2021

Şiddetin Önlenmesi Konusunda Bir Kamu Politikası Olarak Kamu Değeri

Şiddet dünyanın her yerinde karşılaşılabilecek bir olgudur. Tek bir türden ibaret olmayan şiddetin, birçok farklı türü ve farklı etkileri bulunmaktadır. Şiddet bireyleri kişisel olarak etkilediği gibi, toplumun üzerinde de etkili olabilen bir insanlık suçu örneğidir. Şiddet hayatın normal akışında karşılaşılabilecek bir olgudur. Tamamen ortadan kaldırılamaz. Ancak onunla mücadele etme gereği de en az şiddetin kendi kadar olağan bir husustur. Çünkü şiddetin varlığından çok daha vahim olan onu normal olarak kabul etmektir. Şiddetle mücadelede farklı yöntemlere gereksinim vardır. Şiddetle mücadelede kamu kurumlarının elindeki araçlardan biri olarak kamu politikaları gösterilebilir. Kamu politikalarının başarısı ise toplumsal aktörlerin ve devlet erklerinin birlikteliği ile sağlanabilir. Kamu politikaları şiddetle mücadele ederken, onu ortaya çıkarabilecek sebepleri de göz önüne alan bir yöntem kullanabilir. Bu yöntemlerden biri kamu değeridir. Şiddet kamu değeri niteliğindeki olguların aşınmasından beslenmektedir. Kamu değeri; etik, ahlak, kültür, adalet, ekonomi ve eğitime kadar kamu düzenini sağlayıcı değer ve politikalar ile yakından ilişkilidir. Çalışmada, bir kamu politikası olarak şiddetle mücadelede kamu değerinden neden yararlanılması gerektiği konusu ele alınacaktır. Kamu değerinin aşınmasına sebep olabilecek bazı sorunlar; Overton Penceresi, Kırık Pencere Teorisi ve Şerif ve Asch deneylerinin sonuçları doğrultusunda analiz edilecektir.

Anahtar Kelimeler:

Şiddet, Kamu Politikası, Kamu Değeri

Public Values as a Public Policy on the Prevention of Violence

Violence is a fact that can be encountered all over the world. The violence, which is not just one type, has many different types and different effects. The violence is an example of a crime against humanity that can affect individuals personally as well as society. The violence is a fact that can be encountered in the normal course of life. It cannot be completely eliminated. However, the need to fight it is as common a concern as the violence itself. Because what is worse than the existence of the violence is to accept it as normal. Different methods are needed in the fight against the violence. Public policies can be shown as one of the tools in the hands of public institutions about fight against the violence. The success of public policies can be achieved with the cooperation of social actors and state powers. While public policies are dealing with violence, it can use a method that takes into account the reasons that may cause it. One of these methods is public values. The violence causes the erosion of facts of public values. Public values closely related to values and policies that ensure public order, from ethics, morals, culture, justice, economy and education. In this study, it will be discussed that the public values as a public policy should be utilized in the fight against the violence. We will analyze some problems that may cause erosion of public value in line with the results of Overton's Window, Broken Window Theory and Şerif and Asch experiments.

Keywords:

Violence, Public Policy, Public Values,

PDF

___

Adalıoğlu, H. H. (2016). Bir siyasetname olarak Kutadgu Bilig. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi. 34, 237-253.
Akıncı, B. (2018). Türkiye’de kamu politikası oluşturma sürecinde yeni aktör: Cumhurbaşkanlığı politika kurulu. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 9(16), 2128-2146.
Akkaş, İ. ve Uyanık, Z. (2016). Kadına yönelik şiddet. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 6(1), 32-42.
BBC (2020). Türkiye’de sosyal medya ne kadar ve nasıl kullanılıyor?. Erişim adresi: https://www.bbc.com/turkce/haberler-turkiye-53259275.
Benington, J. (2005). From private choice to public value. London: Palgrave Books.
Beriş, H. E. (2015). Kamu düzeni, güvenlik ve demokratikleşme. Journal of Security Studies, 17(1): 1-17.
Biçer, M. ve Yılmaz H. H. (2009). Parlamentonun kamu politikası oluşturma ve planlama sürecindeki konumunun yeni kamu mali yönetim çerçevesinde değerlendirilmesi. Yasama Dergisi, 13, 45-84.
Blaug, R., Horner, L. ve Lekhi, R. (2006). Public value, politics and public management. London: The Work Foundation.
Blunt, R. (2019). Avrupa’da kadın cinayetleri ne boyutta ne tür önlemler alınıyor. Erişim adresi: https://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-49633881.
Bozeman, B. (2007). Public values and public ınterest: counterbalancing economic ındividualism. Washington: Georgetown University Press.
Bozeman, B. ve Sarawitz, D. (2011). Public value mapping and science policy evaluation. Minerva, 49, 1-23.
Bozhilova, R. (2021). Value projectıons and the overton window. Frı-Onlıne-1-Lıpc-02, 60, 12-15.
Çamur, (2020). Kamu yönetiminde kamu yararının gerçekleştirilmesinde adaletin önemi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(1), 605-614.
Çobaner, A. A. (2020). TV dizilerinde kadına yönelik şiddete karşı izleyici tepkileri: Sen Anlat Karadeniz örneği. TİHEK Akademik Dergi Özel Sayısı, 4, 71-86.
Demir, F. (2020), Kamu yönetimi ve politikası. Ankara: Nobel Yayınları.
Dik, E. (2005). Kamu yararı anlayışında değişim baskısı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(4), 1-18.
Dolu, O., Büker, H. ve Uludağ, Ş. (2010). Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: Saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme. Adli Bilimler Dergisi, 9(4), 54-75.
Donnerstein, E., Slaby, R. G. ve Eron, L. D. (1994). The mass media and youth aggression. D. Eron, J. H. Gentry ve P. Schlegel (Der.). Washington DC: American Psychological Association.
Dye, T. R. (1987). Understanding public policy. New Jersey: Pearson Education.
Eflatun (2011). Devlet. (S. İ. Sönmez Çev.), E. Çakıcıoğlu (Der.). İstanbul: Akvaryum Yayınları. (Orijinal eserin yayın tarihi M.Ö. 345).
Eren, E. (2017). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
Eroğlu, Y., Aktepe, E., Akbaba, S., Işık, A. ve Özkorumak, E. (2015). Siber zorbalık ve mağduriyetin yaygınlığının ve risk faktörlerinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 40(177), 93-107.
Erten, Ş. (2021). Kamu değeri: Tanımı ve ölçülmesi üzerine bir değerlendirme. Ömer Halisdemir Üniversitesi İİBF Dergisi, 14(1), 104-125.
Görtaş, İ. (2012), Mehmet Ali Ayni’nin felsefe tarihi üzerine bir inceleme. Ankara: Birleşik Yayınevi.
Gül, H. (2015). Kamu politikası analizi, yönetimi ve teknikleri. Yasama Dergisi, 29(5), 5-31.
Gültekin, S. (2012). Kamu yöneticileri ve kamu politikası: kamu yönetimi politikaları çerçevesinde teorik bir analiz. Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, 26(3-4), 85-100.
Heidegger, M. (2012). Nietzsche sözü: Tanrı öldü. A. Demirhan (Der.). Nietzsche ve Din, Ankara: Birleşik Kitabevi.
James, A. (1991). Public opinion in America. American Journal of Political Science 89, 543-565.
Jørgensen, T. B. ve Bozeman, B. (2002). Public values lost? Comparing cases on contracting out from Denmark and the United States. Public Management Review, 4(1), 63-81.
Kahmann, C. ve Heyer, G. (2019). Measuring context change to detect statements violating the overton window. 11th International Joint Conference on Knowledge Discovery, 392-396.
Kahraman, F. (2016). Zygmunt Bauman’da toplum ve toplumsal düzen kavramsallaştırması. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(2), 395-404.
Kahya, Y. (2018). Medyanın gençler üzerinde sosyal sapma bağlamında etkileri. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 45, 43-57.
Karpenko, O. V. (2019). The overton window as manipulative mechanism of public Value. National Academy of Managirial Staff of Culture andArts Heradl, 1, 51-54.
Kılınç, Z. A. (2015). Değişen Türkiye ve toplumsal düzen. Pesa International Journal Of Social Studies, 1(2), 88-97.
Kocacık, F. (2001). Şiddet olgusu üzerine. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 1-7.
Kocaoğlu, B. A. ve Saylam, A. (2015). Değerler bilançosu: Felsefe, sosyoloji, kamu, eğitim. H. H. Bircan ve B. Dilmaç (Ed), Konya: Çizgi Kitabevi.
Köseoğlu, Ö. ve Tuncer, A. (2014). Kamu yönetiminde yeni bir yaklaşım olarak kamu değeri: Kavramsal ve kuramsal açıdan bir tartışma. Yönetim Bilimleri Dergisi, 12(24), 145-170.
Krislov, S. (1974). Representative bureaucracy. S. Shafritz ve A. Hyde (Ed.). California: Thomson Wadsworth Publication.
Lascoumes, P. ve Patrick L. G. (2012). Sociologie de l'action publique: Domanies et Approches. Paris: Armand Colin,
Meynhardt, T. (2009). Public value ınside: What is public value creation?. International Journal of Public Administration, 32(3-4), 192-219.
Monroe, A. D. (1998), Public opinion and public policy. Oxford Journals, 62(1), 6-28.
Moore, M. (1995). Creating public value: Strategic management in government. London: Harvard University Press.
Mulgan G. ve Muers, S. (2002), Creating public value: An analytical framework for public service reform. London: Prime Minister’s Strategy Unit. Erişim adresi: http:// webarchive.nationalarchives.gov.uk/2007010109230.
Nizamülmülk (1941). Siyasetname, (M. T. Ayar Çev.). Hasan Ali Yücel Klasikler Dizisi, İstanbul: İş Bankası Yayınları. (Orijinal eserin yayın tarihi 1092).
O’Flynn, J. (2007). From new public management to public value: Paradigmatic change and managerial İmplications. The Australian Journal of Public Administration, 66(3), 353-366.
Özbek, C. (2021). İngiliz yargıcın Türkiye’de şehir efsanesine dönen kararı. Erişim adresi: https://www.hurriyet.com.tr/dunya/ingiliz-yargicin-turkiyede-sehir-efsanesine-donusen-karari-40052606.
Özdemir, M. (2008), Kamu yönetiminde etik. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 4(7), 179-195.
Özgür, H. (2014). Yeni kamu yönetimi hareketi. M. Acar ve H. Özgür (Der.). Ankara: Nobel Yayınları.
Özmen, A. (2014). Siyasetname’de yönetim felsefesi. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 5(10), 203-218.
Öztekin, A. (2015). Devletin asli ve sürekli görevleri (temel kamu hizmetleri) ve temel özellikleri. Akdeniz İİBF Dergisi, 15(30), 10-19.
Parlak, B. ve Gençosman, F. (2020). Kamu değeri yönetimi: Uygulamaya yönelik bir yöntem önerisi. İktisadi İdari ve Siyasal Araştırmalar Dergisi, 5(13), 318-330.
Peters, B. G. (1986). American public policy: Promise and performance. California: Sage Publication.
Pınar, T. ve Pınar, G. (2013). Sağlık çalışanları ve işyerinde şiddet. Taf Preventive Medicine Bulletin, 12(3), 315-326.
Polat, O. (2017). Şiddet. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 22(1), 15-34.
Ren, L., Zhao, J. ve He, N. (2017). Broken windows theory and citizen engagement in crime Prenvention. Justice Quarterly, 36, 1-30.
Rutgers, M. ve Jorgensen, T. B. (2014), Public values: Core or Confusion? Introduction to the centrality and puzzlement of public values research. The American Review and Public Administration, 45(1), 3-12.
Sargın, İ. (2009). Toplumsal düzen açısından hukuk ve devlet. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9(2), 157-178.
Saramago, J. (2015). Körlük, (I. Ergüden Çev.). İstanbul: Kımızı Kedi Yayınevi.
Sayılgan, E. E. (2021). ABD’de cinayet vakaları geçen yıla göre yüzde 30 arttı. Erişim adresi: https://www.aa.com.tr/tr/dunya/abd-de-cinayet-vakalari-gecen-yil-yuzde-30-artti/ 2376381.
Seçkin, Z. ve Demirel, Y. (2009). Küresel rekabetin zihinsel izdüşümü: kavram satmak. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(28), 175-186.
Stoker, G. (2003). Public value management (PVM): A New resolution of the democracy/efficiency tradeoff. University of Manchester Institute for Political and Economic Governance, 41-57.
Sunay, R. (1999). Avrupa sözleşmesi çerçevesinde oluşan Avrupa kamu düzeni kavramının kapsamı ve fonksiyonel değeri. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 7, ss. 309-330.
Şahin, Y. (2009). Her derde deva: Kamu yararı. Liberal Düşünce Dergisi, 54, 109-116.
Şengün, M. (2007). Ahlaki gelişimin psiko-sosyal dinamikleri. On Dokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 23, 201-221.
Tarhan, N. (2020). Uluslararası ilişkiler, psikoloji ve din boyutuyla şiddet olgusu. TİHEK Akademik Dergi Özel Sayısı, 4, 9-17.
Talbot, G. H. (2020), Widening the overton window while avoiding defenestration. Oxford Academic, 70(11), 2439-2443.
Tombaloğlu, N. (2014). Anayasa Mahkemesi kararlarında kamu yararı kavramı. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 5(1), ss. 353-388.
TÜİK (2020). Ceza infaz kurumu istatistikleri. Erişim adresi: https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Ceza-Infaz-Kurumu-Istatistikleri-2020-37202.
Uysal, M. (2006). Medya ve şiddet. Toplumsal Bir Sorun Olarak Şiddet Sempozyumu, 20 Mayıs 2006, içinde (ss. 121-127). Ankara,
Uzun, A. ve Demir, T. (2019), Kamu değeri üzerine bir literatür analizi: kuram ve uygulama. D. Demirdizen Çevik ve Osman Geyik (Der.). London: IJOPEC Publication.
WHO (2002). World Report on violence healt and. Erişim adresi: https://www.who.int/violence_injury_prevention/ violence/world_report/en/summary_en. pdf.
Williams, I. ve Shearer, H. (2011). Appraising public value: Past, present and futures. Public Administration, 89(4), 1367-1384.
Wilson, J. Q. ve Kelling, J. (1982). Broken windows. Atlantic Monthly, 211, 29–38.
Zorlu, Y. (2016). Medyadaki şiddet ve etkileri. Humanities Science, 11(1), 13-32.