TÜRKÇEYİ YABANCI DİL OLARAK ÖĞRENENLER İÇİN KONUŞMA ÖZ YETERLİK ÖLÇEĞİ: GEÇERLİLİK VE GÜVENİRLİLİK ÇALIŞMASI

Bu araştırmada Türkçe öğrenen yabancıların konuşma becerilerine yönelik öz yeterliliklerini belirlemek için bir konuşma öz yeterlilik ölçeği geliştirmek amaçlanmıştır. Türkiye Türkçesini Ankara’daki Gazi Üniversitesi TÖMER’de öğrenen ve C kurunda bulunan 86 yabancı öğrenciden toplanan verilerle ölçeğin geçerlilik ve güvenirlilik analizleri yapılmıştır. Öncelikle verilerin analizinde, madde havuzunda yer alan her bir maddenin ayırt ediciliği incelenmiştir. Bağımsız gruplarda iki yönlü t-testi sonuçları (her bir madde için p

Anahtar Kelimeler:

Yabancılara Türkçe öğretimi, dil eğitimi, öz yeterlilik, konuşma eğitimi

TÜRKÇEYİ YABANCI DİL OLARAK ÖĞRENENLER İÇİN KONUŞMA ÖZ YETERLİK ÖLÇEĞİ: GEÇERLİLİK VE GÜVENİRLİLİK ÇALIŞMASI

In this study, a speaking self efficacy scale is aimed to be developed to determine self efficacy of foreigners learning Turkish regarding their speaking skills. The validity and reliability of the scale was realized with the data collected from 86 foreign students attending Gazi University TÖMER C Level Courses for Turkish in Ankara. In the analysis of data, discriminant validity of each item found in the item pool was examined. Two way ttest results in independent groups show that items have the required discriminant validity (for each item p

Keywords:

Turkish education as a foreign language, language education, self-efficacy, speaking education,

PDF

___

ACAR, T. (2012) “Öz Yeterlilik (Self-Efficacy) Kavramı Üzerine”. http://www.parantezegitim.net/Bilgi_Bank/Oz_yeterlik_T.Acar_.pdf
AKBULUT, E. (2006). “Müzik Öğretmeni Adaylarının Mesleklerine İlişkin Öz Yeterlik İnançları”. Yüzüncü Yıl
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 34-44. AKENGİN, H., ŞAHİN, C. T., KAYA, B., BENGİÇ, G. ve SARGIN, S. (2010). “Sosyal Bilgiler Öğretmen
Adaylarının Bazı Genel Coğrafya Konuları ve Bunların Öğretimi İle İlgili Öz-Yeterlik Algıları”. Marmara Coğrafya Dergisi. 21, Ocak, 78 – 97. AYLAR, F. ve AKSİN, A. (2011). “Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Öz-Yeterlilik İnanç Düzeyleri ve Problem
Çözme Becerileri Üzerine Bir Araştırma (Amasya Örneği)”. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 12, Sayı 3, Ağustos 2011, Sayfa 299-313.
AZAR, A. (2010). “Ortaöğretim Fen Bilimleri ve Matematik Öğretmeni Adaylarının Öz Yeterlilik İnançları”. ZKÜ
Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (12), 235–252. BANDURA, A. (1977). “Self-efficacy: Toward a Unifying Theory of Behavioral Change”. Psychological Review. 84 (2), 191-215.
BANDURA, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
BANDURA, A. ve LOCKE, E. A. (2003). “Negative Self-Efficacy and Goal Effects Revisited”. Journal of Applied Psychology. 88 (1), 87–99.
BANDURA, A., BARBARANELLİ, C., CAPRARA, G. V. ve PASTORELLİ, C. (2001). “Self-Efficacy Beliefs as
Shapers of Children’s Aspirations and Career Trajectories”. Child Development, January/February, 72 ( 1), 187–206. BANDURA,A. (2005). “Guide For Constructing Self-Efficacy Scales”. Self-Efficacy Beliefs of Adolescents.
Information Age Publishing BOZDOĞAN, A. E., ve Öztürk, Ç. (2008). “Coğrafya İle İlişkili Fen Konularının Öğretimine Yönelik Öz-Yeterlilik
İnanç Ölçeğinin Geliştirilmesi”. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED). 2 (2), Aralık, 66-81. BÜYÜKİKİZ, K. (2011). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlerin Yazma Becerileri ile Öz Yeterlilik Algıları
Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara. ÇETİN, B. (2007). Yeni İlköğretim Programı (2005) Uygulamalarının İlköğretim 4. ve 5. Sınıf Öğrencilerinin
Çalışma Alışkanlıkları ile Öz-Yeterliliklerine Etkisi ve Öğrencilerin Program Hakkındaki Görüşleri. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İlköğretim Ana Bilim Dalı Sınıf Öğretmenliği Bilim Dalı. Yayımlanmamış Doktora Tezi. ÇETİN, B. (2009). “Yeni İlköğretim Programı (2005) Uygulamalarının İlköğretim 4. ve 5.Sınıf Öğrencilerinin Öz
Yeterliliklerine Etkisi”. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 1(25),130-141. ÇETİN, F. ve BASIM, H. N. (2010). “İzlenim Yönetimi Taktiklerinde Öz Yeterlilik Algısının Rolü”. Erciyes
Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 35, Ocak-Temmuz 2010 ss.255-269.
EKİCİ, G. (2009). “Biyoloji Öz-Yeterlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması”. Kastamonu Eğitim Dergisi. 17 (1), Ocak, 111-124.
KARASAR, N. (2003). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
ÖZERKAN, E. (2007). Öğretmenlerin Öz-Yeterlik Algıları ile Öğrencilerin Sosyal Bilgiler Benlik Kavramları
Arasındaki İlişki, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Edirne, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. STEFFEN, A. M., McKİBBİN, C., ZEİSS, A. M., THOMPSON, D. G. ve BANDURA, A. (2002). “The Revised
Scale for Caregiving Self-Efficacy: Reliability and Validity Studies”. Journal of Gerontology:Psychological Sciences. 57 (1), 74–86.