Unutuş, gerek şiirde gerekse düz yazıda pek çok sanatçı tarafından işlenmekte olan bir kavramdır. Bu kavramın işlendiği çarpıcı metinlerden biri olan Unutma Bahçesi, Latife Tekin’in 2004 yılında kaleme aldığı eseridir. Eser başından sonuna dek unutuşu sorgular. Ahmet Muhip Dıranas ise unutuşu, şiir bağlamında estetik bir şekilde ele alır ve ortaya “Olvido” çıkar. Unutmak ve hatırlamak arasında kalan birey, tezatlı ruh durumlarıyla karşı karşıya kalabilmektedir. Bu durum, kişiden kişiye değişmekte ve insanda olumlu ya da olumsuz bir benlik algısının şekillenmesine zemin hazırlamaktadır. Yazar ve şairin biyografilerinin de incelenmesiyle sanatçıların kişiliklerinin, eserlerinde ortaya koydukları bakış açılarını nasıl farklılaştırdığı ortaya çıkarılmış olur. İki esere dair pek çok müstakil çalışma olmakla beraber, bu iki eserin beraber ele alındığı bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu çalışmada unutma, evrensel bir kavram olarak ele alınmıştır. Sanatçıların unutmaya ilişkin bakış açılarında benzer ve farklı taraflar ortaya konmuş, unutmanın bir kurtarıcı olarak görüldüğü bu iki metin, metinlerarası ilişkiler bağlamında da incelenmiş ve sanatçıların biyografik yapılarına da temas edilmiştir. Sözü edilen çalışmada, şiir ve roman türlerinin estetik sınırları çerçevesinde, aynı konunun farklı edebî türlerde nasıl ele alındığı vurgulanmıştır.