Ülkü ERGENE, Rüya ERİNÇ, Oktay ERAY, Cüneyt AYRI, Oktay ERGENE

Supraventriküler taşikardilerin tedavisinde diltiazem ile verapamilin karşılaştırılması

Aralık 1994 ile Temmuz 1995 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi İlk ve Acil Yardım ABD polikliniğine müracaat eden toplam 46 hastadaki sııpraventriküler taşikardi (SVT) tedavisinde verapamil ile diltiazemin intravenöz formlarının etkinliğini karşılaştırmayı amaçladık. Randomize seçilen olgularda öncelikle 0.25 mglkg dozunda diltiazem veya 5 mg dozunda verapamil uygulandı. Aynı ilaçtan 30 dakika ara ile iki kez uygulama ile yanıt alınamayan olguda diğer ilaç denendi, ilk seçenek olarak Diltiazem denenen 23 olgunun 21'i (%91) yanıt verdi., ilk seçenek olarak verapamil denenen 23 olgunun 19'unda (%83) yanıt alındı. c?=0.19, p=0.66. tik seçenek olarak diltiazem kullanılan olgulardan üçünde ikinci doz diltiazeme gereksinme oldu. Buna karşılık ilk seçenek olarak verapamil kullanılan olguların yedi tanesinde ikinci doz verapamile gereksinme duyuldu, (kinci doz diltiazeme yanıtsız kalan iki olgudan bir tanesinde verapamil ile yanıt alınırken, iki doz verapamile yanıtsız kalan dört olgudan iki tanesinde diltiazemle yanıt alındı. Üç olguda her iki ilaca da yanıt alınamadı. Her iki ilaçta ciddi yan etkiler gözlenmedi.Sonuç olarak SVT'lerin sonlandırılmasında her iki ilacın da etkin, güvenli, hızlı etkili olduğu ve aralarında anlamlı bir fark olmadığı sonucuna varıldı.

We compared the efficacy of IV verapamil or diltiazem in converting supraventricular tachycardia (SVT) in 46 patients presenting to the Emergency Department of Dokuz Eylül University Hospital between December 1994 and July 1995. Group assignment was randomly performed. The diltiazem group received TV 0.25 mglkg diltiazem and patients in the verapamil group were given IV 5 mg verapamil. If the patient did not convert within 30 minutes, the same dose of the same medicine was repeated. If cardioversion still did not occur after waiting an additional 30 minutes, the same dose of the other medicine was tried. The result was satisfactory in 21 cases out of 23 in the diltiazem group (91.3%) and 19 cases of out 23 in the verapamil group (82.6%) c2=0.19, p=0.66. In the diltiazem group a second dose was needed in 3 patients, and in the verapamil group in 7 patient. After failure of the first two doses, tho other medication needed to be given in two cases in the diltiazem group (SVT converted in one) and in four cases in the verapamil group (SVT converted in two). In three cases neither medication was effective. No serious adverse effects occured in either group. In summary diltiazem and verapamil are both equally effective for the treatment of SVT