Ahmet KESKİNOĞLU, Su ÖZGÜR, Önder YAVAŞCAN, Caner ALPARSLAN, Pembe KESKİNOĞLU

Veziko üreteral reflülü çocuklarda prognozu kötüleştiren risk faktörlerinin retrospektif bir çalışma ile değerlendirilmesi

Amaç: Vezikoüreteral reflü (VUR) genelde tekrarlayan üriner enfeksiyonlarla birlikte olan ve böbrek parankiminde hasara yol açabilen, çocukluk çağında sık görülen bir sorundur. Tüm çocuk nüfusunun %0,5-1,5’inde görülür. Tedavi edilerek kontrol edilmezse, kronik böbrek yetmezliğine neden olabilir. Vezikoüreteral reflüde prognozun kötüleşmesi; reflü nefropatisi, skar gelişmesi ve kronik böbrek yetersizliği tablosunun gelişmesi ile anlaşılmaktadır. Bu çalışmada, VUR’lü olguların özelliklerini tanımlamak ve kötü prognoza neden olan riskleri saptamak amaçlanmıştır, Gereç ve Yöntem: 1990-2014 yılları başvurularını kapsayan kesitsel bir çalışma gerçekleştirildi. Retrospektif olarak veriler kayıtlardan toplandı. Sonuç değişkeni VUR kötü prognozudur ve skar varlığı, reflü nefropatisi, kronik böbrek hastalığı gelişmesi ile belirlenmiştir. Kayıtlardan alınan demografik, öz-soygeçmiş, klinik özellikler nedenler olarak incelenmiştir. Veri analizinde sayı ve yüzdelerle tanımlayıcı sunulan veriler ki-kare ve çok değişkenli lojistik regresyon analizi ile SPSS 24.0 programı ile çözümlenmiştir, p<0,05 istatistik anlamlılık sınır değeri kabul edilmiştir. Bulgular: Vezikoüreteral reflülü çocuğun 2 yaş ve altında olması ve öyküde bildirilen idrar yolu enfeksiyonu varlığı prognozun kötüleşme nedeni olarak bulunmuştur. İzlem sonrası idrar yolu enfeksiyonu sayısının prognozu etkilemediği belirlenmiştir. Sonuç: Bu çalışmada indirek bir bulgu olarak elde edilen sonuca göre, VUR’lu çocuğun izlemde iyi yönetilmesi ile prognoza olumlu katkı ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Vezikoüreteral reflü, prognoz, risk faktörleri

A RETROSPECTIVE STUDY OF THE RISK FACTORS WORSENING PROGNOSIS IN CHILDREN WITH VESICOURETERAL REFLUX

Objective: Vesicoureteral reflux (VUR) is a common problem in childhood, often associated with recurrent urinary infections, which can cause damage to the renal parenchyma. It occurs in 0.5-1.5% of the whole children population. If not treated and controlled, it may cause chronic renal failure. Worsening prognosis of VUR becomes evident as reflux nephropathy, scarring and chronic renal failure. In this study, we aimed to define the characteristics of VUR patients and to determine the risks that cause a poor prognosis.Material and Method: A cross-sectional study of 1990-2014 was performed. Data were collected retrospectively. The outcome variable was poor prognosis of VUR and was determined by the presence of scarring, reflux nephropathy, and the development of chronic kidney disease. The demographic, self-family history and clinical characteristics of the children were examined as causes. In the data analysis, descriptive data with numbers and percentages were analyzed by chi-square and multivariate logistic regression analysis with SPSS 24.0 program.Results: The fact that the child with VUR was 2 years or younger and the presence of urinary infection reported in the history was found to be the cause of worsening of the prognosis. The number of urinary infections after follow-up did not affect the prognosis. Conclusion: According to the results obtained as an indirect finding in this study, good management of the child with VUR has a positive contribution to prognosis.

Keywords:

Vesico-ureteral reflux, prognosis, risk factors,

PDF

___

Elder J.S. Urologic disorders in infants and children. In: Behrman RE, Kliegman RM, Jenson HB, editors. Nelson Textbook of Pediatrics. 16th ed. W.B. Saunders Company, Philadelphia; 2000 p.1619.
Kaefer, M, Curran, M, Treves S.T, et al. Sibling vesicoureteral reflux in multiple gestation births. Pediatrics 2000; 105: 800 – 804.
Sargent, M.A. What is the normal prevalence of vesicoureteral reflux? Pediatric Reflux 2000; 30: 587 – 593.
Wheeler D, Vimalachandra D, Hodson EM, et al. Antibiotics and surgery for vesicoureteric reflux: a meta-analysis of randomized controlled trials. Arch Disease Child, 2003; 88: 688 – 694.
Fanos, V, Cataldi L. Antibiotics or surgery for vesicoureteric reflux in children. Lancet 2004; 364: 1720 – 172.
Venhola, M, Huttunen, NP, Uhari, M. Metaanalysis of vesicoureteral reflux and urinary tract infection in children. Scand J Urol Nephrol 2006: 40; 98 – 102.
Gökçe İ, Alpay H. Renal parenkimal skar ve reflü nefropatisi. Türk Nefroloji Diyaliz ve Transplantasyon Dergisi. 2012; 21: 21 – 27
Blumental, I. Vesicoureteral reflux and urinary tract infection in children. Postgrad Med J 2006; 82: 31 – 35.
Swerkersson S, Jodal U, Sixt R, et al. Relationship among vesicoureteral reflux, urinary tract infection and renal damage in children. J Urol 2007;178:647-651.
Routh JC, Bogaert GA, Kaefer M, et al. Vesicoureteral reflux: current trends in diagnosis, screening and treatment. Eur Urol 2012; 61: 773 – 782.
Silva JM, Santoz DJS, Marino VS, et all. Clinical course of 735 children and adolescents with primary vesicoureteral reflux. Pediatr Nephrol 2006; 21: 981 – 988.
Brakeman P. Vesicoureteral reflux, reflux nephropathy and end-stage renal disease. Adv Urol 2008; 508949. doi: 10.1155/2008/508949
Faust WC, Diaz M, Pohl HG. Incidence of post-pyelonephritic renal scarring: a meta-analysis of the mercapto-succinic acid literature. J Urol 2009; 181: 290 – 297.
Dincel N, Biçer H, Gün ZH, Mir S. Natural course of children with dysplastic and hypoplastic kidney. World J Nephrol Urol 2013; 2: 55 – 59.
Rossleigh MA. Renal infection and vesico-ureteric reflux. Semin Nucl Med 2007; 37: 261 – 268.
Westwood ME, Whiting PF, Cooper J, et al. Further investigation of confirmed urinary tract infection (UTI) in children under five years: a systematic review. BMC Pediatrics 2005; 5: 2. doi: 10.1186/1471-2431-5-2
Pirker ME, Mohanan N, Colhoun E, Barton D, Green A, Puri P. Familial vesicoureteral reflux: influence of sex on prevalence and expression. J Urol 2006; 176: 1776 – 1780.
Chen MJ, Cheng HL, Chiou YY. Risk factor for renal scarring and deterioration of renal function in primary vesicoureteral reflux children: a long-term follow-up retrospective cohort study. PLoS One. 2013; 8: e57954. doi: 10.1371/journal.pone.0057954
Hollowel JG, Greenfield SP. Screening siblings for vesicoureteral reflux. J Urol 2002; 168: 2138 – 2141.
Chertin B, Puri P. Familial vesicoureteral reflux. J Urol 2003; 169: 1804 – 1808.
Levtchenko E, Lahy C, Levy J, Ham H, Piepsz A. Treatment of children with acute pyelonephritis: A prospective randomised study. Pediatr Nephrol 2001; 16: 878 – 884.
Telefarlı Z. Vezikoüretral reflüsü olan hastaların izlem ve sonuçları. Uzmanlık Tezi, 2013. URL:http://dspace.trakya.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/1/2097/0109485.pdf?sequence
Pokrajac D, Sefic-Pasic I, Begic A. Vesicoureteral Reflux and Renal Scarring in Infants After the First Febrile Urinary Tract Infection. Med Arch 2018; 72: 272 – 275.