İşsizlik, kişi başına Milli gelir (Yoksulluk), suç oranı ve yeşil kart: 1993-2009 Türkiye örneği

Türkiye’de 1993 yılından bugüne uzanan ve halen devam eden yeşil kart uygulaması, sosyal transferler içinde önemli bir yere sahiptir. Bu çalışmada sosyal transferlerin bir türü olan yeşil kart ile işsizlik oranı, kişi başına reel milli gelir ve suç oranı arasındaki korelasyon incelenmiştir. En Küçük Kareler Yöntemi tahmin sonuçlarına göre; işsizlik ve suç oranı ile yeşil kartlı sayısı arasında pozitif ve doğrusal bir ilişki tespit edilmiş, kişi başına reel milli gelir ile yeşil kartlı kişi sayısı arasında anlamlı bir ilişki kurulamamıştır.

Unemployment, per capita income (Poverty), crime rate and green card: the case of Turkey between the years 1993-2009

The growing number of green card (free health care program for financially underprivileged) application in Turkey holds an important place in social transfers since 1993. This study analyses the correlation between unemployment rate, per capita income, crime rate and green card number. According to the estimates of the “The Smallest Squares Methods”; there is a positive and linear relation between the number of green cards granted and unemployment and crime rates; our study finds no meaningful correlation between per capita reel income and green card number.

PDF

___

Acartürk, E. ve Bayri, O. (2005). Türkiye’de sosyal güvenlik adaleti: finansal bir analiz. http://www.sdu.edu.tr/sempozyum/2006/maliye/PDF/acarturk_bayri.pdf, 21.10.2010
Bağdadioğlu, N. ve Çakmak, O. (2003). Yoksulluk ve kapitalizm: Türkiye'de yoksulluk meselesinin çözümünde devlete düşen görevler. Deniz Feneri Tarafından Düzenlenen Yoksulluk Sempozyumu, 31 Mayıs-01 Haziran, İstanbul (2003).
Bağdadioğlu, N., Başaran, A., Kalaycıoğlu, S. ve Pınar, A. (2009). Kamu kolaylıkları yönetişiminde yoksulluğun dikkate alınması. Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı. 06 Şubat 2011, http://www.undp.org.tr/publicationsDocuments/Kamu_Kolayliklari_Yonetisiminde_Yoksullugun_Dikkate_ Alinmasi.pdf., 12.10.2010.
Cömertler, N. ve Kar, M. (2007). Türkiye’de suç oranının sosyo-ekonomik belirleyicileri: yatay kesit analizi. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 62 (2), 2-18.
GUJARATİ, Damodar N. (2001). Temel ekonometri, Çeviren, Ümit Şenesen ve Göktürk Şenesen, 2. Baskı, Literatür Yayıncılık, İstanbul.
Hatun, Ş., Etiler, N. ve Gönüllü E. (2003). Yoksulluk ve çocuklar üzerine etkileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 46, 251-260. 02 Şubat 2011.
Heady, W. ve Panos, T. (2001). The distributional impact of social transfers in the european union: evidence from the echp. Fiscal Studies, 547-569.
Kule, H. ve Es, M. (2005). Türkiye’ de kentsel yoksulluk: Kocaeli örneği. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 50, 259-300. 10 Şubat 2011.
Lee, C.C. ve Chang, C.P. (2006). Social security expenditure and GDP in OECD countries: a cointegrated panel analysis. International Economic Journal, Vol. 20, No. 3, 303–320, September 2006.
MacFarlen, M. ve Howard, O. (1996). Reforming social transfers. The OECD Observer, 28-31.
Önder, H. ve Şenses, F. (2005). Türkiye’de yoksulluk ve yoksulluk düşüncesi. İktisat, Siyaset, Devlet Üzerine Yazılar, Burak Ülman ve İsmet Akça (der.), Bağlam, İstanbul, 199-221.
Tarcan, M. ve Şahin, İ. (2001). Hastanelerde yeşil kart uygulamasında karşılaşılan sorunlar. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, Cilt5, 70-95.
Yereli, B.A. ve Karadeniz, O. (2003). Türkiye’de kayıt dışı istihdamın vergi kayıp ve kaçakları üzerindeki etkileri. 19. Türkiye Maliye Sempozyumu, Hacettepe Üniversitesi.