Eğitim ve Eğitim Yönetiminde Paradigmalar
Paradigma kavramı, bilimdeki değişim, dönüşüm ve yeni oluşumları daha iyi anlayabilmek için kullanılmaktadır. Paradigma, belli bir zaman dilimi içinde bir grubun ya da topluluğun düşünme biçimi ve davranışlarını belirleyen bir dünya görüşü, bilgi dayanağı, bir izlenceler bütünü, bir perspektif, bir model olarak tanımlanabilir. Bu çalışmada da eğitim yönetimindeki değişim, dönüşüm ve yeni oluşumlar paradigma kavramı temel alınarak tartışılmaya çalışılmıştır. Bu makalede eğitim yönetimi paradigmaları, bilimsel devrimler doğrultusunda, pozitivist ve yorumcu olmak üzere birbirine karşı iki oluşumda incelenmektedir. Bu çalışmanın genel amacı, dünyada eğitim ve eğitim yönetimindeki paradigmaların kuramsal perspektiften incelenmesidir. Eğitim sistemi, hem yönetimsel anlamda hem de eğitimin içeriği ve bilginin sunumu olarak değişim göstermiştir. Eğitim yöneticisi kontrol ve gücün tek hakimi olmaktan çıkmıştır. Artık kontrol ve güç eğitimle ilgili tüm bireylerin ortak kullanımına sunulmuştur.
Anahtar Kelimeler:
Eğitim yönetimi, paradigma, positivist paradigm, yorumcu paradigma
Paradigms in Education and Educational Administration
The paradigm concept is used for better understanding the alterations, transformations and new formations in science. In this study the paradigm is based on definition where the paradigm was a model, a perspective, a whole of schedule, a basis of knowledge and world-view that assign a behavior and thought manner of the community or a group in a particular time slice. Also in this study on the basis of the paradigm concept it was tried to discuss these alterations, transformations and new formations. In the report paradigm will be researched in supervision of scientific revolutions as two opposite formations, interpretative and positivist. The general aim of this study is to investigate from the theoretical perspective of the paradigms in the education and educational administration of the world. Educational system has demonstrated change as both administrative meaning and the content of education and the presentation of knowledge. The educational administrator has no more been the only dominant of control and power. From now on, control and power have been ready for all the individuals concerning education to use together.
___
- Eğitim Sen Yayınları. Arslan, A. (2002). Felsefeye giriş (6.baskı). Ankara: Vadi Yayınları. Balcı, A. (2001). Etkili okul ve okul geliştirme (2. baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık. Balcı, A. (2003). Eğitim örgütlerine yeni bakış açıları: kuram-araştırma ilişkisi II. Kuram ve Uygulamada Eğitim
- Yönetimi, 33, 26-61. Bates, R. J. (2001). Eleştirel teori açısından eğitim yönetimi. (Çev: S.Turan, M. Şişman). Kuram ve Uygulamada
- Eğitim Yönetimi, 28, 573-592. (Orijinal eserin yayım tarihi 1982). Botello, M., Glasman, N. S. (1999). Dimensions of teacher in-service training for school improvement. The
- Metal Sanayicileri Sendikası. Covey, S. (1998). Etkili İnsanların 7 alışkanlığı. (Çev. G. Suveren, O. Deniztekin). İstanbul: Varlık Yayınları
- (Orijinal eserin yayın tarihi 1989). Covey, S. (1997). Putting principles fırst. Rethinking the future. London: Nicholas Brealey Publishing. Dalin, P. (1998). School development, theories and strategies, London: Cassell, Imtec. Dimmock, C. (1999), Principals and school restructuring: conceptualising challenges as dilemmas. Journal of
- Educational Administration, 37 (5), 441-449. Erdoğan, İ. (2000). Okul yönetimi ve öğretim liderliği (2. basım). İstanbul: Sistem Yayıncılık. Freire, P. (2003). Ezilenlerin pedagojisi. (Çev. D. Hattatoğlu-E. Özbek). (4. baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Gadamer, H. G. (1990). Tarih Bilinci Sorunu. Toplum Bilimlerinde Yorumcu Yaklaşım. Ed. P. Rabinow, W.
- Sullivan. (Çev. T. Parla). İstanbul: Hürriyet Ofset A.Ş. Habermas, J. (2004). İdeoloji olarak teknik ve bilim. (Çev. M. Tüzel). (5. baskı). İstanbul: YKY. Hard, A. W. (1999). Educational leadership a field of inquirry and practice.
- Management&Administration. London: SAGE publications, vol:27(3) 223- 334. Educational Khetarpal, I., Srivastava R. C. (2000). Management styles grounded in interpersonal roles: focus on heads of school
- in India. The International Journal of Educational Management, 14 (2), 74. Koyre, A. (1994). Yeniçağ biliminin doğuşu (bilimsel düşüncenin tarihi üzerine incelemeler) (2. baskı). (Çev. K.
- Dinçer). Ankara: Gündoğan Yayınları. Kuçuradi, İ. (2003). Geleceğin eğitimi için gerekli yedi bilgi. Edgar Morin. (Çev. H. Dilli). İstanbul: Bilgi
- Üniversitesi Yayını. Kuhn, T. S. (1982). Bilimsel devrimlerin yapısı. (Çev. N. Kuyaş). (1. basım). İstanbul: Alan Yayıncılık. Meyer, H. D. (2002). From “loose coupling” to “tight management”? making sense of the changing landscape in
- management and organization theory. Journal of Educational Administration, 40 (6), 515-521. McCrea, N., Ehrich, L. (1999). Changing Leaders’ Educational Hearts. Educational management &
- Management. London: Paul Chapman Publications Company. Özdemir, S. (2000). Eğitimde örgütsel yenileşme (5. basım). Ankara: PegemA Yayıncılık. Özden, Y. (2000). Eğitimde dönüşüm eğitimde yeni değerler (3. basım). Ankara: PegemA Yayıncılık. Park, S. H. (1999). The development of Richard Bates's critical theory in educational administratio. Journal of
- Educational Administration. 37(4), 367. Pehlivan, İ. (2002). Alternatif okullar. Ankara: PegemA yayıncılık. Rabinow, P., Sullivan, W. (1990). Yorumcu eğilim : Bir yaklaşımın doğuşu. Toplum bilimlerinde yorumcu
- yaklaşım. Ed. P. Rabinow, W. Sullivan. (Çev. T. Parla). İstanbul: Hürriyet Ofset A.Ş. Reilly, D. H. (1999) Non-linear systems and educational development in Europe. Journal of Educational
- Administration, 37 (5), 424. Russell, B. (2003). Sorgulayan denemeler. (Çev. N.Arık). (17. basım). Ankara: Tübitak Yayınları. Spring , J. (1997). Özgür eğitim. (Çev. A.Ekmekç)i. (2. baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Stack, J. P. (1998). Kendinizi ve işi paylaşmak. İnsan yönetimi. Ed. Robert H. Rosen. (Çev: G. Bulut). İstanbul:
- MESS Yayınları. Sullivan, T. J. (1999). Leading people in a chaotic world. Journal of Educational Administration, 37 (5), 408. Şişman, M. (1998). Eğitim yönetiminde kuram ve araştırmada alternatif paradigma ve yaklaşımlar. Kuram ve
- Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16, 395-422. Şimşek, H. (1997). 21. Yüzyılın eşiğinde paradigmalar savaşı: Kaostaki Türkiye. İstanbul: Sistem Yayıncılık. Tan, M. (1993). Eğitim sosyolojisinde değişik yaklaşımlar: yorumcu paradigma. Eğitim Bilimleri Fakültesi
- Dergisi, 26 (1), 67-89. Tekeli, İ. (2003). Eğitim üzerine düşünmek. Türkiye’de eğitim reformu tartışması için bir düşünce çerçevesi.
- Ankara: Türküye Bilimler Akademisi Yayını. Turan, S. (2004). Modernite ve postmodernite arasında bir insan bilimi olarak eğitim yönetimi. Akdeniz
- Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1), 1-8. Westfal, R. (2000). Modern bilimin oluşumu. (Çev. İ. H. Duru). (13. baskı). TÜBİTAK Yayınları.
- Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
- Başlangıç: 2014
- Yayıncı: Kafkas Üniversitesi
Sayıdaki Diğer Makaleler
Şefika İzgi TOPALAK, Tarkan YAZICI
Özel Eğitim Dersinin Kaynaştırmaya Yönelik Tutumlar ve Kazanımlar Bakımından Değerlendirilmesi
Eğitim ve Eğitim Yönetiminde Paradigmalar
Sibel Sadi YILMAZ, Oğuz OTHAN, Erdinç CANTİMUR
e-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi 2014; 1 (3): 1-56. Tam Sayı.
İlköğretim 6. Ve 7. Sınıf sosyal bilgiler programlarında türk halk kültürü oğelerinin yeri ve önemi