BİYOGÜVENLİK KANUNU ÇERÇEVESİNDE HUKUKİ SORUMLULUK

18 Mart 2010 tarihinde kabul edilip 26 Mart 2010 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan ve yayımından altı ay sonra, 26 Eylül 2010’da, yürürlüğe girmiş olan Biyogüvenlik Kanunu (BiyoGK), genetik yapısı değiştirilmiş organizmalarla (GDO) ilgili hukuki düzenlemeler getirmiştir. Bu Kanuna dayanılarak hazırlanan Genetik Yapısı Değiştirilmiş Organizmalar ve Ürünlerine Dair Yönetmelik de (GDO Yönetmeliği) 13 Ağustos 2010 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanmış ve dayanağı olan Kanun ile aynı tarihte yürürlüğe girmiştir. Kanunun temelinde, Birleşmiş Milletler bünyesinde imzalanmış olup 31 Mayıs 1963’te 244/3 sayılı Kanun ile onaylanması uygun bulunan “Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesinin Kartagena Protokolü” yer almaktadır. Söz konusu Protokol, Bakanlar Kurulunun 10 Temmuz 2003 Tarih ve 2003/5937 sayılı kararıyla onaylanmış ve 11 Ağustos 2003 Tarih ve 25196 Sayılı Resmi Gazetede yayımlanmıştır . Kanunun hazırlanmasında, ayrıca Avrupa Birliğinin ilgili düzenlemelerinin de , Avrupa Birliği ile uyum süreci çerçevesinde, göz önünde bulundurulduğu söylenebilir.

PDF

___

Antalya, O. Gökhan, Borçlar Hukuku Genel Hükümler Cilt I, İstanbul 2012.
Brandt, Christina/Gröne, Anne/Schölermann, Sönke, “Genmanipulation von Nahrungsmitteln”, http:\www.igswedel.de/Comenius/Arbeit1/ gendeutsch.htm, 23.08.2010.
Çetiner, Selim, “Biyogüvenlik nedir, ne değildir?”, TarlaSera, Şubat 2011, s. 88-91.
Eren, Fikret, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, İstanbul 2010.
Ertaş, Şeref, Çevre Hukuku ve Hayvan Hakları Hukuku, İzmir 2012.
Fuhlrott Volker, HAVE-Haftung und Versicherung, 2004, s. 13-25. Hatemi/Gökyayla, Borçlar Hukuku Genel Bölüm, İstanbul 2011.
Havutçu, Ayşe, Türk Hukukunda Örtülü Bir Boşluk: Üreticinin Sorumluluğu, İzmir 2005.
Hediger, Christian, “Gentechnikschaeden: Hilft das Gentechnikgesetz dem Geschaedigten?”, HAVE-Haftung und Versicherung, 2009, s. 229-237. Kılıçoğlu, Ahmet M., Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara 2011.
Marti, Ursula, Das Vorsorgeprinzip im Umweltrecht-Am Beispiel der internationalen, europaeischen und schweizerischen Rechtsordnung, 2011, s. 227-239 .
Nomer, Haluk N., Haksız Fiil Sorumluluğunda Maddî Tazminatın Belirlenmesi, İstanbul 1996.
Oefeli, René, “Umgang mit Emerging Risks aus der Sicht des Haftpflichtversicherers”, HAVE-Haftung und Versicherung, s. 362-377.
Oğuzman, M. Kemal/Öz, M. Turgut, Borçlar Hukuku Genel Hükümler Cilt 2, İstanbul 2012.
Tandoğan, Türk Mes’uliyet Hukuku, İstanbul 2010.
Tekinay/Akman/Burcuoğlu/Altop, Tekinay Borçlar Hukuku Genel Hükümler, İstanbul 1988.
Tiftik, Mustafa, Akit Dışı Sorumlulukta Maddi Tazminatın Kapsamı, Ankara 1994, (Tazminat).
Tiftik, Mustafa, Tehlike Sorumluluğunun Ayırıcı Özellikleri ve Türk Hukukunda Tehlike Sorumluluklarının Genel Kural ile Düzenlenmesi Sorunu, Erzurum 1997, (Tehlike).
Zevkliler, Aydın/Aydoğdu, Murat, Tüketicinin Korunması Hukuku, Ankara 2004.