YETİŞKİN SUÇLULARIN SAHİP OLDUĞU DEĞERLER İLE DURUMLUK VE SÜREKLİK KAYGI DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Bu araştırmanın amacı, Yetişkin suçluların sahip olduğu değerler ile durumluk ve süreklik kaygı düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmada, Durumluk ve Sürekli Kaygı Envanteri ile Schwartz Değerler Listesi kullanılmıştır. Araştırma genel tarama modeline uygun olarak desenlenmiştir. Araştırmaya katılan 179 kişinin 148’i (%83.0) bay ve 31’i ise (%17) bayandır. Araştırma sonuçlarına göre, Yetişkin suçluların süreklik kaygı puanları ile değerler ölçeğinin alt boyutlarından başarı, hazcılık, uyarılma, öz denetim, evrensellik, yardımseverlik, geleneksellik, uyum, güvenlik ve güç ile pozitif yönlü bir ilişki olduğu görülmektedir. Ayrıca, değerler ölçeğinin, başarı ve geleneksellik alt boyutlarının süreklik kaygı üzerinde, güç ve hazcılık alt boyutlarının ise durumluk kaygı üzerinde önemli yordayıcılar olduğu görülmüştür
Anahtar Kelimeler:

-

YETİŞKİN SUÇLULARIN SAHİP OLDUĞU DEĞERLER İLE DURUMLUK VE SÜREKLİK KAYGI DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Purpose The aim of this research is the study of relationship between human values and state andtrait anxiety of the adult committed crime. Research data has been obtained by usin state and trait anxiety İnventory , Values list developed by Scwartz .Research is done in accordance with the general screening model.Of the 179 adult committed crime participating in the test,148 of them (%83.0) are males,31 of them (%17) are femalesWhen examined the findings of this research,a positive relationship is seen between trait anxiety scores and human values whose sub-dimensions are, success, hedonism, stimulation self-control,, universality, charity, traditionalism, compliance ,security and power of the adult committed crime . It has been seen that sub dimensions of success and traditionalism are significant explanatory for trait anxiety. It has been seen that sub dimensions of power and hedonism, are significant explanatory for state anxiety

___

  • Akbaş, O. (2004), “Türk Milli Eğitim Sisteminin Duyuşsal Amaçlarının değerlerinin) İlköğretim 8. Sınıf
  • Öğrencilerinde Gerçekleşme Derecesinin Değerlendirilmesi”, Değerler ve Eğitimi Uluslar Arası Sempozyumu 26- 28 Kasım, (673-695), İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları. Ayral, A.E. (1992). Akademisyenlerin Çalışmayla İlgili Değerleri, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimleri
  • Enstitüsü, İngilizce İsletme Bölümü Organizational Behavior Ana Bilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul. Başaran, İ.E. (1991). Örgütsel Davranış, Kadıoğlu Matbaası, Ankara
  • Bayer, F.(2008). Çocuk Eğitimi Evleri ve Ankara Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda Kalmakta Olan
  • Ergenlerin Ahlaki Yargı Düzeylerinin İncelenmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Coopersmıth, S. (1967). The antecedents of self-esteem. Freeman: San Francisco.
  • Çuhadaroğlu, F. (1986). “Adolesanlarda Benlik Saygısı”. (Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi). Ankara: Hacettepe
  • Üniversitesi Tıp Fakültesi. Dilmaç, B, Kulaksızoğlu, A. ve Ekşi H. (2007). “An examination of the humane values education program on a group of science high school students Educational Sciences: Th eory & Practice . Cilt 7, Sayı 3, 1221–1261.
  • Dökmen, Ü. (2005). Küçük şeyler (2.baskı) İstanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Geçtan, E. (2004). Psikanaliz ve Sonrası. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Gür, A. (1996). “Ergenlerde Depresyon ve Benlik Saygısı Arasındaki İlişki“.(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
  • Anlara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Gürel Yılmaz, G.(2009).Suça sürüklenen ve suça sürüklenmeyen ergenlerin benlik saygısı düzeylerinin karşılaştırılması, Maltepe üniversitesi,Sosyal bilimler enstitüsü.Yayınlanmamış yüksek lisans tezi.
  • Hains, A. and Doleres, M. (1980). Moral and Cognitive Development in Delinquent and Nondelinquent Juvenile and Adolescents. The Journal of Genetic Psychology.137:21–25.
  • Işık, E. (1996). Nevrozlar. Ankara: Kent Matbaası.
  • Kıllıoğlu, İ. (1990). Değer Teorisi Sosyal Bilimler Ansiklopedisi, RisaleYayınları
  • Kulaksızoğlu, A. ve Dilmaç, B. (2000). İnsani Değerler Eğitim Programı. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim
  • Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, Sayı:12. Sayı:12. 199–208. Kuşdil, M. E., Kağıtçıbaşı, Ç. (2000). Türk öğretmenlerin değer yönelimleri ve Schwartz değer kuramı. Türk
  • Psikoloji Dergisi, 15 (45), 59–76. Oruç, C. (2010). Education of Children’s Moral Values in the Preschool Period. Journal of Education and Humanities: Theory and Practice. Cilt (Vol): 1 Sayı (No): 2, 37–60.
  • Öner, N ve Le Compte, A.(1983). Durumluk ve Sürekli Kaygı Envanteri El Kitabı, Boğaziçi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
  • Öner, N. & Le Compte, A. (1985). Süreksiz Durumluk - Sürekli Kaygı Envanteri El Kitabı. İstanbul: Boğaziçi
  • Üniversitesi Yayınları. Özgüven, İ. E.(1994). Psikolojik Testler, PDREM Yayınları, Ankara.
  • Özyürek, R. (1989). “Üniversite Öğrencilerinin Kişisel Bazı Nitelikleri İle Çeşitli Problemlerinin Kaygı
  • Düzeylerine Etkisi.” (Yayınlanmamış Yüksek LisansTezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Robins, R. W., John, O. P., Caspi, A. Moffitt, T. E., Stouthamer loeber, M. (1996). Resilient,Overcontrolled, and Undercontrolled Boys; Three Replicable Personality Types. Journal of Personality and Social Psychology, 70, 157-171
  • Schwartz, S. (1992). Universals in the content and structure of values: Theoretical advances and empirical tests in 20 countries. In Advances In Experimental Social Psychology (M. P. Zanna, Ed.; 25,1-65), San Diego: AcademicPress.
  • Schwartz, S.H. & Boehenke, K. (2004). Evaluating the structure of human values with confirmatory factor analysis.
  • Journal of Research in Personality, 38,230-255. Tallis, F. (2003). Kaygıları Aşmak. İstanbul: Sistem Yayıncılık
  • Uzbay, T.(2002). Anksiyetenin nörobiyolojisi. Klinik Psikiyatri Dergisi 2002; 5 (Ek Sayı 1): E5-E13
  • Yavuzer, H.(1998). “Çocuk ve Suç” s.132, Remzi Kitabevi, 9. Basım, İstanbul Yüksel, N. (2001) .Ruhsal
  • Hastalıklar, 2. Baskı, Ankara, Çizgi Tıp Yayınevi, s.168–207.