Özlem TAGAY, Aygül NALBANT, Nilüfer VOLTAN-ACAR

Logoterapide Kullanılan Kavramların ve Tekniklerin Türk Kültürü'nde Uygulanabilirliği

Logoterapi, Hümanist ve Varoluşçu düşünce okulları arasında anlam üzerine odaklanan birterapi yaklaşımıdır. Logoterapiyi geliştiren Viktor E. Frankl , dünya çapında ünlüAvusturyalı bir psikiyatristtir. Frankl anlamın ve değerlerin insan yaşamı üzerindeki öneminivurgulamıştır. Psikolojik danışma kuramları pek çok Avrupalı ve Amerikalı psikoloğunkatkılarına dayalı olarak geliştirilmiştir. Araştırmacılar kültürün bireyler üzerindeki etkisi ileuzun süredir ilgilenmektedir ancak konu ile ilgili tutarlı çalışmalara son zamanlardarastlanmaktadır. Bu makalede, logoterapide kullanılan kavramlar ve teknikler Türk kültürüaçısından incelenmiştir. Yapılan çalışmanın sonucunda, Logoterapide kullanılan anlam istemi,varoluşsal engellenme, kolektif nevrozlar, varoluşsal boşluk, yaşamın anlamı, sevginin anlamı,acının anlamı ve süper anlam gibi bazı kavramların ve paradoksal niyet ve düşünce odağınındeğiştirilmesi gibi tekniklerin Türk kültüründe kullanılması açısından uygun olduğusöylenebilir

Practicality of Logotherapy Concepts and Techniques in Turkish Culture

Logotherapy is a meaning-oriented approach to therapy, among humanistic and existentialistschools of thought. Victor E. Frankl, , the founder of logotherapy, was adistinguished Austrian psychiatrist with a world-wide reputation. Frankl emphasized theimportance of meaning and value in human life. Psychological Counseling Approaches hasdeveloped by the contribution of many European and American psychologists. Researchershave been interested in the impact of culture on individuals for a very long time but moreconsistent study of culture on individuals has only occurred recently. In this article the conceptssuch as will to meaning, existential frustration, collective neurosis, existential vacuum, meaningof life, meaning of love, meaning of suffering and super meaning; techniques such asparadoxical intention and de-reflection have been investigated according to the Turkish Culture.It has seen that some concepts and techniques of logotherapy said to be suitable for using inTurkish Culture

PDF

___

Aycan, Z. ve Kanungo, R.N. (2000) "Toplumsal kültürün kuramsal kültür ve insan kaynakları uygulamaları üzerine etkileri". Türkiye'de Yönetimi Liderlik ve İnsan Kaynakları Uygulamaları. İçinde: Aycan, Z. (ed.) ss:25-53. Türk Psikologlar Derneği Yayınları, Ankara.
Aycan, Z., Kanungo, R.N., Mendonca, M.; Yu, K., Deller, J.; Stahl, G.; Khursid, A. (2000). Impact of culture on human resource management practices: A ten country comparison. Applied Psychology: An International Review, 49 (1),192-220.
Beeley, B.W. (1983). Migration the Turkish case. England: Open University Press.
Bektaş, Y. (2006). Kültüre duyarlı psikolojik danışma yeterlikleri ve psikolojik danışman eğitimindeki yeri. Ege Eğitim Dergisi. 7(1), 43-59.
Das, A.K. (1998). Frankl and the realm of meaning. Journal of Hümanistic Education and Development. 36 (4), 199-212.
Doğan, İ. (1993). Sosyoloji. Ankara: İmaj Yayıncılık.
Doğan, S. (2005, Eylül). 21. yüzyılda psikolojik danışma alanının değişen dünya görüşü. VIII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, Marmara Üniversitesi, İstanbul Ercins, G. (2009). Türkiye'de popüler kültür görünümleri ve gençliğe yansımaları. VI. Ulusal Sosyoloji Kongresi Bildiri El Kitabı, Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın 489-511.
Erdur-Baker, Ö. (2007). Psikolojik danışma ve kültürel faktörler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 27, 109-122
Ergun, D. (1991). Türk bireyi kuramına giriş: Türk kültürünün özellikleri. İstanbul:Gerçek Yayınevi.,
Erkal, M., Baloğlu, B.,ve Baloğlu, F. (1997)., Ansiklopedik sosyoloji sözlüğü. İstanbul: Der Yayınları.
Erşanlı, B. (2012). Bir alt kültür yansıması olarak arabesk video müzik klipleri dilinin incelenmesi. Journal of Life Sciences, 1(1),117-123.
Frankl, E. V. (1992). İnsanın anlam arayışı.(Çev. S. Budak). Ankara: Öteki Yayınevi..
Frankl, E.V. (1999). Duyulmayan anlam çığlığı psikoterapi ve hümanizm (Çev. S. Budak). Ankara: Öteki Yayınevi
Gültekin, F. ve Voltan-Acar, N. (2004). Transaksiyonel analizin Türk kültürüne
uyarlanabilirliği: Kültür açısından eleştirel bir bakış. Eğitim ve Bilim, 133, 28-39.
Greentein, M. (2000). Cancer and the experience of meaning: a group psychoterapy for people with cancer. American Journal of Psychotherapy, 54 (4),486-5001.
Herman, J. L., Buffardi, L., ve Tetrick, L. E. (2006). Cross-cultural self report: Why we should and when we shouldn't. Paper presented in Symposium, Self-report Measurement Issues in Micro-organizational Research, Academy of Management Annual Meeting, Atlanta, GA.
Hortaçsu, N. (1991). İnsan ilişkileri. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Jones, R.N. (1995). The theory and practice of counseling (2ndEd.). London: Cassell..
Kağıtçıbaşı, Ç. (1987). Individualism and collectivism. A universal dimension? In Ç. Kağıtçıbaşı (Eds.). Growth and progress in cross-cultural psychology (pp. 135-200). Lincoln: University of Nebraska Press.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1991). İnsan aile kültür (2. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi,
Kağıtçıbaşı, Ç. (2000). Kültürel psikoloji kültür bağlamında insan ve aile. İstanbul: Evrim Yayıncılık.
Kağnıcı, D.Y. (2013). Çok kültürlü psikolojik danışma eğitiminin rehberlik ve psikolojik
danışmanlık lisans programlarına yerleştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5 (40), 222-231.
Kuzgun, Y. (2000). Meslek danışmanlığı kuramlar ve uygulamalar. Ankara: Nobel Publisher. Macit, G. (2010). İletişim tarzları üzerinde kültürel değerlerin etkisi: Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi öğrencileri üzerinde bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
Mc. Whirter, J.J. (1983). Cultural factors in guidance and counseling in Turkey: The experience of a fullbright family. Personnal and Guidance Journal, 61, 504-508.
Mocan-Aydın, G. (2000). Western models of counseling and psychotherapy within Turkey: Crossing cultural boundaries. The Counseling Psychologist, 28, 281-298.
Nystul, S. (1999). Introduction to counseling an art and science perspective. New Mexico - State: The Merrill Counseling Series.
Özbek, M. (1991). Popüler kültür ve Orhan Gencebay arabeski. İletişim Yayınları, İstanbul.
Öztürk, O. (1997). Ruh sağlığı ve bozuklukları (, 7. Basım).Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
Pala, İ. (2000). Leyla ile mecnun ( 2. Baskı). İstanbul: Timaş Yayınları.
Patterson, C.H. (1973). The theories of counseling and psychotherapy. New York: Harper Row Publishers.,
Sezer, S. (2012). Yaşamın anlamı konusuna kuramsal ve psikometrik çalışmalar açısından bir bakış. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45 (1), 209-227.
Sezer, S. ve Saya, P. (2009) Gelişimsel açıdan ölüm kavramı. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 151-165.
Sharf, R. S. (2014). Varoluşçu terapi (Çev. Ö. Tagay). İçinde (Çev. Ed. Voltan-Acar) Psikoterapi ve psikolojik danışma kuramları: ss 143-183. Ankara: Nobel Yayınları. (Reprinted from Theories of psychoterapy and counseling, pp.160-206, by Sharf, R.S, Ed., 2012, Belmont: Brooks Cole Cengage Learning.
Sargut, A .S. (2001). Kültürler arası farklılaşma ve yönetim (2. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi.Washburn, E.R. (1998). The physician leader as logoterapist. Physician Exe,. 24(4),34-43.
Wong, P. (2002). Logotherapy. Canada: Home Pages
Tezcan, M. (1991). Toplumsal ve kültürel değişme. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları No.164.
Voltan-Acar, N. (2004/2011). Ne kadar farkındayım? Gestalt terapi. 5. Basım, Ankara: Nobel Yayıncılık.
Yalom, I. (2000). Varoluşçu psikoterapi (Çeviren: Babayiğit). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.