KENTE NEO-LİBERAL DOKUNUŞLAR: ISTANBUL ATAŞEHİR’DE YAŞAMIN BOURDIEU TEORİSİ ÜZERİNDEN OKUMASI

2000 yılı sonrasında, neo-liberal politikal Istanbul’da çok büyük yatırımlara sebep olmuştur. Bu yeni girişimci özgürlük inşaat sektöründe geri dönüşümü olmayan bir kar alanı oluşturmuş ve Ataşehir, konumu ve kent merkezine hızlı bağlantılarıyla önem kazanmıştır. Kısa sürede markalı, lüks ve duvarlar arkasında ama çevreye yabancılaşmış konutların inşaatına başlanmıştır. Bu inşaatlardan önce de bölge, ya TOKİ ya da serbest müteahhitler tarafından yapılmış çeşitli apartmanlara sahiptir ve yapıların çoğu orta gelir grubu için hedeflenmiştir. Şu an her iki farklı sınıf kendi gündelik yaşamlarını sürdürmeye çalıştığı için bölge kimliğini kaybetmiş görünmektedir. Bourdieu’nun alan teorisine gore, ‘ekonomik sermaye’ baskınlığına karşın her zaman fark yaratabilecek bir ‘sembolik sermaye’ mevcuttur. Bu çalışmada; bölgedeki iki farklı sınıfın direniş ve çatışması ve habitus’larını ortaya koyarak, söz konusu ‘yaşam’ olursa ’sembolik sermaye’nin bir ‘ekonomik sermaye’ üzerinde üstünlük kurup kuramayacağı sorgulanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Ataşehir, Bourdieu, Marka Evler, Neo-Liberalizm, Sosyal Ayrım

NEO-LIBERAL TOUCHES TO THE TOWN: READING LIFE IN ISTANBUL ATAŞEHIR THROUGH BOURDIVIN THEORY

After 2000 the neo-liberal policies caused a huge investment in Istanbul. This new entrepreneurial freedom created an irreversible profit arena in construction sector. Ataşehir was one of the high spots with its localization and instant connection to the down town. Soon the contractors started with luxurious branded houses, with gates around them, very secure but also alienated. Before they started, the area was already full with several apartments either constructed by TOKİ, or free contractors and they mostly addressed to middle income class. Now, the whole area seems to have lost its identity, as two different classes try to sustain their daily habits. According to Bourdieu’s field theory, against the dominance of ‘economic capital’, there is always a ‘symbolic capital’ which can make a difference. This study aims to put forth the resistance and quarrel of 2 different classes in the area, their habitus and questions whether a symbolic capital can be superior over an economic power when ‘life’ comes into question.

Keywords:

Ataşehir, Bourdieu, Branded Houses, Neo-liberalism, Social Distinction,

PDF

___

Baycan-Levent, T. & Gülümser, A.A. (2007). Gated communities in Istanbul: The new walls of the city the fondazione eni Enrico Mattei series index: http://www.feem.it/Feem/Pub/Publications/EURODIVPapers/default.htm, (accessed: 15.02.2018).
Bourdieu, P. & Passeron, J.C. (1977). Reproduction in education society and culture. London: Sage.
Bourdieu, P. (1988). Vive la crise!: For heterodoxy in social science. Theory and society, (17) 5, Special issue on breaking boundaries: social theory and the sixties, 773-787.
Bourdieu, P. (1990). In other words: Essays towards a reflexive sociology. Matthew Adamson (trans. by). Stanford: Stanford University Press.
Bourdieu, P. (1991). Language and symbolic power. Cambridge: Harvard University Press.
Bourdieu, P. & Wacquant, L. J. D. (2003). Düşünümsel bir antropoloji için cevaplar. Çeviren: Nazlı Ökten, Istanbul: Iletişim Yayınları.
Bourdieu, P. (2006). Sanatın kuralları: Yazınsal alanın oluşumu ve yapısı. Çeviren: N. Kamil Sevil, Istanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Bourdieu, P. (2010). Distinction. New York: Routledge.
Bozdoğan, S. (2013). Residential architecture and urban landscape in Istanbul since 1950. in P. Pyla ed. Landscapes of Development, Cambridge: Harvard University Press 118-141.
Buğra, A. & Keyder Ç. (2006). The Turkish welfare regime in transformation. Journal of European Social Policy, 16: 211–228.
Çamur, K. (2007). Does the new millennium mean new hopes for housing the urban poor? Does strategic approach ensure pro-poor housing strategies in developing countries? Case of TOKİ / Turkey: 43rd ISOCARP Congress, pp.1-11.
Görgülü, T. (2016). The Apartment typology from past to present: The transition from rental apartment to residence. TÜBA-KED, (14) 166- 178.
Harvey, D. (2005). A brief history of neoliberalism. Oxford: Oxford University Press.
Harvey, D. (2008). The right to the city. New Left Review (53) 23 – 40.
Karadağ, R. (2010). Neoliberal restructuring in Turkey: From state to oligarchic capitalism, mpifg discussion paper 10 (7). Köln: Max-Planck-Institut für Gesellschaftsforschung.
Keyder, Ç. (2000). Enformel konut piyasasından küresel konut piyasasına, İstanbul küresel ile yerel arasında içinde, Derleyen Çağlar Keyder, İstanbul: Metis Yayınları
Okumus, D. & Eyuboglu, E. (2017). Healthy environments or high prices? Residents’ perspective to the urban regeneration projects in Atasehir, İstanbul. Current Urban Studies, (5) 444-465.
Projepedia. (n.d.). https://www.projepedia.com/sirket/varyap/projeler/varyap-meridian,783.html, (accessed: 02.03.2018).
Roth, G. & Wittich, C. (1978). Max Weber, economy and society, an outline of interpretive sociology. Berkeley: University of California Press.
Serin, B. (2016). The promised territories: the production of branded housing projects in contemporary Turkey. European Journal of Turkish Studies 23. URL : http://ejts.revues.org/5383, (accessed: 15.02.2018).
Stevens, G. (1998). The favourite circle: The social foundations of architectural distinction. Cambridge, Massachusetts: MIT Press.
Swartz, David. (1997). Culture and power. London: The University of Chicago Press. Teknikyapı. (n.d.). www.teknikyapi.com/Projeler/TamamlananProjeler/Uphill-Court-Ataşehir, (accessed: 02.03.2018).
TOKİ, (n.d.). http://www.toki.gov.tr/en/background.html. (accessed: 21.02.2018).
Topçu, Ü. (2014). Urban transformation: Effects of large housing investments on nearby property values in Ataşehir Istanbul. Journal of Urban Regeneration and Renewal 8(1):45-51.