REASSESSING THE 1948 ECONOMY CONGRESS

Türkiye’deki tek parti döneminde (1923 – 1950) iki ekonomi kongresi toplanmıştır. İlki 1923 yılında İzmir’de, ikincisi ise 1948 yılında İstanbul’da toplanmıştır. İlkinin aksine ikinci kongre, katılımcıların önemli başlıklardaki çeşitli ve uzlaşmaz görüşleri nedeniyle başarılı sayılmamıştır. Sonuç olarak bu kongre, çoğu iktisatçı ve tarihçinin dikkatinden kaçarak neredeyse analiz edilmeden kalmıştır. Genel görüşün aksine, bu kongrenin Türk özel sermayesinin gücünü ve savaş sonrası değişen paradigmaları hükümete göstermeyi hedeflediği düşünülmektedir. Bu nedenle, çalışmanın ardında yatan ana fikir söz konusu kongreyi bu yaklaşım çerçevesinde analiz etmektir

Anahtar Kelimeler:

Türkiye ekonomisi, kongre, devletçilik, tek parti, Modernite

REASSESSING THE 1948 ECONOMY CONGRESS

During the single party regime in Turkey (1923 – 1950) two economy congresses were convened. The first was in Izmir in 1923 and followed by the second one in Istanbul in 1948. Dissimilar to the first one, second congress was highly unsuccessful due to the different and irreconcilable views of the participants on major issues. Consequently, this last congress escaped the attentions of the most economists and historians and remained too little examined. Contrary to the common outlook, it is deemed that the second congress actually aimed to manifest the strength of the Turkish private capital and the changing paradigms to the government. Therefore, the idea rests behind this study is to discuss this congress within the framework of this approach

Keywords:

Turkish economy, congress, statism, single party, Modernity,

PDF

___

ABDULHAMIT II, (1999/1918). Siyasi Hatıratım. 6th ed. İstanbul: Dergâh
ACEMOĞLU, D. and ROBINSON, J. (2002). “Economic Backwardness in Political Perspective”. NBER Working Paper Series, No: 8831.
ALEXANDER, A. P. (1960). “Industrial Entrepreneurship in Turkey: Origins and Growth”. Economic Development and cultural Change. 8 (4): 349 – 365.
ALEXANDER, C. (2002). Personal States; Making Connections Between People and Bureaucracy in Turkey.
Oxford: Oxford University. ALTHUSSER, L. (1993). Essays on Ideology. London – New York: Verso. (Originally published in 1971).
ANSCOMBE, F. (2010). “Islam and the Age of Ottoman Reform”. Past and Present, 208: 159 – 189.
APTER, D. E. (1959). “Natonalism, Goverbment, and Economic Growth”. Economic Development and Cultural Change. 7 (2): 117-136.
AVCIOĞLU, D. (1968). Türkiye’nin Düzeni. Ankara: Bilgi.
BIRCHFIELD, V. (1999). “Contersting the Hegemony of Market Ideology: Gramsci’s ‘Good Sense’ and Polanyi’s
BORATAV, K. (1999). “Korumacı-Devletçi Sanayileşme: 1930 – 1939,” 75 Yılda Çarklardan Chip’lere. İstanbul: Tarih Vakfı: 71 – 76.
BUĞRA, A.(2005). “Türk İşadamları ve Liberalizm”. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Liberalizm, Tanıl Bora,
Murat Gültekingil, (Eds.), İstanbul: İletişim: 385 – 388. -------, İki.http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalEklerDetayV3&ArticleID=869850&Date=23.12.2011&C ategoryID=42, (January 23, 2011). Devlet ve Demokrasi”. Radikal -------, (1995). Devlet ve İşadamları. İstanbul: İletişim.
CENTRAL BANK OF THE REPUBLIC OF TURKEY, (1933- 1949). İdare Meclisi ve Murakıplar Raporları. Ankara.
COŞAR, S. (1999). “Türk Modernleşmesi: ‘Aklileşme’, ‘Patoloji’, Tıkanma”. DOĞU BATI, 8: 59 – 71.
ÇAVDAR, T. (1973). “Cumhuriyet Dönemi Başlarken Türkiye Ekonomisinin Görünümü ve Yapısal Kökenleri”.
Türkiye Ekonomisinin Elli Yılı, Bursa: Bursa İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi: 11 – 165. DAVUTOĞLU, A. (2009). Interview, İmparatorluğun Yüzük Taşı II. Abdülhamid. Mehmet Tosun, (Ed.), İstanbul: Yeditepe, 39 – 44.
DODD, C. H. (1983). The Crisis of Turkish Democracy. North Humberside: The Eothen.
ERDOĞAN, M. (2005). “Liberalizm ve Türkiye’deki Serüveni”. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Liberalizm,
Tanıl Bora, Murat Gültekingil, (Eds.), İstanbul: İletişim: 23 – 40. FRY, M. (1971). “Turkey’s First Five – Year Development Plan: An Asssessment”. The Economic Journal, 322: 306 – 3
HERSHLAG, Z. Y. (1988). The Contemporary Turkish Economy. London and New York: Routledge.
HİÇ, M. (1981). “Atatürk’ün Devletçilik Rejimi”. İktisat Fakültesi Mecmuası, 39 (1–4): 103 – 107.
KAPLAN, B. H. (1968). “A Commentary on Organizations and Social Development”. Administrative Science Quarterly, 13 (3): 484 – 490.
KARAOSMANOĞLU, Y. K. (1968). Politikada 45 Yıl. Ankara: Bilgi.
KARPAT, K. (2007). Türkiye’de Siyasal Sistemin Evrimi. İstanbul: İmge.
KILIÇBAY, M. A. (1999). “Türk Modernleş (eme) mesi, Türk Post-Modernleşmesi. DOĞU BATI, 8: 85 – 88.
KILIÇDAROĞLU, K. (1997). 1948 Türkiye İktisat Kongresi. 2nd ed., Ankara: SPK.
LEWIS, G. (1974). Modern Turkey. New York-Washington: Praeger.
MCALLISTER, I. (1991). “Party Elites, Voters and Political Attidudes: Testing Three Explanations for Mass-Elite
Differences”. Canadian Journal of Political Science, 24 (2): 237 – 268. MOKYR, J. (2005). “The Intellectual Origins of Modern Economic Growth”. The Journal of Economic History, 65 (2): 285 – 351.
OKYAR, O. (1965). “The Concept of Statism”. The Economic Journal, 297: 98 – 111.
ÖZEMRE, A. (2009). Interview, İmparatorluğun Yüzük Taşı II. Abdülhamid. Mehmet Tosun, (Ed.), İstanbul: Yeditepe: 45 – 50.
ÖZCAN, A. (2009). Interview, İmparatorluğun Yüzük Taşı II. Abdülhamid. Mehmet Tosun, (Ed.), İstanbul: Yeditepe: 1 – 10.
PEARS, Edwin, (1917). Life of Abdul Hamid. New York: Henry Holt.
POLANYI, K. (2001). The Great Transformation. Boston: Beacon. (Originally published in 1944).
RIGGS, F. (1965). “Relearning an Old Lesson: The Political Context of Development Administration. Public administration Review, 25 (1): 70 – 79.
ŞİMŞEK, S. (2002). Halkevleri 1932 – 1951. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi.
TEKELİ, İ. (2002). “Türkiye’de Siyasal Düşüncenin Gelişimi Konusunda Bir Üst Anlatı”. Modern Türkiye’de Siyasi
Düşünce: Modernleşme ve Batıcılık, Tanıl Bora, Murat Gültekingil, (Eds.), 2nd ed., İstanbul: İletişim: 19 – 42. TEZEL, Y. (2002). Cumhuriyet Döneminin İktisadi Tarihi (1923–1950). 5th. Ed. İstanbul: Tarih Vakfı.
THORNBURG, M. (1968). Turkey, an Economic Appraisal. New York: Greenwood.
TOKGÖZ, E. (1995). Türkiye’nin İktisadi Gelişme Tarihi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
TRIMBERGER, E. K (1978). Revolution from Above. New Brunswick: Transaction.
TRUMAN, H. S. (1956). 1946 – 1952 Years of Trial and Hope. New York: The New American Library.
TUNÇAY, M. (1999). Türkiye Cumhuriyeti’nde Tek Parti Yönetiminin Kurulması. İstanbul: Tarih Vakfı.
TURKISH STATISTICAL INSTITUTE, (2003). Statistical Indicators 1923 – 2002, Ankara.
TÜRKEŞ, M. (1999). Kadro Hareketi. Ankara: İmge.
ÜLKEN, Y. 1980). “Atatürk ve Ekonomide Devlet Müdahalesi”. İktisat Fakültesi Mecmuası, 39 (1– 4): 91 – 102.
VAN DER WEE, H. (1991). Prosperity and Upheaval: The World Economy 1945–1980. London: Penguin.
VAN HET HOF, S. D. (2010). “Türk Milli Kimliğinin Kuruluşunda Osmanlı’nın Reddi: On Beşinci Yıl Kitabı”.
Journal of Humanities and Social Sciences, 7/2: 551 – 567. YILMAZ, M. (2005). “Tek-Parti CHP, Kemalizm ve Liberalizm”. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Liberalizm,
Tanıl Bora, Murat Gültekingil, (Eds.), İstanbul: İletişim: 188 – 196.