araştırmalar. Tarla Bitkileri Kongresi Agronomi Bildirileri 25-29 Nisan 1994, İzmir. Cilt 1:189-192.
Arıoğlu, H., 1994. Yağ Bitkileri (Soya ve Yerfıstığı) Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Ders Kitabı No:35, s.1, Adana.
Arıoğlu, H., 2000. Yağ Bitkileri Yetiştirme ve Islahı. Ç.Ü. Ziraat Fak. Genel Yayın No:220, Ders Kitapları Yayın No: A- 70, Adana.
Ariyo, O.J., 1995. Correlations and path coefficient analysis of components of seed yield in soybeans. African Crop Science Journal, Vol. 3, No. 1, pp. 29-33.
Arslanoğlu, F., S. Aytaç ve E. Karaca. 2005. Sinop ve Samsun Lokasyonlarında İkinci Ürün Olarak Üretilen Bazı Soya Çeşitlerinde Verim Kriterlerinin Belirlenmesi. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi Cilt 1, s. 387-392, 5-9 Eylül 2005, Antalya.
Cinsoy, A.S., E. Tugay, N. Atikyılmaz ve S. Eşme. 2005. Ana ve ikinci ürün soya tarımında verim ve diğer bazı özellikler üzerine bir araştırma. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi Cilt 1, s. 399-402, 5-9 Eylül 2005, Antalya.
Clay, J., 2004. World Agriculture and the Environment: A Commodity-by-Commodity Guide to Impacts and Practises. ISBN 1-55963-367-0. Island Pres, 570p.
Delate, K. and C.A. Cambardella. 2004. Agroecosystem Performance during Transition to Certified Organic Grain Production. Agron J., 96: 1288-1298.
Iqbal, S., T. Mahmood, T.M. Ali, M. Anwar and M. Sarwar. 2003. Path coefficient analysis in different genotypes of soybean (Glycine Max (L) Merril). Pak. J. Biol. Sci., 6 (12): 1085-1087.
İşler, N. ve M.E. Çalışkan. 1998. Correlation and path coefficient analysis for yield and some yield components of soybean (Glycine max L. Merrr.) grown in South Eastern Anatolia. Turk. J. Agric. For., (22): 1-15.
Karaaslan, D., E. Boydak ve M.A. Gür. 1998. Farklı Ekim Zamanlarının Bazı Soya (Glycine max (L.) Merill) Çeşitlerinde Verim ve Verim Komponentlerine Etkisi. Harran Üniv. Zir. Fak. Derg. 2 (4): 55-65.
Karacaoğlu, M., H.V. Gençer, A.U. Koç. 2003. Ege Bölgesi koşullarında ek beslemenin bal arısı (Apis mellifera L.) kolonilerinin yavru üretimi ve bal verimi üzerine etkileri. Hayvansal Üretim 44(2): 47-54.
Karasu, A., M. Öz ve A.T. Göksoy. 2002. Bazı soya fasulyesi [Glycine max (L.) Merill] çeşitlerinin Bursa koşullarına adaptasyonu konusunda bir çalışma. Ulud. Üniv. Zir. Fak. Derg., 16 (2): 23-34.
Kolsarıcı, Ö., A. Gür, D. Başalma, M.D. Kaya ve N. İşler. 2005. Yağlı tohumlu bitkilerin üretimi. VI. Türkiye Ziraat Mühendisliği Teknik Kongresi I. Cilt 3-7 Ocak 2005.
Liu, K., 2004. Soybeans as a Powerhouse of Nutrients and Phytochemicals. In: Soybeans as Functional Foods and Ingredients (Chapter 1). AOCS Press, Illionis. ISBN 1-893997-33-2.
Nazlıcan, A.N. 2000. Dünden bugüne soyanın buruk hikayesi. Cine Tarım Dergisi, Sayı: 30, s: 32-33.
Sındır, K.O., 2008. Ege Tarımı Üzerine. Cumhuriyet Ege Gazetesi, 4 (186): 4.
Song, B., M.A. Marchant, M.R. Reed ve S. Xu. 2007. Market power and competitive analysis of China’s soybean import market. Contributed paper presentation for the International Agricultural Trade Research Consortium (IATRC), July 8-9th, 2007, Beijing, China.
Söğüt, T., F. Öztürk, M.G. Temiz. 2005. Farklı olgunlaşma grubuna dahil bazı soya (Glycine max Mrr.) çeşitlerinin ana ve ikinci ürün koşullarındaki performanslarının karşılaştırılması. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi, Cilt I, S. 393-398, 5-9 Eylül Antalya.
Steel, RGD. and J.H. Torrie. 1980. Principles and Procedures of Statistics. Second Edition, Mc. Graw-Hill Book Company Inc., New York.
Tayyar, Ş. ve M.K. Gül. 2007. Bazı soya fasulyesi (Glycine max (L.) Merr.) genotiplerinin ana ürün olarak biga şartlarındaki performansları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Bilimleri Dergisi (J. Agric. Sci.), 2007, 17(2): 55-59.
Tischnert, T., L. Allphin, K. Chase, J.H. Orf and K.G. Lark. 2003. Genetics of seed abortion and reproductive traits in soybean. Crop Sci., V.43, N 2, p.464-473.
Tung, L.D. and P.G. Fernandez. 2007. Yield and seed quality of modern and traditional soybean [Glycine max (L.) Merr.] under organic, biodynamic and chemical production practices in the Mekong delta of Vietnam. Omonrice 15: 75-85.
Uğur, A.E., 2008. Bitkisel Yağ “Türkiye bitkisel yağda net ithalatçı” 19 Kasım 2008 tarihli Dünya Gazetesi.
Yılmaz, A., V. Beyyavaş, İ. Cevheri ve H. Haliloğlu. 2005. Harran ovası ekolojisinde ikinci ürün olarak yetiştirilebilecek bazı soya (Glycine max. L. Merrill.) çeşit ve genotiplerinin belirlenmesi. H.Ü.Z.F.Dergisi, 2005, 9 (2): 55-61.
Yılmaz, H.A., 1999. Kahramanmaraş ekolojisinde farklı ekim sıklıklarının iki soya (Glycina max (L.) Merrill) çeşitinde, verim ve verim unsurlarına etkisi. Turk. J. Agric. For., (23): 223-232.
Yılmaz, H.A., L. Efe. 1998. Bazı Soya (Glycina max (L.) Merrill) çeşitlerinin Kahramanmaraş koşullarında II. ürün olarak yetiştirilebilme olanakları. Turk. J. Agric. For., (22): 135-142.
Yılmaz, N., 2003. The effects of seed rate on yield and yield components of soybean (Glycina max L. Merill). Pak. J. Biol. Sci., 6 (4): 373-376.