2011

YAZILI BASINDA ADVERTORIAL:GAZETECİLER İÇİN ŞEYTANIN TA KENDİSİ

Reklamların hedef kitleler üzerindeki etkisinin azaldığına yönelik endişe, halklailişkiler uzmanlarını ve reklamcıları yeni arayışlara yöneltmiştir. Bunun sonucundaadvertorial olarak adlandırılan haber görünümündeki reklam içerikleri, gazetelerde sıkçakullanılır hale gelmiştir. Advertorialin hedef kitleler üzerindeki etkisiyle ilgili çok sayıdaçalışma bulunmasına karşın konu gazetecilik mesleği açısından ele alınmamıştır. Öteyandan advertorialler, reklamdan kesin sınırlarla ayrılması gereken haberininandırıcılığını tehdit etme potansiyelini taşımaktadır. Bu çalışma, gazetecilerinadvertoriallere bakışını ve bunların gazetecilik mesleğine etkisini ortaya koymayıamaçlamıştır. Verilerin elde edilmesinde nitel bir araştırma yöntemi olan derinlemesinegörüşme kullanılmıştır. Araştırma kapsamında Mayıs 2014te Hürriyet, Sabah, Habertürk,Zaman ve Posta gazetelerinde görev yapan 15 gazeteciyle yüz yüze görüşmelergerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda advertoriallerin, gazetecilik mesleğine yönelikolumsuz etkilerinin altı kategoride toplandığı tespit edilmiştir. Bunlar; haber ile reklamarasındaki sınırın belirsizliği, gazeteciliğin güvenilirliğinin zedelenmesi, okurunkandırılması, metinlerin haber niteliği taşımaması, gazetecilerin reklam yazarı olarakkullanılması, reklam gelirlerine etkisidiir.

ADVERTORIALS IN THE PRESS:THE DEVIL HIMSELF FOR JOURNALISTS

Concerns about the decreasing impact of advertisements on target audiences haveled public relations professionals and advertisers to search for new ideas. As a result,advertisement content in the form of news, called advertorial, has become commonly usedin newspapers. Although there have been many studies on the effects of advertorials ontarget audiences, this issue has not been addressed in terms of the profession of journalism.Nevertheless, advertorial has the potential to threaten the credibility of genuine news,which must be distinguished from advertisements by clear boundaries. The aim of this studywas to reveal the perspective of journalists on advertorials, and the effects of advertorials on journalism. In-depth interview, which is a type of qualitative research method, wasconducted for data collection. Face-to-face interviews were carried out with 15 journalistsfrom Hürriyet, Sabah, Habertürk, Zaman and Posta newspapers in May 2014. The studyshowed that the negative effects of advertorials on journalism could be grouped into sixcategories. These were the blurred boundary between news and advertisement, violation ofthe reliability of journalism, deception of the reader, lack of news value, the use ofjournalists as advertising copywriters, and effects on advertising revenue.

PDF

___

Aktekin, U. ve Gürbüz, B. (2010). Türkiyede örtülü reklamlar ve uygulamadaki durum. http://www.gun.av.tr/assets/file/turkiye%E2%80%99de- ortulu-reklamlar-ve-uygulamadaki-durum.pdf, (28.03.2014). Alikılıç, Ö. ve Onat, F. (2007). Bir halkla ilişkiler aracı olarak kurumsal bloglar. Journal of Yasar University, 8 (2): 899-927. Aronoff, C. (1976). Predictors of success in placing news releases in newspapers. Public Relations Review, 2 (4): 43-57. Atabek, Ü. (2006). Etik sorunların ekonomi politik bağlamı. Küresel İletişim Dergisi, Güz (2): 1-9. Austin, P. ve Austin, B. (2004). Getting free publicity: The secrets of successful press relations. Oxford: How To Books Ltd. Balasubramanian, S. K. (1994). Beyond advertising and publicity: Hybrid messages and public policy issues. Journal of Advertising, 23 (4): 29-46. Baskin, J. S. (2014). What is an advertorial? http://marketing.answers.com/online/what-is-an-advertorial, (22.03.2014). Baydar, Y. (2013). Haber-advertorial ayrımı. Sabah Gazetesi. 15.04.2013. http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/baydar/2013/04/15/haberadvertorial-ayrimi, (12.03.2014). Brown, C. ve Waltzer, H. (2004). Organized interest advertorials responding to the 9/11 terrorist attack and other national traumas. The Harvard International Journal of Press/Politics, 9 (4): 25-48. Cameron, G. T. ve Haley, J. E. (1992). Feature advertising: Policies and attitudes in print media. Journal of Advertising, 12 (3): 47-55. Cameron, G. T. ve Ju-Pak, K. H. (2000). Information pollution? Labelling and format of advertorials. Newspaper Research Journal, 21 (1): 65-77. Cooper, C. A. ve Nownes, A. J. (2004). Money well spent? An experimental investigation of the effects of advertorials on citizen opinion. American Politics Research, 31 (X): 1-24. Croteau, D. ve Hoynes, W. (2006). The business of media. California: Pine Forge Press. Eckman, A. ve Lindlof, T. (2003). Negotiating the gray lines: An ethnographic case study of organizational conflict between advertorials and news. Journalism Studies, 4 (1): 65-77. Eisend, M. ve Küster, F. (2011). The effectiveness of publicity versus advertising: A meta-analytic investigation of its moderators. Journal of the Academy of Marketing Science, 39 (6): 906-921. Erjavec, K. (2004). Beyond advertising and journalism. Discourse and Society, 15 (5): 553-578. Erjavec, K. ve Kovacic, M. P. (2010). Relations with the media: Who are the main actors in an advertorial production process in Slovenia?. Journal of Journalism: Theory, Practice and Criticism, 11 (1): 91-109. Geray, H. ve Aydoğan, A. (2009). Yeni iletişim teknolojileri ve etik, Televizyon haberciliğinde etik sorunlar. http://ilefarsiv.com/etik/wp- content/uploads/yeni-iletisim-teknolojileri-ve-etik.pdf, (12.03.2014). Girgin, A. (2008). Gazeteciliğin temel ilkeleri. İstanbul: Der Yayınları. Goodlad, N., Eadie, D. R., Kinnin, H. ve Raymond, M. (1997). Advertorial: Creative solution or last resort?. International Journal of Advertising, 16 (2): 73-84. Grant, C. ve Dimmick, J. (2000). Making local news: A holistic analysis of sources, selection criteria, and topics. Journalism and Mass Communication Quarterly, 77 (3): 628-638. Grewal, D., Gotlieb, J. ve Marmorstein, H. (1994). The moderating effects of message framing and source credibility on the price-perceived risk relationship. Journal of Consumer Research, 21 (1): 145-153. Harmon, R. R., ve Coney, K. A. (1982). The persuasive effects of source credibility in buy and lease situations. Journal of Marketing Research, 19 (2): 255- 260. Hausknecht, D. R., Wilkinson, J. B. ve Prough, G. E. (1991). Advertorials: Effective? Deceptive? Or tempest in a teapot?. Akron Business and Economic Review, 22 (4): 41-52. Imbriale, R. (2007). Motivational marketing: How to effectively motivate your prospects to buy more, and tell their friends too!. New Jersey: John Wiley Sons, Inc. Jain, S. P. ve Posavac, S. S. (2001). Prepurchase attribute verifiability, source credibility, and persuasion. Journal of Consumer Psychology, 11 (3): 169- 180. Jung, K. S. (2014). Persuasion intent and advertising skepticism in health advertorials: An information processing approach using lexical decision tasks. Unpublished Doctoral Dissertation. Cornell University, Department of Communication, New York. Karabaş, S. (2013). Pazarlama iletişim aracı olarak tüketicilerin reklam denetimine karşı tutumları: Reklam etiği. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3 (1): 143-157. Kim, B. H., Pasadeos, Y. ve Barban, A. (2001) On the deceptive effectiveness of labeled and unlabeled advertorial formats. Mass Communication and Society, 4 (3): 265-281. Kim, Y. ve Bae, J., (2006). Korean practitioners and journalists: Relational influences in news selection. Public Relations Review, 32 (3): 241-245. Koç, E. (2006). Order three advertisements and get one news story free: Public relations ethics practices of Turkish and international companies in Turkey. Public Relations Review, 32 (4): 331-340. Korap Özel, E. (2012). Yazılı basın işletmelerinin içsel pazarlama sürecinde çalışan memnuniyeti. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir. Kovacic, M. P., Erjavec, K., Stular, K. (2011). Unlabelled advertorials in Slovenian life-style press: A study of the promotion of health products. Communication & Medicine, 8 (2):157-168. Medyatava, www.medyatava.com/tiraj, (01.03.2014). Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber. Ankara: Nobel Yayıncılık. Morton, L. P. ve Warren, J. (1992). News elements and editors choices. Public Relations Review, 18 (1): 47-52. OGuinn, T., Allen, C. ve Semenik, R. J. (2014). Advertising and Integrated Brand Promotion. Stamford, CT: Cengage Learning. Obermiller, C., Spangenberg E. ve MacLachlan, D. L. (2005). Ad Skepticism: The Consequences of Disbelief. Journal of Advertising, 34 (3): 7-17. Ohanian, R. (1990). Construction and validation of a scale to measure celebrity endorsers perceived expertise, trustworthiness, and attractiveness. Journal of Advertising, 19 (3): 39-52. Okumuş, A., Çetintürk, N. ve Çetin, E. (2011). Geleneksel ilan ve advertorial (tanıtıcı reklam) uygulamalarının reklam ve reklamı yapılan ürünün algısına ilişkin değerlemelerinin faktör analizi temelli incelenmesi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 40 (2): 176-194. Pavlik, J. V. (2001). Journalism and new media. New York: Columbia University Press. Reijmersdal, E., Neijens, P. ve Smit, E. (2005). Readers' reactions to mixtures of advertising and editorial content in magazines. Journal of Current Issues & Research in Advertising, 27 (2): 39-54. Reinhard, M. A., Schindler, S., Raabe, V., Stahlberg, D. ve Messner, M. (2014). Less is sometimes more: How repetition of an antismoking advertisement affects attitudes toward smoking and source credibility. Social Influence, 9 (2): 116-132. Ries, A. ve Ries, L. (2009). The fall of advertising and the rise of PR. New York: Harper Collins Publishers. Robinson, A., Ozanne, L. ve Cohen, D. A. (2002). An Exploratory Examination of Advertorials, ANZMAC 2002 Conference Proceedings, 2-4 December 2002, Melbourne, Australia. Sayılgan, E. (2010). Medya işletmelerinde pazarlama yönetimi. İstanbul: Beta Yayıncılık. Schlapp, H. (2000). Gazeteciliğe giriş: Mesleğe yönelik ders kitabı. Çev: Işık Aygün. İstanbul: Konrad Adenauer Vakfı. Sevencan, F. ve Çilingiroğlu, N. (2007). Sağlık alanındaki araştırmalarda kullanılan niteliksel veri toplama yöntemleri. Toplum Hekimliği Bülteni, 26 (1): 1- 6. Shavitt, S., Lowrey, P. ve Haefner, J. (1998). Public attitudes toward advertising: More favorable than you might think. Journal of Advertising Research, 38 (4): 7-22. Soundararaj, J. J. (2011). Try advertorial to overcome the challenges of commercial clutter. EXCEL International Journal of Multidisciplinary Management Studies, 1 (2): 133-143. Şener, Ü. (2011). Kadın çalışmalarında sosyal etki analizi Amasyada kadın istihdamının artırılmasına destek projesi. Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV). http://www.tepav.org.tr/upload/files/1315298908- 1.Kadin _Calismalarinda _Sosyal _Etki _Analizi.pdf, (25.01.2014). Tokgöz, O. (2007). Temel gazetecilik. Ankara: İmge Kitabevi. Tormala, Z. L., Briñol, P. ve Petty, R. E. (2006). When credibility attacks: The reverse impact of source credibility on persuasion. Journal of Experimental Social Psychology, 42 (5): 684-691. Turkuvaz Dağıtım Pazarlama, www.tdp.com.tr/tr/services/gazete.asp, (01.03.2014). Türkiye Gazeteciler Cemiyeti, Türkiye Gazetecileri Hak ve Sorumluluk Bildirgesi , http://www.tgc.org.tr/bildirge.asp, (28.03.2014). Türkiye Radyo-Televizyon Kurumu Reklam Yönetmeliği, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2009/08/20090826-4.htm, (26.01.2014). Wu, P. C. S. ve Wang, Y. C. (2011). The influences of electronic word-of- mouth message appeal and message source credibility on brand attitude. Asia Pacific Journal of Marketing and Logistics. 23 (4): 448-472. Yaysat, www.yaysat.com.tr/gazete+tirajlar.html, (01.03.2014). Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık