Yavuz Ahmet (Koç), günümüz öykü ve roman yazarlarındandır. Onun 2018’de yayımlanan İbrahim’i Beklerken adlıöykü kitabında izlek ve kurgu açısından birbiriyle ilişkili dokuz öykü yer almaktadır. Modernden postmoderneöyküleyici anlatımın teknik imkânlarından yararlanan Yavuz Ahmet, yazarlık duruşu itibariyle söz konusu kitabındaçağına tanıklık ederken aydınlanan ve aydınlatan bir tutum sergiler. Kudüs Öyküleri alt başlığını taşıyan bu eserde,Yahudi, Hristiyan, Ermeni, Müslüman… çeşitli dinlere mensup Kudüs insanlarının günlük yaşantılarına ve insanizayıflıkları eşliğinde iç dünyalarına ayna tutulmuştur.Farklı veya benzer şekilde telaffuz edilse de bazı insan ve mekân adlarının sonuçta aynı kökenden geldiği, aynı manayıtaşıyıp aynı değerlere karşılık geldiğini gösteren yazar, öykü kişilerini iyilik ve insanilik ortak paydasındabuluşturmuştur. Yavuz Ahmet, empati kurmak olarak adlandırabileceğimiz sorumlu aydın tavrını düşünce yazılarındada sergilemiş, ülke içinde ve dışında gündemde olan bazı insani sorunlara yer vermiştir. Yazar, öykülerinde empati duygusunu uyandırabilmek içinse farklı dinlere; farklı yaş, cinsiyet ve meslek gruplarınamensup kişileri anlatıcı, yansıtıcı bilinç veya merkezî karakter olarak seçmiştir. Ev hanımından İsrail polisine,üniversite öğrencisinden duvar ustasına farklı kimliklere sahip öykü kişileri, genel olarak ötekileştirme eylemi içindebulunmamışlardır. Karakterler, insani zayıflıkları ve erdemleriyle iyiliklerde bulunan duyarlı, hassas insanlar olaraköykülerde yer almışlardır.

Yavuz Ahmet Koç is one of the contemporary story and novel-writers. In his short story book, İbrahim’i Beklerken(Waiting for Abraham), published in 2018, there are nine interrelated stories in terms of theme and fiction. Utilizingthe technical possibilities of narrative expression from modern to postmodern, Yavuz Ahmet, in terms of writingstance, exhibits a sensitive attitude that enlightens and gives ideas while witnessing his era in his book. In this work,which is subtitled “Jerusalem Stories”, the daily lives and human weaknesses of people living in Jerusalem fromdifferent religions consisting of Jews, Christians, Armenians and Muslims are mirrored with their inner worlds. The author, who shows that some human and place names come from the same origin, bears the same meanings andcorresponds to the same values, even though they are pronounced whether differently or similarly, and brings the storycharacters together with the common denominator of goodness and humanity. Yavuz Ahmet also displays hisresponsible enlightened attitude, which we can call empathy in his writings of thought. He gives place somehumanitarian problems on the agenda inside and outside the country. In order to create a sense of empathy in his stories, the author chooses people from different religions, ages, gendersand professions as narrators, reflective consciousness, or central characters. Story figures, who have different identitiesfrom housewife to Israeli police, from university student to bricklayer, in general do not take part in the act of othering.The characters are featured in the stories as sensitive peoples who do good with their human weaknesses and virtues.