Çocuk Hemşireliği’nde Sanat Uygulamaları

Giriş: Hastaneye yatmanın çocuğun gelişimi üzerine olumsuz etkileri vardır. Çocuk için hastane korkutan, rahatsız eden ve hoşolmayan yaşantıları içerir. Travmatize olan çocuk, normalde yapabildiği günlük pek çok işini yerine getiremez, sözel iletişim kurmaktazorlanır. Sözsüz ifade ise ancak sanat gibi bir yöntemle açığa çıkarılabilir. Sanat arzu edilen sonuca ulaşmak için bilgi ve becerininkullanılmasıdır. Hemşirelikte sanat, hastaların gereksinimleri ve kaygılarını anlamak, hastaların yeterliliğini artıran amaçlar ve uygulamalargeliştirmek, hastaların durumunu iyileştirmek için kullanılır. Çocuk hemşireliği, primer hemşirelik, aile merkezli bakım ve atravmatik bakımbileşenlerinden oluşur. Çocuk hemşireliğinde sanat uygulamaları değerlendirirken bu bileşenler üzerinden değerlendirilmelidir. Buderlemede, hemşireliğin sanatsal boyutu ile, çocuk hemşireliğinde sanatın yeri ve çocuk sağlığı uygulamaları için önemi tartışılmış, sanatiçerikli araştırmaların çocuk sağlığı açısından yararları ortaya konmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk, Hemşire, Sanat.

The Practice Of Art in Pediatric Nursing

Introduction: Entering a hospital has negative effects on the development of child. Hospital includes fear, disturbia and bad experiences for a child. The child who is tramvatic can not do many daily activities which normaly can be performed and has the difficulty of doing verbal communication Non-verbal communication can only be come out with a princible like art. Art is the usage of information and skill in order to arrive a result which is desired. Art in the nursing is understanding the needs of patents and fears, improving the sufficiency of patients and developing principles are used in order to do good fort he patients. Childhood nursing is composed of primer nursing, family-based maintenance and traummatic maintenance. While art practises is evaluated, it must be evaluated from this comporents in this collection the artistic valve of nursing and the place of art in the childhood nursing and child-health practises are debated, the benefits of art based inquires are put forward

Keywords:

Art, Child, Nurse.,

PDF

___

Alataş Ak B, Bilgin NÇ. (2013). Çocukların Gözüyle Sağlık. 4. Ulusal Pediatri Hemşireliği Kongresi. Kongre Kitabı, Sözel Bildiri (34), Adıyaman, 62.
Akman M, Ünalan P, Kalaça S. (2009). Tıp Eğitiminde Sanatın Yeri. Hacettepe Tıp Dergisi, 40:1-5.
Aktaş E, Teksöz E, Ocakçı AF. (2012). Ailede Kadınının Değişen Rolünün Çocuk Sağlığına Etkisi ve Aile Merkezli Bakımın Önemi. Ege Üniversitesi hemşirelik Fakültesi Dergisi, 28 (1); 73-80.
Alak V. (1993). Hastaneye ameliyat olmak üzere gelen 7-14 yaş grubu çocukların korkuları ve hemşirelik uygulamaları. Ege üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hemşirelik Anabilim Dalı, Yayınlanmış Doktora Tezi, İzmir.
Alligood MN, Tomey AM. (2010). Nursing Theorists and Their Work. 7. baskı. Mosby Elsevier. United States Of America. 57-59.
Arslan E, Arıkan D, Kazaz R. (2013). Erişkinlerin Çocuk Olma Ve Çocukluğunu Yaşama Konusundaki Düşünceleri. 4. Ulusal Pediatri Hemşireliği Kongresi. Kongre Kitabı, Poster Bildiri (18), Adıyaman, 99.
Atay G, Eras Z, Ertem İ. (2011). Çocuk Hastaların Hastane Yatışları Sırasında Gelişimlerinin Desteklenmesi. Çocuk Dergisi, 11:1, 1-4.
Aydın B. (2012). Tıbbi Sanat Terapisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry, 4:1, 69-83.
Balling K, Mccubbin M. (2001) Hospitalized children with chronic illness:Parental caregiving needs and valuing parental expertise. Journal of Pediatric Nursing, 16:2,110-118.
Barbaros H, Ucun Y. (2013). Pediatri Kliniğinde Çalışan Hemşirelerin Müzik Terapisinin Kullanılmasına İlişkin Görüşleri. 4. Ulusal Pediatri Hemşireliği Kongresi. Kongre Kitabı, Sözel Bildiri (43), Adıyaman, 68.
Başbakkal Z, Sönmez S, Celasin NŞ, Esenay F. (2010).3-6 Yaş Grubu Çocuğun Akut Bir Hastalık Nedeniyle Hastaneye Yatışa Karşı Davranışsal Tepkilerinin Belirlenmesi. Uluslararası İnsan BilimleriDergisi,7:1, 456-468.
Beytut DŞ, Bolışık B, Solak U, Seyfioglu U. (2009). Çocuklarda Hastaneye Yatma Etkilerinin Projektif Yöntem Olan Resim Çizme Yoluyla İncelenmesi. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 2:3, 35-44.
Bilge A, Çam O. (2010). Bir Psikiyatri Kliniğinde Hasta Bakım Kalitesinin İncelenmesi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 26,98-99.
Boran E. (2010). Risk Guruplarıyla Sosyal Alanda Yaratıcı Drama Çalışmalarının Etkileri. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tiyatro Eleştirmenliği ve Dramaturji Anabilim Dalı. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi.
Bradshaw A. (1998). Charting Some Challenges in The Art and Science of Nursing. Lancet. 351, 438–40.
Brown JH, Fosket NH (1999). Career desirability: young people’s perception of nursing as a career. J Adv Nurs, 29:6, 1342-1350.
Buldukoğlu K. (1994). Aile hemşireliği. Sağlıklı Toplumlar İçin Sağlıklı Aileler Kitapçığı, 71-77.
Cantez T, Ömeroğlu RE, Baysal SU, Oğuz F. (2003). Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları. Nobel Matbaacılık. İstanbul, 52-58.
Ciske KL. (1974). Primary Nursing Evaluation. American Journal of Nursing: Volume 74:8, 1436-1438.
Coşkun S. (1998). Majör Depresif Bozuklukların Tedavisinde Uğraşı Terapisinin Rolü. Marmara Üniversitesi - Sağlık Bilimleri Enstitüsü , Psikiyatri Hemşireliği Ana Bilim dalı. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.
Çavuşoğlu H. (2011). Çocuk Sağlığı ve Hemşireliği. 10. baskı. Ankara: Sistem Ofset Basımevi.1: 19-20.
Çavuşoğlu H (2001). Pediatride Aile Merkezli Bakım. Hemşirelik Forumu, 4(2-3):1-7.
Çelebioglu A, Akpinar RB, Tezel A. (2010). The Pain Response of Infants in Turkey to Vaccination in Different Injection Sites. Applied Nursing Research, 23, 101-105.
Daeffler RJ. (1974). Patients perception of care under team and primary nursing. Journal of Nursing Administration, Volume 5: 3, 20-26.
Dede M, Çınar S. (2008). Dahiliye Yoğun Bakım Hemşirelerinin Karşılaştıkları Güçlükler ve İş Doyumlarının Belirlenmesi. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi,1:1, 4-14.
Ekşi A. (2011). Ben Hasta Değilim. 2. Baskı. Nobel Tıp Kitapevleri, İstanbul, 398-402.
Ellis JA, Sharp D, Newhook K, Cohen J. (2004). Selling Comfort: aSurvey of Interventions for Needle Procedures In a Pediatric Hospital. Pain Manag Nurs. 5:4, 144-52. Erişim Adresi: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19397129. Erişim Tarihi: 21/05/2013.
Erdeve Ö. (2005). Aile merkezli bakım ve yenidoğan yoğun bakım ünitesi tasarımında ailenin yeri. Gülhane Tıp Dergisi, 51: 199-203.
Findling JH. (2004). Development of a Trauma Play Scale: an Observatıon-Based Assessment of The Impact of Trauma on the Play Therapy Behaviors of Young Children. University of North Texas. Yayınlanmamış Doktora Tezi. United States.
Foster RL, Hunsberger MM, Anderson JT. (1989). Perspective on the Nursing Care of Children and Adolescents I.WB Saunders Company, Philadelphia, 13-107.
George JB, (1995) “Ernestine Wiedenbach” Nursing Theories the Base for Professional Nursing Practice, Appleton&Lange, 179-193.
Gökçek D, Çakır A, Koç S. (2013). Hastane palyaçolarının pediatri hemşireliğine Katkıları. 4. Ulusal Pediatri Hemşireliği Kongresi. Kongre Kitabı, Sözel Bildiri (20), Adıyaman, 54.
Gönener D, Görak G. (2009). Okul Yaş Grubu Çocukların Hastane ve Hastalığı ile ilgili Bilgilendirme Durumlarının Endişe Kaynakları ile Etkileşimi. Gaziantep Tıp Dergisi, 15:1, 41-48.
Haiat H, Bar-Mor G, Shochat M. (2003). The World of the Child: A World of Play Even in the Hospital. Journal of Pediatric Nursing, 18: 3, 209-214.
Hockenberry MJ and Wilson D (2007). Wong’s Nursing Care of Infants and Children. Health Promotion of the School-Age Child and Family. Mosby Elsevier, 8. Edition, İndia, 712- 752.
Hutchfield BA.(1999). Family Centered Care: A concept Analysis. Journal of Advanced Nursing, 29:5, 1178-1187.
Koç S, Büker N, Şavkın R, Kıter E. (2012). Ortopedi ve Travmatoloji Hastalarının Bağımsızlık ve Depresyon Düzeylerinin Hemşirelik Bakımından Memnuniyet Düzeyi Üzerine Etkisi. J Kartal Tr, 23:3, 130-136.
Kyle T. (2007). Essentials of Pediatric Nursing. Lippincott Williams&Wilkins.1. Edition. 1-160.
Maben J. (2008). The art of caring: Invisible and subordinated? A Response to Juliet Corbin: ‘Is Caring a Lost Art in Nursing?’. International Journal of Nursing Studies, 45: 335–338.
Meijer-Degen F, Lansen J. (2006). Alexithymia- a Challenge to Art Therapy: the Story of Rita. The Arts in Psychotherapy, 33, 167-179.
Morris C, Emsley P, Marland E, Meuleneire F, White R. (2004). Use of Wound Dressings with Soft Silicone Adhesive Technology. Paediatr Nurs., 21:3, 38-43. Erişim Adresi: (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19397129) Erişim Tarihi:21/05/2013.
Ocakçı AF. (2006). Çocuğun Aile Merkezli Bakımı. Dökel Matbaası, Zonguldak.
Oran S, Ergin D. (2013). Ortapedi Servisinde Yatan 7-12 Yaş Grubu Çocuk Hastalarda Postoperatif Ağrı Yönetiminde Müziğin Etkisinin İncelenmesi. 4. Ulusal Pediatri Hemşireliği Kongresi. Kongre Kitabı, Poster Bildiri (84), Adıyaman, 143.
Ovayolu N, Bahar A. (2006). Hemşirelik ve Kalite. Atatürk Üniv. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9:1, 104-110.
Pajnkihar M. (2008). Is caring a lost art in nursing? International Journal of Nursing Studies, 45, 807–808.
Pembecioğlu N. (2006). İletişim ve çocuk. Ebabil Yayıncılık, Ankara.
Soygür H. (1999). Sanat ve “Delilik”. Klinik Psikiyatri, 2:124- 133.
Şahan DE. (1997). Çocuk Hastaların Hastaneye İlişkin Korkuları ve Korkuyu Etkileyen Etmenlerin İncelenmesi. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 26:Ek Sayı, 247-248.
Teksöz E, Ocakçı AF. (2011). Improving Toys with Drama Method in Children’s Health Nursing. Acta Pediatrica Nurturing The Child, 100:463, 96-136.
Teksöz E, Ocakçı AF. (2013). Sanat Temelli Bir Hemşirelik Girişimi. Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Çocuk Sağlığı Ve Hastalıkları Hemşireliği Doktora Tezi
Törüner EK ve Büyükgönenç L ( 2012). Çocuk Sağlığı Temel Hemşirelik Yaklaşımları. 68-92.
Tunç A. (2007). Ergenlerin Olumsuz Beden İmgelerine Yönelik Geliştirilen Bilişsel-Davranışçı Ve Değiştirilmiş Sanat Terapisi Programlarının Etkililiklerinin Karşılaştırılması. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tiyatro (Çocuk Tiyatrosu, Oyun-Tiyatro-Drama) Anabilim Dalı, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
Tural E, Bolışık B. (2013). Ameliyat Öncesi Dönemde Çocukları ile Birlikte Eğitim ve Terapötik Oyuna Katılan Annelerin Kaygı Düzeylerinin İncelenmesi. 4. Ulusal Pediatri Hemşireliği Kongresi. Kongre Kitabı, Poster Bildiri (106), Adıyaman, 157.
Tüfekçi FG. (2005). Ağrılı İşlemler Sırasında Ebeveynlerin Bulunmasının Çocukların Ağrı Toleransına Etkisi ve Konu İle İlgili Olarak Çocukların, Ebeveynlerin, Sağlık Personelinin Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Atatürk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı. Yayınlanmış Doktora Tezi. Erzurum
Velioğlu P. (2009). Hemşirelikte Kavram ve Kuramlar. Alaş Ofset, İstanbul, 485-511.
Wiedenbach E. (1963). The Helping Art of Nursing. AJN, American Journal of Nursing. 63:11, 54-57.
Wainwright P. (1999). The art of nursing. International Journal of Nursing Studies, 36:379-385.
Ygge BM and Arnetz CE. (2004). A Study of Parental Involvement in Pediatric Hospital Care: Implications for Clinical Practice. Journal of Pediatric Nursing, 19:3, 217- 223.
Yılmaz U, Oltuoğlu H, Hanazay B, Aylaz R. (2011). Uğraş Terapisinin Kronik Hastalıklı Çocukların Durumluluk Kaygı Düzeylerine Etkisi. Uluslar Arası Katılımlı 3. Ulusal Pediatri Hemşireliği Kongresi. DEÜ Sabancı Kültür Sarayı, İzmir. Kongre Özet Kitabı, Sözel Bildiri.
Yıldırım K, Muslu MS. (2006). Poliklinik Bekleme Alanlarında Çevresel Faktörlerin Kullanıcıların Fonksiyonel ve AlgıDavranışsal Performansına Etkisi: Gazi Hastanesi Çocuk Polikliniği. Politeknik Dergisi, 9:1, 39-51.