İbrahim BAŞOL, Asuman Filiz GÜZELANT, Efe ÖZOĞLU, Nesibe Hatun OZAN, Ayşe NERGİS, Didem HANCI, ÖZLEM GÖKSEL, TUNCAY GÖKSEL

Akciğer kanserli hastaya tanısı söylenmeli mi?

Amaç: Akciğer kanserli olgularda tanının açıklanması ve ayrıntılı bilgilendirme yapılması hep sıkıntılı bir konu olmuştur. Bu çalışmada akciğer kanserli kişilerle, sağlık personeli de dahil kanser olmayan katılımcıların tanı bilgilendirmesi konusunda algılarını ve duyarlılıklarını ölçmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel, tanımlayıcı anket çalışmasına akciğer kanserli hastalarla, kontrol grubu olarak kanser dışı hastalığı olanlar, sağlıklı bireyler, doktorlar ve tıp öğrencileri alınmıştır. Anketler yüz yüze görüşülerek uygulanmıştır. İstatistiksel analiz için ki kare ve t testi kullanılmıştır. Bulgular: Anket çalışmasına toplam 585 gönüllü katılmıştır. Çalışma popülasyonunun 67si akciğer kanserli, 170i kanser dışı hastalığı bulunan ve 348 katılımcı ise sağlıklı bireylerden (doktor ve tıp öğrencisi dahil) oluşmaktadır. Akciğer kanseri olmayan katılımcıların %90ı olası bir kanser tanısını bilmek isteyeceklerini, %87si tanıyı doktorunun söylemesini isteyeceğini, %88i detaylı bilgilendirilmek isteyeceğini belirtmiştir. Akciğer kanserli hastaların %82sinin tanısını doğru bildiği, %84üne doktor tarafından bilgi verildiği, bu bilgilendirmenin ancak %59unda ideal koşullarda olabildiği ve %66sının doktorunun koyduğu tanıya hemen inandığı ve tedaviye başladığını bildirdiği görülmüştür. Sonuç: Ülkemizde kanser tanısının söylenmeme durumunun azaldığı, ancak tanı ve tedavi ile bilgilendirme süreçlerine gösterilen özenin yeterli düzeyde olmadığı dikkati çekmektedir.

Should patient with lung cancer be informed about the diagnosis?

Aim: Giving the detailed information about diagnosis in patients with lung cancer has always been a troublesome issue. In this study, we aimed to evaluate the perceptions and sensitivity of patients with lung cancer and participants without cancer including healthcare personnel. Materials and Methods: In this cross-sectional, descriptive survey, patients with lung cancer and as a control group, patients without cancer, healthy individuals, doctors and medical students were included. Questionnaires were performed by face-to-face interviews. Chi-square and t tests were used for statistical analysis. Results: A total of 585 volunteers participated in the study. Survey population contained 67 patients with lung cancer, 170 patients with disease other than cancer and 348 healthy individuals (including doctors and medical students). Participants without cancer stated that 90% would prefer to be informed about any possible cancer diagnosis, 87% would prefer the doctor to tell their diagnosis, 88% would like to be informed in details. The correct diagnosis was known by 82% of patients with lung cancer and 84% were informed by a doctor, whereas the information was given in ideal conditions in 59%, and 66% of them stated that they believed immediately the doctors diagnosis and began treatment. Conclusion: In our country, there is a decrease in telling the truth about cancer diagnosis but the level of sensitivity during giving information about diagnosis and treatment is still inadequate.

___

1. Stewart BW, Wild CP. World Cancer Report 2014. Lyon. ISBN-9789283204299. 2. Köse MR, Başara BB, Güler C ve ark. Sağlık İstatistikleri Yıllığı, Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü, Sağlık Bakanlığı, Ankara; Sentez Matbaacılık: 2013. 3. Türk Toraks Derneği, Akciğer ve Plevra Maligniteleri Çalışma Grubu. Türkiye'nin akciğer kanseri haritası projesi. Türkiyenin akciğer kanseri insidensi. Türk Toraks Derneği 13. Yıllık Kongresi, İstanbul, 2010. 4. Göksel T, Eser S, Güçlü S, et al. and Turkish Lung Cancer Mapping Project Study Group. Prognostic factors affecting survival in cases with lung cancer [A lung cancer mapping project in Turkey (LCMPT)], European Respiratory Society, Annual Congress, Barcelona, September 7-11, 2013. 5. Tattersall MH, Gattellari M, Voigt K, et al. When the treatment goal is not cure: Are patients informed adequately? Support Care Cancer 2002;10(4):314-21. 6. Yildirim T, Erişen L. Disclosure of the diagnosis to the patient with head and neck cancer. Kulak Burun Bogaz Ihtis Derg 2008;18(5):273-9. 7. Ozdogan M, Samur M, Bozcuk HS, et al. Do not tell: What factors affect relativesattitudes to honest disclosure of diagnosis to cancer patients? Support Care Cancer 2004;12(7):497-502. 8. 1219 sayılı Tababet ve Şuabatı Sanatlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun 9. Tıbbi Deontoloji Tüzüğü. No.4/12578 10. European guidelines for cancer patients rights. Edited by the ECLs European network on patients and health professipnals rights and duties. Athens, October 16, 2004. 11. Munro H, Scott SE, King A, et al. Patterns and predictors of disclosure of a diagnosis of cancer. Psychooncology 2015;24(5):508-14. 12. Oliveira L, Fernandes M, Santos Z, et al. Cancer diagnosis disclosure from Portuguese physicians. Palliat Support Care 2015;13(4):1031-6. 13. Tsoussis S, Papadogiorgaki M, Markodimitraki E, et al. Disclosure of cancer diagnosis: The Greek experience. J BUON 2013;18(2):516-26. 14. Montazeri A, Tavoli A, Mohagheghi MA, et al. Disclosure of cancer diagnosis and quality of life in cancer patients: Should it be the same everywhere? BMC Cancer 2009;29;9:39. 15. Wang DC, Guo CB, Peng X, et al. Is therapeutic non-disclosure still possible? A study on the awareness of cancer diagnosis in China. Support Care Cancer 2011;19(8):1191-5. 16. Zysman M, Clément-Duchène C, Nguyen-Thi PL. Evaluation of requests for a second medical opinion by patients with lung cancer. Rev Mal Respir 2014;31(5):412-20. 17. Chang HR, Yang MC, Chung KP. Can cancer patients seeking a second opinion get better care? Am J Manag Care 2013;19(5):380-7.