HAREZM’DE GAZNELİ HÂKİMİYETİNİN TESİSİ VE ALTUNTAŞLAR DÖNEMİ (1017-1041)

Harezm bölgesi, tarihin en eski çağlarından itibaren yerleşim merkezi olmuş ve kendine has sosyal ve kültürel kimliğini muhafaza etmiştir. Harezm, coğrafi şartlarında vermiş olduğu avantaj neticesiyle bu yapısını korurken, dönemin yükselen devletlerinin de siyasi manevra alanlarına dâhil olmuştur. Nitekim 1017 yılında bölgenin Gazneli hâkimiyet alanına girişi, Sultan Mahmud’un İslam âlemi üzerindeki üstünlüğü için büyük öneme sahiptir. Harezm’e hâkim olan Sultan Mahmud, hem Karahanlı devletinin etki alanını daraltmakta hem de kendisinin Horasan hâkimiyetini pekiştirmekteydi. Gazneli Mahmud, Harezmşah unvanını Gulamlıktan yetişen ve en iyi komutanlarından biri olan Hacib Altuntaş’a verdi. Böylece, bu makamın kendi konumundan aşağıda olduğunu göstermekle birlikte, aynı zamanda bölgenin Maveraünnehr ve Horasan siyasetinde ki tampon görevini önemsediğini ortaya koymaktaydı. Altuntaş kısa sürede kendi hâkimiyetini tesis etti ve askeri açıdan yeni kuvvetler oluşturmaya başladı. Tüm muhalif kuvvetleri ve Me’muni bakiyelerini bertaraf eden Altuntaş, tecrübe ve gayretiyle bölgenin idaresini tam anlamıyla ele geçirdi. Altuntaş, ölümüne kadar Gazneli devletine hiçbir şekilde itaatsizlik etmemesine rağmen, onun Harezm’de tesis ettiği yarı bağımsız idare, her zaman Gazneli sarayında kuşku ile karşılandı.Gazneli Mahmud’dan sonra tahta çıkan oğlu Mesud, babasından devraldığı büyük devleti, yönetmekte zorlanmaya başladı. Tabiatıyla Gazneli tahtına uzak olan Harezm’de bu durumdan etkilenmekteydi. Ayrıca bölgede ortaya çıkan Ali Tegin tehlikesi, Harezmşah Altuntaş’ın önemini daha da çok artırmaktaydı. Debusiye savaşında Altuntaşın ölümü ve oğlu Harun’un ‚Harezmşah vekili‛ olarak Harezm’e görevlendirilmesi, öteden beri Altuntaş ailesinde var olan bağımsızlık fikrini ateşledi. Harun’dan sonra kardeşi İsmail, bölgeyi 1041 yılına kadar idare etti. Harezm, bu tarihten sonra Şah Melik-Gazneli iş birliği neticesiyle Şah Melik’in idaresinde tekrar Gazneli hakimiyetine girdi. Ancak Bölgede Gazneli Mahmud’dan sonra başlayan ve Altuntaş’ların idaresinin kırılmasıyla iyice gün yüzüne çıkan otorite boşluğu, yeni hâkimiyet unsurlarına kapı araladı. Böylece, Horasan, Maveraünnehr ve Harezm’de oluşan siyasi boşluk ve yönetim zaafı, yeni ortaya çıkan Selçuklu idarecilerine alan yaratmış oldu.

-

Region of Khwarazm which had been center of setlement from beginning the oldest periods of history and it protected its own social and cultural identity. While Khwarazm was protecting this structure with result of giving geopraphical conditions of being advantage, developing states at this period which added to it their fields in political maneouvre. Hence, in 1071 the entry of region to area of Ghaznavid’s authority was very important supremacy of Sultan’s Mahmut on the world Islam. Sultan Mahmut commanded Khwarazm who was not only the effect of field strait-enned the state of Karakhonid but also it consolidated his authority of Khorasan. Ghaznavid Mahmut given to degree of Khwarazmshah to Hadjib Altuntash who was raising from Ghulam which means in English man who slave soldier at the states of Islam and responsibility for protecting Sultan’s sons, and was one of the best commandant.So, not only he showed this authority was the lower than his status but also he produced to care buffer assignment this region at political Maverounehr and Khorasan. Altuntash established his authority shortly and started to occur new forces about military.Altuntash had been aliminated the whole opponent forces and the rest of states of Me’muni who captured completely administration of region with his experience and efforts.In spite of the fact that Altuntash had not disobeyed in no way to state of Ghaznavid until his death, his semi independent administrative which instutited at Khwarazm was suspected in palace.

___

  • ALTMAN, V., ‚Ancient Khorezmian Civilization in the Light of the Latest Archaeological Discoveries‛ (1937-1945), Journal of the American Oriental Society, c: 67, sayı:2, 1947.
  • BARTHOLD, V.V., Moğol İstilasına Kadar Türkistan, Haz. Hakkı Dursun Yıldız, TTK, Ankara 1990.
  • BARTHOLD, V.V., Orta-Asya Türk Tarihi Hakkında Dersler, haz. Kâzım Yaşar Kopraman-İsmail Aka, TTK, Ankara 2006.
  • BARTHOLD, W., ‚Altüntâsh Al-Hâjib, Abû Saʼid‛, EI², c.I, Leiden E.J. Brill 1986. BARTHOLD, W., ‚Harizmşah‛, İ.A, c.5/1 MEB 1997.
  • BAYDEMİR, Hüseyin, Özbek Efsaneleri, Fenomen Yayıncılık, Erzurum 2011.
  • BEYHAKÎ, Hace Ebu el-Fazl Muhammed bin Hüseyin, Tarih-i Beyhak, tashih. Ali Ekber Feyyaz, Tahran 1384.
  • BOSWORTH, C.E., ‚Khwârazm‛, EI², c. IV, Leiden E.J. Brill 1991.
  • BOSWORTH, C.E., ‚The Ghaznavids‛, History of Civilizations of Central Asia, IV,(The Age of Achievement: AD 750 to the End of the Fifteenth Century), Edt. M.S. Asimov ve C.E. Bosworth, Unesco 1998.
  • BOSWORTH, C.E., The Ghaznavids, Their Empire in Afghanistan and Eastern Caliphate (994-1040), New Delhi 1992.
  • CURFÂDEKANÎ, Ebu’ş-Şeref Nâsıh, Tercüme-i Târîh-i Yemînî, Neşr: Cafer Şiar, İntişârât-ı İlmî ve Ferhengi, Tahran 1374.
  • ÇIVGIN, İzzet, Ortaçağ Tarihi, Ankara 2008.
  • DAMES, M. Longworth, ‚Gazne‛, İA, c. IV. MEB 1997.
  • DEHHODA, Ali Ekber, Logatname-i Dehhoda, c. 39, Tahran 1332.
  • Devletşah, Şair Tezkireleri (Tezkiretü’ş-Şuarâ), çev. Necati Lugal, İstanbul 2011. El-Birûnî, Ebû Reyhan , Maziden Kalanlar (El-Âsâr el-Bâkiye), çev. D. Ahsen Batur, İstanbul 2011.
  • El-Birûnî, Ebû Reyhan, The Chnorology of Ancient Nations, çev, C. Edward Sachau, London 1879.
  • El-Cüzcani, Minhac el-din Osman, Tabakat-ı Nasıri, tashih: Abd el-Hay Habibi, Encümen-i Tarih-i Afganistan, Kandehar 1342.
  • El-İstahri, Ebi İshak İbrahim bin Muhammed el-Fars, el-Mesalik ve’l Memalik, neşr: Muhammed Cabir, Kahire 1381 (1961), el-Unsurî, Abu’l-Kasım Hasan bin Ahmed, Divan, Merkez Furuş-i Kitabhane-i İbn Sina, Tahran 1341.
  • Er-Ravendî, Muhammed b. Ali b. Süleyman , Râhat-üs-Sudur ve Âyet-üs-Sürûr , trc. Ahmed Ateş, c.I, Ankara 1999.
  • FİELD, Henry -Kathleen Price, ‚ Early History of Agriculture in Middle Asia‛, Southwestern Journal of Anthropology, c. 6, sayı: 1, New Nexico 1950.