Yoksullukla mücadelede sosyal girişimcilik: Ashoka üyelerinden sosyal yenilikçi örnek uygulamalar

Sosyal girişimcilik, çevresindeki sosyal sorunların farkında olan, bunları çözme niyetinde olan örgütlerin yenilikçi bakış açısını içeren bir faaliyet olarak görülmektedir. Kendi karı için çalışmaktan çok, içinde bulunduğu toplumda sosyal değişim yaratarak, toplumun kazancına önemli katkı sağlayan bireyler de sosyal girişimci olarak anılmaktadır. Küreselleşme ile birlikte artan sosyal sorunların en önemlilerinden biri olan yoksulluk, bu sorunu çözme konusunda faaliyetlerini sürdüren birçok sosyal girişimcinin ilgi alanı arasındadır. Sürdürdükleri faaliyetler, devlet veya özel sektörün ilgi gösteremediği ya da yetersiz kaldığı durumlarda önemli bir boşluk doldurmaktadır. Sosyal girişimcilerin yoksulluk sorununa olan bakış açıları, çözüm konusunda sosyal bir misyona sahip olmaları, yenilikçi olmaları, çözümde farklı kaynaklardan yararlanıp, örgütlerinin sürdürülebilirliğini sağlayabilmeleri nedeniyle önemli görülmektedir. Bu çalışma ile yoksullukla mücadelede yenilikçi yaklaşım ile farklı stratejilere sahip olan sosyal girişimcilerin faaliyetleri üzerinde durulacaktır. Bu amaç doğrultusunda, dünyada sosyal girişimcilere önemli fon kaynağı sağlayan bir örgüt olan Ashoka'nın seçilmiş bazı üyelerinin profilleri incelenerek, sosyal girişimcilerin yoksulluk sorununu nasıl algıladıkları ve bu sorunun çözümü konusunda uyguladıkları yenilikçi stratejiler ortaya çıkarılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Girişimcilik, Sosyal Girişimci, Sosyal Yenilik

Social entrepreneurship in combating with poverty: Social innovative cases of ashoka fellows

Social entrepreneurship is seen as an activity of organizations which are aware of the social problems around and have the intention to solve these, including an innovative perspective. As such, social entrepreneurs are mentioned as individuals who contribute to the society's benefit by creating social change in their community rather than working for their own profit. Poverty emerging as one of the most accelerating significant social problems with globalization is among the working domains of many social entrepreneurs who pursue their activities in order to solve this problem. Their working activities fill the needs gap in situations where governments and private sectors have inefficient or inattentive services. Social entrepreneurs' perspective towards poverty is considered as important since they have a social mission in the solution, since they are innovative and since they provide sustainability by utilizing from different resources. This study will explore the social entrepreneurs' different strategic activities with innovative perspectives on combating with poverty. Having this aim, the selected fellow profiles of Ashoka, the significant fund provider organization to social entrepreneurs, will be analyzed, in terms of how poverty is perceived among social entrepreneurs and what innovative strategies are implemented as a solution.

Keywords:

-,

PDF

___

Abay, A. R. (2004). Bir sosyal politika olarak yoksullukla mücadelede sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakıflarının yeri. Sivil Toplum, 2 (6-7): 77-92.
Akdemir, N. (2008). Taşeronlu birikim: tuzla tersaneler bölgesinde üretim ilişkilerin enformelleşme. İstanbul: Sosyal Araştırmalar Vakfı.
Alvord, S. H., Brown, D. L. & Letts, C. W. (2004). Social entrepreneurship and societal transformation: an exploratory study. The Journal of Applied Behavioural Science, 40 (3): 260-282.
Ashoka, http://ashoka.org/about (15.08.2011)
Ashoka, http://www.ashoka.org/fellows (11.02.2009).
Ashoka, Yusuf Kulca, http://www.ashoka.org/fellow/2978, (04.03.2010) Austin, J. E. (2006). Three avenues for social entrepreneurship research. İçinde J. Mair, J. Robinson ve K. Hockerts (Der.). Social entrepreneurship: 22-33. New York: Palgrave Macmillan.
Austin, J., Stevenson, H. & Wei-Skillern, J. (2006). Social and commercial entrepreneurship: same, different, or both? Entrepreneurship Theory and Practice, 30 (1): 1-22.
Battle-Anderson, B. B. ve Dees, J. G. (2006). Rhetoric, reality and research: building strong intellectual foundations for the emerging field of social entrepreneurship. İçinde A. Nicholls (Der.) Social entrepreneurship: new paradigms of sustainable social change: 144-168. Oxford: Oxford University Press.
Besler, S. (2010). Sosyal girişimcilik. İçinde S. Besler (Der.) Sosyal girişimcilik: 3-28. İstanbul: Beta Yayınları.
Bhawe, N., Jain, T. K. & Gupta, V. K. (2006). The entrepreneurship of the Good Samaritan: a development framework to understand social entrepreneurship using insights from qualitative study. Working paper, http://ssrn.com/abstract=902685, (16.05.2006).
Bikmen, F ve Meydanoğlu, Z. (2006). Türkiye’de sivil toplum: bir değişim süreci. Uluslararası Sivil Toplum Endeksi Projesi Türkiye Ülke Raporu. İstanbul: Tüsev Yayınları No: 39.
Bloom, P. N. (2009). Overcoming consumption constraints through social entrepreneurship. Journal of Public Policy & Marketing, 28 (1): 128-134. Boschee, J. (2001). Eight basic principles for non-profit entrepreneurs. Nonprofit World. 19 (4): 15-18.
Buğra, A. ve Keyder, Ç. (2003). Yeni yoksulluk ve Türkiye’nin değişen refah rejimi. BM Kalkınma Programı Proje Raporu.
Dees, G. (1998). The meaning of social entrepreneurship. The Kaufmann center for entrepreneurial leadership and Ewing Marion Kaufmann foundation.
Erdut, Z. (2002). Küreselleşme bağlamında uluslararası sosyal politika ve Türkiye. İzmir: Dokuz Eylül Yayınları.
Fowler, A. (2000). NGDOs as a moment in history: beyond aid to social entrepreneurship or civic innovation? Third World Quarterly, 21 (4): 637-654.
Frumkin, P. (2002). On being non-profit: conceptual and policy primer. Cambridge: Harvard University Press.
Glancey, K. & McQuaid, R. (2000) Entrepreneurial economics. New York: St. Martin’s Press, Inc.
Gürsel, S., Levent, H., Selim, R. ve Sarıca, Ö. (2000). Türkiye’de bireysel gelir dağılımı ve yoksulluk: Avrupa Birliği ile karşılaştırma. Ankara: TÜSİAD Yayın No. TÜSİAD-T/2000-12/295.
Harding, R. (2004). Social enterprise: the new economic engine. Business Strategy Review, 15 (4): 39-43.
Haugh, H. (2005). A research agenda for social entrepreneurship. Social Enterprise Journal, 1 (1): 1-12. http://www.ilo.org/public/english/employment/recon/eiip/download/dw_de ficit.pdf, (12.03.2005).
http://www.worldbank.org/poverty/mission/up1.htm. (20.12.2007), Understanding Poverty: What is Poverty?
Human Development Report (2001).
http://hdr.undp.org/en/media/completenew1.pdf, (15.07.2011) ILO. (2001). Report of the Director-General: Reducing the Decent Work Deficit - A Global Challenge. 89th Session Geneva, June 2001.
Janvry, A. ve Sadoulet, E. (1995). Poverty, equity and social welfare in Latin America: determinants of change over growth spells. Issues in development discussion paper 6, Geneva: ILO.
Kotler, P. ve Lee, N. R. (2009). Yoksulluğa karşı sosyal pazarlama. İstanbul: MediaCat.
Kümbül Güler, B. (2010). Sosyal girişimcilik. Ankara: Efil Yayınları. Leadbeater, C. (1997). The rise of the social entrepreneur. London: Demos.
Leadbeater, C. ve Goss, S. (1998). Civic entrepreneurship. Demos/public management foundation, putteridge bury management center, April.
Light, P. (2005). Searching for social entrepreneurs: who might they be, where they might be found, what they do?. İçinde R. Mosher-Williams (Der.) Research on social entrepreneurship: understanding and contributing to an emerging field: 13-37. ARNOVA Occasional Paper Series. 1 (3).
Light, P. C. (2008). The search for social entrepreneurship. Washington, D.C.: Brookings Institution Press.
Mair, J. ve Marti, I. (2006). Social entrepreneurship research: a source of explanation, prediction, and delight. Journal of World Business, 41 (4): 36-44. Mair, J. ve Noboa, E. (2003). The emergence of social enterprise and their place in the new organisational landscape. Working Paper No: 523. Barcelona: University of Navarra, IESE Business School.
Mulgan, G. (2006). Cultivating the other invisible hand of social entrepreneurship: comparative advantage, public policy, and future research priorities. İçinde A. Nicholls (Der.) Social entrepreneurship: new paradigms of sustainable social change: 74-95. Oxford: Oxford University Press.
Mulgan, G., Tucker, S., Ali, R. ve Sanders, B. (2007). Social innovation: what it is, why it matters and how it can be accelerated? Oxford Said Business School. Skoll Center for social entrepreneurship working paper.
Nicholls, A. (2006). Introduction. İçinde A. Nicholls (Der.) Social entrepreneurship: new models of sustainable social change: 1-35. New York: Oxford University Press.
Özdemir, B. K. (2010). Sosyal girişimcilik ve sürdürülebilir kalkınma. İçinde S. Besler (Der.) Sosyal girişimcilik: 94-116. İstanbul: Beta Yayınları.
Parkinson, C. ve Howorth, C. (2008). The language of social entrepreneurs. Entrepreneurship and Regional Development. 20 (3): 285-309.
Prabhu, G. N. (1999). Social entrepreneurial leadership. Career Development International, 4 (3): 140-145.
Prahalad, C. K. (2006). The fortune at the bottom of the pyramid: eradicating poverty through profits. Upper Saddle River: NJ: Wharton School Publishing.
Raufflet, E., Berranger A. ve Aguilar-Platas, A. (2008). Innovative business approaches and poverty: toward a first evaluation. İçinde C. Wankel (Der.) Alleviating poverty through business strategy: 33-60. New York: Palgrave MacMillan.
Robinson, J. (2006). Navigating social and institutional barriers to markets: how social entrepreneurs identify and evaluate opportunities. İçinde J. Mair, J. Robinson ve K. Hockerts (Der.) Social entrepreneurship: 95-120. New York: Palgrave MacMillan.
Sapancalı, F. (2003). Sosyal dışlanma. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
Seelos, C. ve Mair, J. (2005) Social entrepreneurship: creating new business models to serve the poor. Business Horizons, 48 (3): 241-246.
Seelos, C. ve Mair, J. (2009). Hope for sustainable development: how social entrepreneurs make it happen. İçinde Ziegler, R. (Der.) An introduction to social entrepreneurship: voices, preconditions, contexts: 228-246. Cheltenham: Edward Elgar Publishing Ltd.
Seelos, C., Ganly, K. ve Mair, J. (2006). Social entrepreneurs directly contribute to global development goal. İçinde J. Mair, J. Robinson ve K. Hockerts (Der.) Social entrepreneurship: 235-275. New York: Palgrave MacMillan. SEWA, www.sewa.org, (22.03.2011).
Şenkal, A. (2006). Sivil toplum ve sosyal sermaye: sosyal politikaya dayalı alternatif kalkınma modeli arayışları. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası (Prof. Dr. Toker Dereli’ye Armağan). İ.Ü. Yayın No: 4598, 791-810.
Şenses, F. (2001). Küreselleşmenin öteki yüzü yoksulluk. İstanbul: İletişim Yayınları. Temiz, H. E. (2008). Dünyada kronik yoksulluk ve önleme stratejileri. Çalışma ve Toplum Dergisi, 17 (2): 61-100.
Theobald, R. (1987) Rapids of change: social entrepreneurship in turbulent times. Indianapolis, IN: Knowledge Systems.
Thornton, A. J. (2008). Who are the poorest of the poor and does Microcredit help them? http://www.gpia.info/files/Thornton_Andrew_Thesis.pdf, (12.07.2011).
Umut Çocukları Derneği, http://www.umutcocuklari.org.tr, (08.03.2010)
Yıldız, Ö. ve Adaş, E. B. (2006). Sokak çocukları sorunuyla mücadelede sivil toplum örgütlerinin rolü. Sivil Toplum, 4 (16): 21-32.
Yurttagüler, L. (2010). Yoksullukla mücadelede STK’ların rolü: hizmet verme ve sosyal hak anlayışı arasındaki gerilim. İçinde P. U. Semerci (Der.) İnsan hakları ihlali olarak yoksulluk: 71-92. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.