Üniversite Öğrencilerinin Evlilik Öncesi İlişkilerde Problem Yaşadıkları ve Eğitim Almak İstedikleri Konular

Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin romantik ilişkilerinde problem yaşadıkları alanlar; evlendikten sonra problem yaşayacaklarını düşündükleri alanlar ve evlenmeden önce hangi konularda eğitim almak istedikleri konusunda görüşlerini almaktır. Araştırma gereği, Ankara’da farklı üniversitelerde öğrenim görmekte olan 366 (210 kız, 156 erkek) öğrenciye ulaşılmıştır. Bilgi toplama araçları olarak araştırmacı tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu ve yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Elde edilen veriler, içerik analizi yöntemi ile değerlendirilmiştir. Öğrencilerin ilişkilerinde en fazla problem yaşadıkları alanların sırasıyla iletişim (126; % 34,05), çatışma çözme (92; % 24,86), farklılıkları kabul (74; % 20), romantizm-cinsellik (44; % 11,90), sosyal destek (34; % 9,19) olduğu görülmektedir. Öğrencilerin en fazla problem yaşayacaklarını düşündükleri alanların sırasıyla romantizm- cinsellik (129; % 32,82), farklılıkları kabul (105; % 26,72), iletişim (84; % 21,37), çatışma çözme (48; % 12,22), sosyal destek (27; % 6,87) olduğu görülmektedir. Öğrencilerin en fazla eğitim almak istedikleri alanlarınsa sırasıyla iletişim (134; % 38,51), çatışma çözme (92; % 26,44), farklılıkları kabul (62; % 17,82), romantizm-cinsellik (36; % 10,34) ve sosyal destek (24; % 6,89) olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Evlilik öncesi eğitim, evliliğe hazırlık programı, çift ilişkileri

-

The objective of this study is to receive the opinions of university students on the areas they experience problems in their relationship, areas they expect to encounter problems during marriage and the issues they request training before marriage. For the purposes of the study, 366 students (210 female, 156 male) from different universities located in Ankara were included in the scope. The personal information form and semi-structured interview form developed by the researcher were used as the data collection instruments of the study. The data were analyzed by use of content analysis method. It was seen as a result of the analyzes conducted that the most important areas of problems for the students were communication (126; 34.05%), conflict solving (92; 24.86%), acceptance of differences (74; 20.00%), romanticism-sexuality (44; 11.90%) and social support (34; 9.19%), while the areas they anticipated to experience problems were romanticism-sexuality (129; 32.82%), acceptance of differences (105; 26.72%), communication (84; 21.37%), conflict solving (48; 12.22%) and social support (27; 6.87%). The subjects the students wanted to be educated on were understood to be communication (134; 38.51%), conflict solving (92; 26.44%), acceptance of differences (62; 17.82%), romanticism-sexuality (36; 10.34%) and social support (24; 6.89%).

Keywords:

Premarital education, marriage preparation program, dyadic relationship,

PDF

___

Abalı, S. (2006). Boşanmak için başvuran kadınların evlilikteki cinsel yaşamlarını boşanma nedeni olarak görme durumları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Adler-Baeder, F., Kerpelman, J., Schramm, D. G., Higginbotham, B. ve Paulk, A. (2007). The Impact of Relationship Education on Adolescents of Diverse Backgrounds. Family Relations, 56(3): 291-303.
ASAGEM (Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü), (2009). Boşanma nedenleri araştırması. Ankara: Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
ADAG (Akademik Dayanışma Araştırma ve Geliştirme Vakfı), (2008). Boşanma sebepleri araştırması. Ankara: Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü.
Arıkan, Ç. (1996). Halkın Boşanmaya İlişkin Tutumları Araştırması. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu.
Banks, S.G. (2012). Using Choice Theory and Reality Therapy in Premarital Counseling. İçinde P. A. Robey, R. E. Wubbolding ve J. Carlson. (Eds.). Contemporary Issues in Couples Counseling. pp.211-225. New York: Routledge.
Bray, J. H. (1995). Intergenerational research in family therapy. American Association for Marriage and Family Therapy, New York: NY.
Carroll, J. S. ve Doherty, W. J. (2003). Evaluating effectiveness of premarital prevention programs: A meta-analytic review of outcome research. Family Relations, 52(2), 105-118.
Cindoğlu, D. (1997). Virginity Tests and Artificial Virginity in Modern Turkish Medicine. Women’s Studies International Forum, 20(2), 253-261.
Cohen, L., Manion, L. ve Morrison, K. (2007). Research methods in education (6th ed.). New York, NY: Routledge.
Christensen, A. ve Heavey, C.L. (1999). Intervention for Couples. Annual Reviews Psychology, 50, 165-190.
Duran, Ş. (2010). Evlilik öncesi ilişki geliştirme programının romantik ilişkiler yaşayan üniversite öğrencilerinin iletişim becerileri, çatışma iletişim tarzları ve ilişki istikrarları üzerine etkisinin incelenmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
Erkan, S., Cihangir Çankaya, Z., Terzi, Ş. ve Özbay, Y. (2011). Üniversite Psikolojik Danışma ve Rehberlik Merkezlerinin İncelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(22), 174- 198.
Erkan, S., Özbay, Y., Cihangir Çankaya, Z. ve Terzi, Ş. (2012). Üniversite öğrencilerinin yaşadıkları problemler ve psikolojik yardım arama gönüllükleri. Eğitim ve Bilim, 37(164), 94-107.
Gardner, S.P., Giese, K. ve Parrott, S.M. (2004). Evaluation of the connections: Relationships and marriage curriculum. Family Relations, 53, 521–527.
Gizir, C. A. (2005). Orta Doğu Teknik Üniversitesi son sınıf öğrencilerinin problemleri üzerine bir çalışma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 196-213.
Gizir, C. A. (2010). Üniversite Psikolojik Danışma ve Rehberlik Merkezleri’nin rol ve işlevleri: Gelişmeler ve sınırlılıklar. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 11-25.
Gladding, S.T. (2012). Aile terapisi. tarihi, kuram ve uygulamaları. İ. Keklik ve İ. Yıldırım (Çev. Ed.). Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği Yayınları: Ankara.
Gurman, A.S. ve Fraenkel, P. (2002). The history of couple therapy: A millennial review. Family Process, 41(2), 199-260.
Hamamcı, Z., Buğa, A. ve Duran, Ş. (2011). Üniversite öğrencilerinin evlilik yaşantısı ile ilgili bilgi kaynaklarının ve evlilik öncesi eğitim ihtiyaçlarının incelenmesi. Aile ve Toplum, 7(26), 33-51.
Hızel Bülbül, S., Sanli, C., Fidan, S., Agar, A. ve Ceyhun, G. (2008). Health risk behaviours of the students in an Anatolian university. Pediatrics, 121(1), 8
Keitner, G.I., Heru A.M. ve Glick I.D. (2010). Clinical manual of couples and family therapy. Washington, DC: American Psychiatric Publishing, Inc.
Keklik, İ. (2011). Mate selection preferences of Turkish university students. Eğitim Araştırmaları-Eurasian Journal of Educational Research, 44, 129-148.
Kılıç, M. (1995). Üniversite öğrencilerinin ruh sağlığını bozan nedenler ve tedavide başvurdukları çözüm yolları. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2, 86-93.
Lebow, J. (2005). Marital distress. Family Therapy Magazine, May/June, 38–45.
Markman, H. J., Floyd, F. J., Stanley, S. M. ve Storaasli, R. D. (1988). Prevention of marital distress: A longitudinal ınvestigation. Journal of Counseling and Clinical Psychology, 56(2): 210-217.
Markman, H. J. & Hahlweg, K. (1993). The prediction and prevention of marital distress: An ınternational perspective. Clinical Psychology Review,13, 29-43. Markman, H.J., Renick, M.J., Floyd, F.J. Stanley, S. M. ve Clements, M. (1993). Preventing marital distress through communication and conflict management training: A 4-and 5-year follow-up. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 61(1), 70-77.
Markman, H. J., Stanley, S. M. ve Blumberg, S. L. (2001). Fighting for your marriage: Positive steps for preventing divorce and preserving a lasting love (Rev. ed.). San Francisco: Jossey-Bass.
Martin, P. D., Specter, G., Martin, M. ve Martin, D. (2003). Expressed attitudes of adolescents toward marriage and family life. Adolescence, 38(150), 35936
Miles, M. B. ve Huberman, A. Michael. (1994). Qualitative data analysis: An expanded source book. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Noller, P. ve Feeney, J. A. (2002). Communication, relationship concerns, and satisfaction in early marriage. A. Vangelisti, H. Reis and M. Fitzpatrick (Ed.), Stability and change in relationships in (pp. 129-155) UK: Cambridge University Press.
Özabacı, N. (2009). Evlilik öncesi ilişkiler. İçinde H. Yavuzer (Ed.). Evlilik Okulu. ss: 48-61. İstanbul: Remzi.
Özkan, Z. (1989). Türkiye’de boşanmaların sebep ve sonuçları. (Yayımlanmamış doktora tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ridley. C. A. ve Sladeczek, I. E. (1992). Premarital relationship enhancement: Its effects on needs to relate to others. Family Relations, 41, 148-153.
Silliman, B. ve Schumm, W. R. (2004). Adolescent perceptions of marriage and premarital couples education. Family Relations, 53, 513-520.
Stanley, S.M., Amato, P.R., Johnson, C.A. ve Markman, H.J. (2006). Premarital education, marital quality and marital stability: findings from a large, random household survey. Journal of Family Psychology, 20(1), 117-126.
Stahmann, R. F. & Hiebert, W. J. (1997). Premarital counseling: The professional’s handbook. New York: Lexington Books.
Stover, C. L. (2008). Adolescents attitudes towards counseling by demographic group: Before and after a youth relatıonship education curriculum. (Unpublished master thesis). Auburn University, Alabama.
Sürerbiçer, F. S. (2008) Boşanmış bireylerin deneyimlerine göre evlilik eğitimi gereksinimi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Şen, B. (2009). Evlenmek üzere başvuruda bulunan bir grup nişanlı çiftin evlilik ve “evlilik öncesi çift eğitimi”ne ilişkin bilgi, görüş ve değerlendirmeleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Topkaya, N. ve Meydan, B. (2013). Üniversite öğrencilerinin problem yaşadıkları alanlar, yardım kaynakları ve psikolojik yardım alma niyetleri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 25-37.
Türkaslan, N. ve Yurtkuran-Demirkan, S. (2007). Üniversite son sınıf öğrencilerinin evliliğin kuruluşuna ilişkin görüş ve düşünceleri. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları.
Waite, L. J. ve Gallagher, M. (2000). The case for marriage: Why married people are happier, healthier and better off financially. New York: Doubleday.
Yalçın, İ. (2010). İlişki geliştirme programının üniversite öğrencilerinin ilişki doyum düzeylerine etkisi. (Doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Yazıcı, E. (2003). Türk üniversite gençliği araştırması. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (6. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, N. (2004). Türkiye’de boşanma ve sebepleri. Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 1(28), 59-81.
Yılmaz, T. ve Kalkan, M. (2010). Evlilik öncesi ilişki geliştirme programının çiftlerin ilişki doyumuna etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(3), 1893-1920.