___

• Eğitim Sen Yayınları. Arslan, A. (2002). Felsefeye giriş (6.baskı). Ankara: Vadi Yayınları. Balcı, A. (2001). Etkili okul ve okul geliştirme (2. baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık. Balcı, A. (2003). Eğitim örgütlerine yeni bakış açıları: kuram-araştırma ilişkisi II. Kuram ve Uygulamada Eğitim
• Yönetimi, 33, 26-61. Bates, R. J. (2001). Eleştirel teori açısından eğitim yönetimi. (Çev: S.Turan, M. Şişman). Kuram ve Uygulamada
• Eğitim Yönetimi, 28, 573-592. (Orijinal eserin yayım tarihi 1982). Botello, M., Glasman, N. S. (1999). Dimensions of teacher in-service training for school improvement. The
• Metal Sanayicileri Sendikası. Covey, S. (1998). Etkili İnsanların 7 alışkanlığı. (Çev. G. Suveren, O. Deniztekin). İstanbul: Varlık Yayınları
• (Orijinal eserin yayın tarihi 1989). Covey, S. (1997). Putting principles fırst. Rethinking the future. London: Nicholas Brealey Publishing. Dalin, P. (1998). School development, theories and strategies, London: Cassell, Imtec. Dimmock, C. (1999), Principals and school restructuring: conceptualising challenges as dilemmas. Journal of
• Educational Administration, 37 (5), 441-449. Erdoğan, İ. (2000). Okul yönetimi ve öğretim liderliği (2. basım). İstanbul: Sistem Yayıncılık. Freire, P. (2003). Ezilenlerin pedagojisi. (Çev. D. Hattatoğlu-E. Özbek). (4. baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Gadamer, H. G. (1990). Tarih Bilinci Sorunu. Toplum Bilimlerinde Yorumcu Yaklaşım. Ed. P. Rabinow, W.
• Sullivan. (Çev. T. Parla). İstanbul: Hürriyet Ofset A.Ş. Habermas, J. (2004). İdeoloji olarak teknik ve bilim. (Çev. M. Tüzel). (5. baskı). İstanbul: YKY. Hard, A. W. (1999). Educational leadership a field of inquirry and practice.
• Management&Administration. London: SAGE publications, vol:27(3) 223- 334. Educational Khetarpal, I., Srivastava R. C. (2000). Management styles grounded in interpersonal roles: focus on heads of school
• in India. The International Journal of Educational Management, 14 (2), 74. Koyre, A. (1994). Yeniçağ biliminin doğuşu (bilimsel düşüncenin tarihi üzerine incelemeler) (2. baskı). (Çev. K.
• Dinçer). Ankara: Gündoğan Yayınları. Kuçuradi, İ. (2003). Geleceğin eğitimi için gerekli yedi bilgi. Edgar Morin. (Çev. H. Dilli). İstanbul: Bilgi
• Üniversitesi Yayını. Kuhn, T. S. (1982). Bilimsel devrimlerin yapısı. (Çev. N. Kuyaş). (1. basım). İstanbul: Alan Yayıncılık. Meyer, H. D. (2002). From “loose coupling” to “tight management”? making sense of the changing landscape in
• management and organization theory. Journal of Educational Administration, 40 (6), 515-521. McCrea, N., Ehrich, L. (1999). Changing Leaders’ Educational Hearts. Educational management &
• Management. London: Paul Chapman Publications Company. Özdemir, S. (2000). Eğitimde örgütsel yenileşme (5. basım). Ankara: PegemA Yayıncılık. Özden, Y. (2000). Eğitimde dönüşüm eğitimde yeni değerler (3. basım). Ankara: PegemA Yayıncılık. Park, S. H. (1999). The development of Richard Bates's critical theory in educational administratio. Journal of
• Educational Administration. 37(4), 367. Pehlivan, İ. (2002). Alternatif okullar. Ankara: PegemA yayıncılık. Rabinow, P., Sullivan, W. (1990). Yorumcu eğilim : Bir yaklaşımın doğuşu. Toplum bilimlerinde yorumcu
• yaklaşım. Ed. P. Rabinow, W. Sullivan. (Çev. T. Parla). İstanbul: Hürriyet Ofset A.Ş. Reilly, D. H. (1999) Non-linear systems and educational development in Europe. Journal of Educational
• Administration, 37 (5), 424. Russell, B. (2003). Sorgulayan denemeler. (Çev. N.Arık). (17. basım). Ankara: Tübitak Yayınları. Spring , J. (1997). Özgür eğitim. (Çev. A.Ekmekç)i. (2. baskı). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Stack, J. P. (1998). Kendinizi ve işi paylaşmak. İnsan yönetimi. Ed. Robert H. Rosen. (Çev: G. Bulut). İstanbul:
• MESS Yayınları. Sullivan, T. J. (1999). Leading people in a chaotic world. Journal of Educational Administration, 37 (5), 408. Şişman, M. (1998). Eğitim yönetiminde kuram ve araştırmada alternatif paradigma ve yaklaşımlar. Kuram ve
• Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16, 395-422. Şimşek, H. (1997). 21. Yüzyılın eşiğinde paradigmalar savaşı: Kaostaki Türkiye. İstanbul: Sistem Yayıncılık. Tan, M. (1993). Eğitim sosyolojisinde değişik yaklaşımlar: yorumcu paradigma. Eğitim Bilimleri Fakültesi
• Dergisi, 26 (1), 67-89. Tekeli, İ. (2003). Eğitim üzerine düşünmek. Türkiye’de eğitim reformu tartışması için bir düşünce çerçevesi.
• Ankara: Türküye Bilimler Akademisi Yayını. Turan, S. (2004). Modernite ve postmodernite arasında bir insan bilimi olarak eğitim yönetimi. Akdeniz
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1), 1-8. Westfal, R. (2000). Modern bilimin oluşumu. (Çev. İ. H. Duru). (13. baskı). TÜBİTAK Yayınları.
• Bennet, J., and Lubben F. (2006). Context – based chemistry: the salters approach. İnternational Journal of Science
• Education, 28(9), 999-1015. Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö.A., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (7.
• Baskı). Ankara: Pegem Akademi Çam, F. (2008). Biyoloji derslerinde yaşam temelli öğrenme yaklaşımının etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk
• Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Çekiç-Toroslu, S. (2011). Yaşam temelli öğrenme yaklaşımı ile desteklenen 7e öğrenme modelinin öğrencilerin
• konusundaki başarı, kavram yanılgısı ve bilimsel süreç becerilerine etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi,
• Eğitim Bilimleri Enstitüsü. DeBoer, G. (2000). Scientific literacy: Another look at its historical and contemporary meanings and its relationship to
• science education reform. Journal of Research in Science Teaching, 37(6), 582–601. Demircioğlu, H. (2008). Sınıf öğretmeni adaylarına yönelik maddenin halleri konusuyla ilgili bağlam temelli materyal
• geliştirilmesi ve etkililiğinin araştırılması, Doktora Tezi, KTÜ, Fen bilimleriEnstitüsü. Gilbert, J. K. (2006). On the nature of “context” in chemical education. International Journal of Science Education,
• 28(9), 957-976. İlhan, N., (2010). Kimyasal denge konusunun öğrenilmesinde yaşam temelli (context based) öğretim yaklaşımının etkisi.
• Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum. King, D. (2012).New perspectives on context-based chemistry education: using a dialectical sociocultural approach to
• view teaching and learning. Studies in Science Education48 (1), 51-87. Kutu,H. (2011).Yaşam temelli arcs öğretim modeliyle 9. sınıf kimya dersi “hayatımızda kimya” ünitesinin öğretimi.
• Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Parlak-Yılmaz, N. (2003). Mesleki eğitimde teorik bilginin kazandırılmasına yönelik bağlamsal bir içerik oluşturma
• denemesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 36 (1-2), 121-128 Pilot, A. and Bulte, A.M.W. (2006). The use of “contexts” as a challenge fort he chemistry curriculum: Its successes and
• the need for further development and understanding. International Journal of Science Education, 28 (9), 1087– 1112. Ramsden,J, M.(1997). How does a context-based approach influence understanding of key chemical ideas at 16?
• International Journal of Science Education19(6) 697-710. Sadi-Yılmaz, S.(2013). Kimyasal değişimler ünitesinin işlenmesinde yaşam temelli öğrenme yaklaşımının
• etkileri.Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Schwartz, A. T.(2006). Context-based chemistry education contextualised chemistry education: The American
• experience. International Journal of Science Education, 28 (9), 977–998. Stolk,M., Jong, O.D., Bulte,A., Pilot, A. (b.t). Exploring a framework to empower Dutch teachers for designing context
• based chemistry teaching. http://igitur-archive.library.uu.nl/chem/2008-0227-200640/UUindex.html adresinden
• 21 Mayıs 2013’de alınmıştır. Stolk,M., Jong, O.D., Bulte,A., Pilot, A.(2011). Exploring a framework for professional development in curriculum
• innovation: empowering teachers for designing context-based chemistry education, Res Sci Educ, 41, 369–388. Swan, J. A. and Spiro, T.G. (1995). Context in chemistry: integrating environmental chemistry with the chemistry
• curriculum. Journal of Chemical Education 72(11) 967-970 Tekbıyık, A., Akdeniz, A.R. (2010). Bağlam temelli ve geleneksel fizik problemlerinin karşılaştırılması üzerine bir
• inceleme.Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 4(1), 123-140. Ünal, H. (2008). İlköğretim fen ve teknoloji dersinin yaşam temelli yaklaşıma uygun olarak yürütülmesinin “madde-ısı”
• konusunun öğretilmesine etkilerinin araştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen
• Bilimleri Enstitüsü. Whitelegg, E., Parry, M. (1999). Real-life contexts for learning physics: meanings, issues and practice. Phys. Educ, 34 (2), 68–72 Yaman, M. (2009). Solunum ve enerji kazanımı konusunda öğrencilerin ilgisini çeken bağlam ve yöntemler. Hacettepe
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H.U. Journal of Education), 37,215-228. Güzel Sanatlar Lisesi Piyano Öğretmenlerinin Güzel Sanatlar Lisesi Piyano Ders Kitaplarına İlişkin Görüşleri
• Opinions of Fine Arts High School Piano Teachers’ About Piano Course Books at Highschool of Fine Arts Şefika İZGİ TOPALAK
• Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fatih Eğitim Fakültesi, GSEB, Müzik Eğitimi A.B.D., Trabzon
• e-posta:sefikat@gmail.com Tarkan YAZICI
• Dicle Üniversitesi, Devlet Konservatuvarı, Diyarbakır
• yazicitarkan@gmail.com
• Albuz, A. (2000). Kültürel oluşumda müzik sanatı ve eğitiminin rolü. Çağdaş Eğitim Dergisi, 267, 46-47.
• Bulut, D. (2006). Anadolu güzel sanatlar liseleri piyano dersi öğretim programında yer alan hedef davranışların kazanılma durumları. Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 26-28 Nisan 2006, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Denizli.
• Çimen, G. (2013). Piyano Öğretiminde Pedagojik Yaklaşımlar. (Editör S. Karakelle) Piyano Eğitiminde Deşifre, (ss: 105-123), Ankara: Pegem Akademi.
• Ercan, N. (2008). Piyano Eğitiminde İlke ve Yöntemler. (1. Baskı). Ankara: Ahmet Say.
• Gökbudak, Z. S. (2013). Piyano Öğretiminde Pedagojik Yaklaşımlar. (Editör S. Karakelle) Piyano Eğitiminde Öğretim Eserleri ve Basamakları, (ss: 1-42), Ankara: Pegem Akademi.
• Işık, R. ve Sakallı Uğurlu, N. (2009). Namusa ve namus adına kadına uygulanan şiddete ilişkin tutumlar ölçeklerinin öğrenci örneklemiyle geliştirilmesi. Türk Psikoloji Yazıları, 12 (24), 16-24.
• İzgi Topalak, Ş. ve Yazıcı, T. (2014). GSL müzik öğretiminde karşılaşılan sorunların öğretmen görüşleri açısından değerlendirilmesi. JOUCER, 3 (2), 114-135.
• Kılıç, A. ve Seven, S. (2007). Konu Alanı Ders Kitabı İnceleme. (6. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• MEB Program Geliştirme Özel İhtisas Komisyonu. (2006). AGSL Piyano Dersi Öğretim Programı. Ankara: Ortaöğretim Genel Müdürlüğü.
• Öz, Ç. (1999). AGSL’den GÜGEF müzik eğitimi bölümüne gelen öğrencilerin piyano dersindeki başarılarının incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Sun, M. (1969). Türkiye’nin Kültür-Müzik-Tiyatro Sorunları. (No: 2). Ankara: Kültür Yayınları.
• Sungurtekin, K. M. (2002). Müzik eğitimi bölümlerindeki piyano eğitiminde çağdaş Türk piyano müziği eserlerinin yeri. G. Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (3).
• Tanrıverdi, A. (1996). Mesleki müzik eğitiminde çalgı öğretim programının önemi ve yeri. Filarmoni Sanat Dergisi, 139, 14.
• Türkoğlu, A. (1983). Fransa, İsveç ve Romanya Eğitim Sistemleri: Karşılaştırmalı Bir Araştırma. (No: 121). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• Uçan, A. (1997). Müzik Eğitimi Temel Kavramlar-İlkeler-Yaklaşımlar. (2. Baskı). Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
• Uçan, A. (1995). AGSL müzik bölümleri modelinin yapısı, niteliği, kapsamı ve dayandığı temeller. AGSL Müzik Bölümleri Semineri, 106-146, Bursa: Uludağ Üniversitesi Yayınları.
• Yazıcı, T. (2013). Piyano öğretiminde karşılaşılan sorunların piyano öğretmenleri tarafından değerlendirilmesi. Sanat Eğitimi Dergisi, 1 (2), 130-150.
• Zimmerman, B. J. (1995). Self-efficacy in changing societies In A. Bandura. (Ed.), Self-Efficacy and Educational Development (pp. 202-232). UK: Cambridge University Press.