İLYA EBU MAZİ’NİN ŞİİRİNDE PESİMİZM-OPTİMİZM BELİRTİLERİ/İZLERİ

Mehcer edebiyatının önde gelen şairi İlya Ebu Mazi, sadece Mehcer şairleri arasında değil, bilakis bütün Arap şairleri arasında özel ve seçkin bir konumu temsil etmektedir. Aksine o, tüm Arap şairleri arasında da tektir. Şair, pesimizm ve onun zıddı olan optimizm akımlarını, romantizmin ana kollarından biri ve sanatının en belirgin göstergelerinden birini temsil edecek şekilde bir araya getirmiştir. Hem öyle bir araya getirdi ki en bediî, en yaratıcı kaynaklarını birlikte örnekleyen bir şair. Ve aynı zamanda sanatsal yönden benzerliklerini en bariz bir şekilde gösteren şair. Şairimizdeki bu insanî ve edebî ayrışmaları, şiirlerindeki görüşleri ve bazı eleştirmenlerin görüşlerinden yararlanarak ve bu görüşleri analiz ve değerlendirerek şairimizdeki pesimizm-optimizmin sebeplerine yönelik analitik ve sanatsal bir inceleme ile ele alacağız. Bu analiz ve tartışmalardaki asıl kaynağımız, şairimizin şiirleridir. Çünkü şairimizi değerlendirebilme aracı olarak şiirlerinin, en ideal yol, en güvenilir belge ve en düzgün yansıtan ayna olduğunu düşünmekteyiz. Şüphesiz büyük bir şair olarak Ebu Mazi’nin şiirleri, hayatının seyri noktasında yeterli bir kaynak, tüm şahsî, millî ve insanî fikirleri noktasında apaçık bir sunum, fikrî ve felsefî ideoloji ve yönelişleri noktasında da kapsayıcı bir kitap mahiyetindedir. 

THE IMPACT OF OPTIMISM AND PESSIMISM IN ILYA ABU MADI’S POETRY

Ilya Abu Madi, the greatest poet of the immigration poetry represents a special and unique case, not only amongst the immigration poets but among all the Arab poets as well. The poet has blended the themes of optimism and its paradox pessimism in such a way that iconized one of his major creative styles and artistic features.I have tackled this humane and artistic paradox in the poet’s work through the artistic and analytical disposition of the definition and reasons of both pessimism and optimism throughout his poetry. I have also included in the study other critics’ opinions, and the discussion and analysis of such opinions. My first reference while working on such discussions and analysis was the poet’s work itself, since I believe that the poet’s poetry is the real and honest way and the objective mirror through which we can genuinely see the poet. Frankly speaking, the poems of the great poet Abu Madi have always been a rich record of his life and a clear disposition of his thoughts and humane, national and personal beliefs, in addition to being a comprehensive archive of all his philosophical and ideological thoughts.

___

  • Abbas, İhsan ve Necm. Muhammed Yusuf. El-Şi’r el-Arabi Fi’l-Mehcer Emrika el-Şimaliye, Dar Sadır, Beyrut, 2. Tab, 1967.
  • Abduddaim, Sabir, Edebu’l-Mehcer, Dar el-Maarif, 1. Basım, 1993.
  • Abdulbedi, Nazmi, Edeb el-Mehcer Beyne Asalet el-Şarki ve fikri’l-Ğarbi, Dar el-Fikr el-Arabi, 1976.
  • Abidin, Abdulmecid, Beyne Şaireyn Müceddideyn, Ebu Mazi ve Ali Mahmud Taha, Matbaa Muhaymir, Kahire, 1063.
  • Belba, Abdülhakim, Hareket el-Tecdid el-Şi’ri fi’l-Mehcer Beyn el- Nazariyye ve’l-Tatbikiyye, el-Hey'et el-Mısriyye el-Amme Lilkitab, 1980.
  • Cad Hasan, el-Edeb el-Arabi Fi’l-Mehcer, Dar el-Tıbaa el-Muhammediye, Kahire, Birinci basım, 1963.
  • Davud, Enes. El-Tabia fi Şi’r el-Mehcer, el-Dar el-Kavmiyye, Kahire, 1970
  • Davud, Enes. El-Tecdid FiŞi’r el-Mehcer, Dar el-Kitab el-Arabi, Kahire, 1967.
  • Dib ve Dey’. El-Şi’r el-Arabi Fi’l-Mehcer el-Emriki, Dar el-İlm Lilmelayin, Beyrut, 2. Tab. 1993.
  • Dr. Nadire Cemil el-Sirac. Şuara el-Rabıta el-Kalemiyye, Dar el-Maarif, 3. Tab, Kahire.
  • Ebu Mazi, İlya, el-Hamail (Divan Şi’r), el-Heyet el-Amme Li Kusur el-Sikafe, Kahire, 2004.
  • Ebu Mazi, İlya. El-Cedavil (Divan Şi’r), Dar el-İlm Lilmelayin, Beyrut, 9. Tab. 1972.
  • Ebu Mazi, İlya. Tibr ve Turab (Divanu Şi’r), Dar el-İlm Lilmelayin, Beyrut, 1. Tab, 1960.
  • el-Havi, İlya. İlya Ebu Mazi, Şairu’l-Tesaul ve’l-Tefaul, Dar el-Kitab el-Lübnani, Beyrut, 1972.
  • el-Nauri, İsa, Edeb el-Mehcer, Dar el-Maarif, Kahire, 2. Tab, 1963.
  • el-Nauri, İsa. İlya Ebu Mazi, Resulu’l-Şi’r el-Arabi el-Hadis, Beyrut, 2. Tab