Moralitenin Bir Eleştirmeni Olarak

Bernard Williams, etik literatürde moral felsefeye dair bildiğimiz okumalardan çok farklı bir yolda ilerler. Moral teorilerin birçok yükümlülüğü kapsayan etik yaşamı darlaştırdığını, etiği salt moralitenin yükümlülükleri ile ele aldıklarını düşünür. Ona göre bu süreç kısmen Sokrates ile başlamış, Platon, Aristoteles ile devam etmiş, özellikle Kantçılık, Utiliteryanizm, Sezgicilik gibi modern teorilerle sürmüştür. Bu filozoflar Sokrates’in “Nasıl yaşamalı?” sorusuna cevap verecek bir Arşimet noktası arayışı içerisinde olmuş, pek çok alanda karşımıza çıkan yükümlülükleri görmezden gelircesine salt moral yükümlülük üzerinde durmuşlardır. Oysa Williams’a göre etik yaşam, birçok iyiyi, çatışmayı, gri alanı barındıran farklı yükümlülüklerden oluşur. Kendisi salt moral yükümlülük ile hareket etme illüzyonundan kurtulmamız gerektiğini, yaşamı real bir şekilde ele alacak, farklı yükümlülükleri görmezden gelmeyen bir araştırma, soruşturma ile hareket etmemiz gerektiğini belirtir

Bernard Williams as a Critic of Morality

Bernard Williams discusses ethical literature in a different way from the arguments of moral philosophy we know. He thinks moral theories make narrow the ethical life including lots of obligations; because they evaluate ethics just by moral obligations. According to him, this process has been partially started by Sokrates and continues from Plato, Aristotle to modern theories like Kantianism, Utiliteryanism, Intuitionism. They focused on moral obligation as if there aren’t any different obligations we experience in different situations and wanted to find an Archiemadian point in order to answer Sokrates’ questions: How should one live? But according to Williams ethical life consists of different obligations including many goods, conflicts, ambiguous positions. He says that we should get rid of the illusion of acting only with moral obligation; and have to act in a way that will address real life, with an investigation which doesn’t ignore different obligations

___

  • Aristoteles. Nikhomakhos’a Etik. (2000). Çev. S. Babür, Ankara: BilgeSu.
  • Crisp, R. (1997). virtue Ethics. Ed. R. Crisp & M. Slote, Oxford: Oxford.
  • Hursthouse, R. (1999). On virtue Ethics, Oxford: Oxford.
  • Hünler, S. .Z. (1997). Rawls ve MacIntyre İki Adalet Arasında Liberal ve Komunitaryan Düşüncelerin Çatışma Alanı, Ankara: Vadi.
  • Jenkins, M. P. (2006). Bernard Williams, London: Acumen.
  • Kant. Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi. (2009), Çev. İ. Kuçuradi, İstanbul: Türkiye Felsefe Kurumu.
  • Louden, R. (2007). “The critique of the morality system”. Bernard Williams.
  • MacIntyre, A. (1983). “The Magic in the Pronoun “My””, Ethics, 94, No. 1.
  • Maclntyre, A. (2001). Erdem Peşinde, Çev. M. Özcan, İstanbul: Ayrıntı.
  • Mutlu, B. (2015). Martha Nussbaum’da İyi Yaşam ve Talih, yayımlanmamış doktora tezi, Ege Üniversitesi.
  • Thomas, A. (2007). Ed. “Introduction”, Bernard Williams, Cambridge: Cambridge.
  • Williams, B. (1982), Moral Luck, Cambridge: Cambridge.
  • Williams, B. (1993), Shame and Necessity, Berkeley: University of California.
  • Williams, B. (2006). Ethics and the Limits of Philosophy, London&New York: Routledge.