İzmirli’nin bu çalışması; Siyer ve Meğâzî, Fütûh, Tabakât, Terâcim, Genel Tarih, Şehir Tarihleri, Halifeler ve Hükümdarlar Tarihi, İlkler (Evâil) Tarihi, Eyyâm-ı Arab, Menâkıb, Farsça ve Türkçe Yazılan Tarihler ve Osmanlı Tarihi gibi alanlarda; müellifin yaşadığı konjönktürde -kronik ve kaynak tanıtımı hususunda- yeterli sayılabilecek niteliktedir. Eserin tarihe giriş niyetinde bir yapısının olması nedeniyle özellikle işin başlangıcında olan talebelere -hâlâ- faydalı olacağı düşünülmektedir. Eser en başta, son dönem Osmanlı ulemasının özellikle İslâm tarihi birikimi ve kaynak bilgisini İzmirli’nin şahsında yansıtması açısından değerlidir.

The mere transmission of primary source historical narratives hardly provides for deeper understanding of a particular historical period, and can even serve to prevent the production of historical thought. In this respect, it is methodology, philosophy and theory that facilitate a theoretical and practical way forward for the interpretation of history. İsmail Hakkı Izmirli’s work, in addition to offering a view into his understanding of history and philosophy, also informs us as a general resouce and piece of literature within its historical context. In this paper, Izmirli’s study, in which we gain a view into his thought and understanding of the discipline of history, has been evaluated in terms of its content, scope, historical thought and classification.