GERONTOKRASİ: YAŞLILAR YÖNETİMİ

Gerontokrasi, birçok siyasal ve toplumsal yapıda kalıntıları görülen bir olgudur. Kavram, Türkçe’ye yaşlılar yönetimi/hükümeti olarak çevrilebilir. Yaşlılık, geleneksel topluluklardan günümüze yönetimde karar verme süreçlerinin önemli unsuru haline gelebilmiştir. Weber, geleneksel egemenliğin bir türü olarak gerontokrasiyi incelemiş, bununla birlikte bu olgunun “ideal” olmaktan ziyade farklı yönetim yapılarında da olabileceğinin altını çizmiştir. Dolayısıyla monarşiden cumhuriyete birçok ülkede, “saf” haliyle bir gerontokrasi görülmese de gerontokratik yönetsel eğilimler dikkat çeker.Gelişen ülkelerde bariz olarak görülen ve Türkiye’nin de yaklaştığı demografik yapının yaşlanması sorunu, kamu yönetimi ve siyaset bilimi alanında gerontokrasinin anlaşılmasını gerektirmektedir. Türkiye’de gerontokrasi, siyaset ve kamu yönetiminde etkilerini göstermektedir. Belirgin özelliği ise yenilik ve değişime karşı olma, buna mukabil mevcut statükoyu koruma eğiliminde olmasıdır. Bu bağlamda makale, gerontokrasinin kavramsal ve tarihsel gelişimi yanında Türkiye’deki gelişimi ve etkilerini de inceleyecektir

Anahtar Kelimeler:

Gerontokrasi, Yaşlılık, Geleneksel Yönetim

GERONTOKRASİ: YAŞLILAR YÖNETİMİ

Gerontocracy is a fact that has traces in almost political and social structure. It can be translated as the government of the elders into Turkish. Being old age has become an important factor in administration from traditional society to the present. Weber examined gerontocracy as a sort of traditional sovereignty, in addition, he highlighted that this fact can also be existed in different administration structures rather than being ideal. Therefore, in many countries, the from monarchy to republic, "pure" as it draws attention to trends in gerontocratic administrative though not seen a gerontocracy.The matter of getting older of the demografic structure which is clearly observed in developing countries and also reaching to Turkey , is required the understaning of gerontocracy in the field of public administration and political science. Gerontocracy in Turkey, shows the effects of politics and public administration. Its distinctive feature of being against change and innovation, whereas the present that it tends to preserve the status quo. In this context, the article is going to examine not only the gerontocracy’s conceptual and historical development but also its effects and develepment in Turkey

Keywords:

-,

PDF

___

Chambers 21. Century Dictionary (2005). “Gerontocracy” maddesi. Ed. Mairi Robinson & George Davidson, New
Delhi: Allied Chambers Ltd. BAYHAN, N. (2011). “Ömrün 'Sonbahar'ında Gelen 'Bilge'lik; İhtiyarlık ..”, 13.03.2011, Zaman Yorum, http://www.zaman.com.tr/yorum_yorum-nevzat-bayhan-omrun-sonbaharinda-gelen-bilgelik-ihtiyarlik_1106552.html, Erişim Tarihi: 20.10.2012.
CHANG, P. H. (2001). “Changing of the Guard”, The China Journal, No:45, Jan., 37-43.
DUVERGER, M. (t.y.). Siyaset Sosyolojisi. Çev. Şirin Tekeli, İstanbul: Varlık Yayınları. FINDLEY, C. V. (1994). Osmanlı Devletinde Bürokratik Reform Babıali (1789-1922), Çev. Latif Boyacı, İzzet
Akyol, İstanbul: İz Yayıncılık. FREY, F. W. (1965). The Turkish Political Elite. Cambridge: The MIT Press.
GÖKA, E., (2012). “Gelenekselle Modern Arasında Türkiye'de Yaşlılar”, 22.03.2012, Zaman Yorum, http://www.zaman.com.tr/yorum_gelenekselle-modern-arasinda-turkiyede-yaslilar_1262274.html/ 02012. Erişim Tarihi:
GÜLER, B. A. (2005). Kamu Personeli. Ankara: İmge Kitabevi.
HARRIS, D. K. (2005). Encyclopedia of Ageism. Ed. Erdman B. Palmore, Laurence Branch, Diana K. Harris, NY: Haworth Press. http://arama.hurriyet.com.tr/arsivnews.aspx?id=8971486, 2012, (Erişim Tarihi: 25.11.2012). http://haber.gazetevatan.com/encumeni-danisi-anlatti/464982/9/siyaset, 2013, (Erişim Tarihi: 02.01.2013). http://www.economist.com/node/15867833, 2010, (Erişim Tarihi: 03.01.2013).
İNALCIK, H. (2012). Devlet-i Aliye Osmanlı İmparatorluğu Üzerine Araştırmalar-I Klasik Dönem (1302-1606),
Türkiye İş Bankası, İstanbul. KIŞLALI, A. T. (1987). Siyaset Bilimi. Ankara: A.Ü Basın-Yayın Yüksekokulu Yayınları.
LIPSON, L. (1978). Politika Biliminin Temel Sorunları. Çev. Tuncer Karamustafaoğlu. 2.B. Ankara: AÜ Hukuk Fakültesi Yayınları.
ORTAYLI İ. (2007). Türkiye Teşkilat ve İdare Tarihi. Ankara: Cedit Neşriyat.
ÖĞÜN, S. S. (2008a). “Gençlik Nereye?”, Zaman Yorum, 13.01.2008, http://www.zaman.com.tr/yorum_yorum- prof-dr-suleyman-seyfi-ogun-genclik-nereye_636995.html, Erişim Tarihi: 03.10.2012.
ÖĞÜN, S. S.(2008b). “Gençlik Nereye? (1)”, Zaman Yorum, 12.01.2008, http://www.zaman.com.tr/yorum_yorum- prof-dr-suleyman-seyfi-ogun-genclik-nereye-1_636612.html, Erişim Tarihi: 03.10.2012.
SAN, C. (1998). “Patriyarkal Yetke”, “Patrimonyal Yetke” maddeleri. Kamu Yönetimi Sözlüğü. (Ö. Bozkurt, T. Ergun, S. Sezen). Ankara: TODAİE Yayınları.
SWEDBERG, R. (2005). The Max Weber Dictionary. California: Stanford University Press.
TURHAN, M. (1991). Siyasal Elitler. Ankara: Gündoğan Yayınları.
WEBER, M. (1995). Toplumsal ve Ekonomik Örgütlenme Kuramı. Çev. Özer Ozankaya. Ankara: İmge Kitabevi.
WEBER, M. (2005). Sosyoloji Yazıları. 7. B., Çev. Taha Parla. İstanbul: İletişim Yayınları. www.nisanyansozluk.com. 2012. (Erişim Tarihi: 21.11.2012).
VERGİN, N. (2004). Siyasetin Sosyolojisi. 3. B., İstanbul: Bağlam Yayıncılık.