Kimi Mera Tipi Yonca Çeşitlerinin Bazı Verim ve Kalite Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma

B u Deneme, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü’nün Bornova’da bulunan deneme tarlalarında ve 2001-2003 yılları arasında 3 yıl süre ile yürütülmüştür. Mera tipi 5 yonca çeşidi (Osam, Victoria, Cinna, Mielga, Kayseri) kullanılmıştır. Denemede, yeşil ot-kuru madde-ham protein verimleri bakımından çeşitler ve yıllar arası farklılıklar önemli olmuş, çeşitler içinde Cinna öne çıkmış ve yıllar ilerledikçe verimlerde sürekli ve önemli bir artış görülmüştür

Anahtar Kelimeler:

-

The investigation on some yield and quality characteristics of some pasture type alfalfa cultivars

Keywords:

-,

PDF

___

Açıkgöz, E. 1995. Yembitkileri, Uludağ Üniversitesi Yayınları No:7-025-0210, Bursa, 456 s.
Açıkgöz, N., E. İlker ve A. Gökçöl, 2004. Biyolojik Araştırmaların Bilgisayarda Değerlendirilmeleri, Ege Üniversitesi Tohum Teknolojisi Uyg. ve Araş. Merkezi Yayınları No:2, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ofset Atölyesi, Bornova-İzmir, 202 s.
Akbari, N. ve R. Avcıoğlu. 1992. Ege Bölgesine Uygun Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Agronomik Özellikleri ile Yem Kaliteleri Üzerinde Araştırma, Bornova-İzmir, (Basılmamış Doktora Tezi).
Altınok, S. ve A. Karakaya. 2002. Forage Yield of Different Alfalfa Cultivars Under Ankara Conditions, Tr.J. of Agric. For., 26 (2002), s:11-16, TUBİTAK.
Avcıoğlu, R. 1975. Yonca’da Biçim Zamanı ve Yüksekliğinin Verim ve Diğer Bazı Karakterlere Etkisi Üzerinde Araştırmalar, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Bornova- İzmir, 179 s (Basılmamış Doktora Tezi).
Avcıoğlu, R., M.B. Yıldırım ve N. Budak. 1989. Ege Bölgesine Uygun Yonca Hatlarının Geliştirilmesi ve Adaptasyonu, Ege Üniversitesi Araştırma Fonu, Proje no: 1987/154, Bornova-İzmir, 56 s.
Avcıoğlu, R. 1995. Bitki Fizyolojisi Ders Notları, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, Bornova- İzmir, 200 s.
Bakheit, B.R. 1988. Variation, Correlation and Path Coefficient Analysis in Some World Varieties of Alfalfa (Medicago sativa L.). Journal of Agricultural Sciences, 19(5): 149-163.
Bulgurlu, Ş. ve Ergül, M., 1978, Yemlerin Fiziksel, Kimyasal ve Biyolojik Analiz Metodları, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 127, Ege Üniversitesi Matbaası, Bornova-İzmir, s: 58-76.
Gençkan, M.S. 1992. Yembitkileri Tarımı, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 467, Bornova-İzmir, 519 s.
Hess, D. 1981. Pflanzenphysiologie. Molekulare und biocmische-physiologische Grundlagen von Stoffwechsel und Entwicklung, Verlag Eugen Ulmer-Stuttgardt.
Koç, A. ve M. Tan. 1997. Tüylü Yonca (Medicago papillosa Boiss.)’nın Bazı Tarımsal Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma, Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi Cilt:6, Sayı:1, s: 43-48.
Kovancı, İ. 1990. Bitki Besleme ve Toprak Verimliliği Ders Notları, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Teksir No:107/3, Bornova-İzmir, 286 s.
Lowe, C.C., W.L. Marble and M.D. Rumbaugh. 1972. Alfalfa Adaptation, Varieties and Usage, Amer. Soc. Agron. Inc., Madison, Wisconsin, USA.
Maiorana, M., G. Convertini ve F. Fornaro. 1998 Yield and Quality of alfalfa as affected by water Irrigation and Phosphorus Levels, http://resources.ciheam.org/om/pdf/a45/01600071.pdf Erişim: Mayıs 2008.
Smith, D., G.G. Marten, A.G. Matches and W.F. Wedin. 1968. Dry Matter Yields of Vernal and Du Puits Alfalfa, Res. Rep., Div. Col. Ag. And Life Science.
Soya, H., R. Avcıoğlu, ve H. Geren. 2004. Yembitkileri, Hasad Yayıncılık Ltd. Şti. PK. 212, Kadiköy-İstanbul, 223 s.
Zagni, C., F. Cinti and F. Vecchiettini 2003. Effect of Cutting Stage and Wilting on Lucerne(Medicago sativa L.) for
Artificial Drying, Optimal Forage Systems for Animal Production and Environment 12th Symposium European
Grassland Federation, 26-28 May 2003, Pleven/Bulgarian, Pages: 330-332.