Bugün itibariyle daha çok Alevî nitelemesi kullanılan ocak ve gruplar, ülkemizde ve dünyada yaşanan gelişmelere bağlı olarak özellikle 1990’lı yıllarda görülen kimlik politikaları bağlamında sıcak bir gündem konusu olmuştur. Bu çerçevede pek çok kitap kaleme alınmış, makaleler yayımlanmış, dergiler özel sayılar neşretmiş, özel televizyonlar kurulmuş ve bu alanda bir canlılık yaşanmıştır. Bu süreçte yeni bir kimlik inşası sürecine de tanıklık edilmiştir. Değişik disiplinlerin metodolojik farklılıkları ve hassasiyetlerinden kaynaklı farklılıklar bir yana, kişilerin şahsi duruşlarını Alevî geleneğe mal ederek bu sürece katılmaları, gelenek hakkında hemen hemen her konuda farklı durumların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Farklı ocak yapılanması gerçeğine dayalı olarak iman esaslarıyla ilgili kabullerden ibadet hayatı uygulamalarına; âdâb erkândan dedelik, düşkünlük, musâhiblik gibi bir takım sosyal kurumsal yapılara varıncaya kadar bütün alanlarda geleneksel olarak gelenek mensupları arasında var olan farlılıklara yeni duruma göre ortaya çıkan farklılıklar da eklenince, gelenek hakkındaki karmaşa daha belirgin hale gelmiştir. Bu bağlamda Alevî gelenekte Kur’an ve Hz. Peygamber tasavvurları hakkında da gelenekte var olan kabullerin dışında pek çok görüşün dile getirilebildiği görülmüştür. Son dönemlerde yaşanan gelişmelere bağlı olarak ileri sürülen bir takım iddiaların sağlıklı bir şekilde değerlendirilmesi için öncelikle gelenekte var olan yerleşik temel kabullerin göz önünde bulundurulması gerektiği açıktır. Bu itibarla geleneğe ait âdâb ve erkâna dair temel kaynaklar, gelenekteki temel zihniyeti ortaya koyan deyiş/nefesler ve geleneksel yapıyla ilgili yapılan akademik çalışmaların bu noktada dikkate alınması gerektiği açıktır. Hacı Bektâş-ı Velî’ye nispet edilen Makâlât, geleneğe ait âdâb ve erkânı ele alan ve özellikle Bektâşîlik olmak üzere farklı ocak ve gruplarca kabul gören ve sıkça okunan bir eserdir. Bu çalışmada Makâlât’ta Kur’an ve Hz. Peygamber tasavvuru ele alınmaktadır.