Amaç: Bu çalışmanın amacı; 35 yaş ve üstü master grupta yer alan atletlerin fiziksel ve fizyolojik özellikleri ile her iki elin parmak oranı arasındaki ilişki düzeyini saptamaktır. Gereç ve yöntem: İzmir Master Atletler Kulübüne üye olan 21 erkek ve 9 bayandan oluşan toplam 30 atlet üzerinde yapıldı. Sporcuların her iki ellerindeki işaret ve yüzük parmak uzunlukları dijital bir kumpas yardımıyla ölçüldü, daha sonra parmakların birbirine oranları belirlendi. Boy kilo ve vücut yağ oranları ölçüldü. Eldeki işaret parmağı, yüzük parmağından uzun olanlar östrojenin baskın olduğu grup, işaret parmağı yüzük parmağından kısa olanlar testosteronun baskın olduğu grup olarak tanımlandı. Fiziksel Performans testlerinden Maksimal oksijen kullanımı (VO2 Max), otur-uzan esneklik testi, dikey sıçrama testi, el-pençe kuvvet testi, sırt kuvvet testi uygulandı. Verilerin istatistiksel analizi SPSS 15.0 programında yapıldı. Bulgular: Çalışmada öncelikle parmak uzunluklarına göre östrojenin veya testosteronun baskın olması açısından farklılık incelendi. Tüm sporcularda (n=30) sağ el parmak oranı (0,97 ± 0,04), sol el parmak oranı (0,96 ± 0,03) ve her iki elin parmak ortalaması (0,97 ± 0,03) olarak 1’in altında (testosteron hormonu baskın) bulundu. Master atletlerde fizyolojik ölçümlerle her iki eldeki parmak oranları karşılaştırıldı ve istatistiksel olarak anlamlı bir sonuç elde edilemedi. Sonuç: Bu çalışmada katılan tüm atletlerin el parmak oranlarının düşük bulunması, atletlerde parmak oranları açısından testosteron baskınlığı olduğunu ortaya koydu. Ancak master atletlerin fiziksel performans düzeyleri ile el parmak oranları arasında anlamlı ilişki olmaması, bu yaş grubunda testosteron baskınlığının fiziksel performansı direkt olarak etkilemediğini göstermiştir. Bu çalışmanın, ileriye dönük olarak, sporcu seçiminde var olan kriterlere yeni ve kolay bir ölçüm yöntemi olan parmak oranını katabileceği düşünülmektedir