Dil; insanlar arasında kendilerini anlatmak ve birbirleriyle anlaşmak için meydana gelen kurallı semboller zinciridir. Bu zincirin halkaları oluşmadan önce de insanlar farklı yöntemlerle aynı sorunu çözmeye çalışmış, gerek kızılderililerde olduğu gibi duman ile, gerekse dilin icadından önce çeşitli yerlere çizilen resimlerle ifade edilmiş olan söylem şekilleri, yazının icadı ve sonrasında farklı bir boyuta taşınmıştır. İlerleyen zamanlarda edebiyat denilen yazım dalı oluşmuş, bunun en son aşaması da Postmodern Edebiyat olarak karşımıza çıkmıştır. Gerek yeni edebiyat, gerekse Postmodern Edebiyat diye kategorize edebileceğimiz yazım dönemlerinde yazarlar, söylemek istediklerini çeşitli yöntemlerle sanata dönüştürmüşlerdir. İşte bu yazım türlerinden biri de romandır. Belirli bir kurgu üzerine inşa edilen romanlarda eser sahibi söylemek istediklerini, kurguladığı anlatıların içine sıkıştırarak, savunduğu ya da yerdiği düşüncelerin propagandasını yapma gayretine girmiştir. Bu kurgu ve anlatılarında kullandığı eser kahramanlarının/karakterlerinin isimlerini de propagandasını yapmaya çalıştığı düşüncelerin olumlu/olumsuz sembolü haline getirerek, amacına daha kuvvetli ulaşmak için çaba sarf etmiştir. Bu çalışmada Reşat Nuri Güntekin’in Yeşil Gece ve Gökyüzü romanları incelemeye alınmış, romanlarda kullanılan kahramanların/karakterlerin isimleri ve romanlarda verilmek istenen fikirler arasındaki bağ ve amaçları ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır.